ΕΠΕΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ
Γράφει ο Άγγελος Πολύδωρος
Είναι Τρίτη πρωί και στις 10:10 ακριβώς, ξεκινάω τις πρώτες μου απλωτές σε μια θάλασσα λεία σαν τζάμι. Είναι η πρώτη μέρα του καλοκαιριού, που πέφτοντας στο νερό έχω τη διάθεση να κολυμπήσω πρόσθιο με το κεφάλι μου μέσα στο νερό, τα μάτια ανοιχτά πίσω από τα γυαλιά του ηλίου (ένα παλιότερο μοντέλο που το έχω αποκλειστικά για τη θάλασσα) και όταν βγαίνω ακούω το θαυμασμό του φίλου μου Δημήτρη, που εκφράζει και μια απορία: «Πώς και δεν σου βγαίνουν τα γυαλιά με τέτοιο κολύμπι;» «Διότι έχουν μπει στο πλύσιμο και σφηνώνουν», απαντώ γελώντας και ξαναβουτάω.
Ο βυθός είναι πεντακάθαρος, η άμμος (αποφεύγω τις πετρώδεις παραλίες) κάνει ακόμα αυλάκια (δεν είναι βούρκος) και είναι διαυγής (οι αναλύσεις των επιθεωρητών είναι αναρτημένες σε ένα ξύλινο πίνακα στη βάση του Ναυαγοσωστικού Παρατηρητήριου, διαβεβαιώνουν ότι η θάλασσα δεν έχει ακόμα διάφορα βακτηρίδια). Το φως του πρωινού φτάνει μέχρι τον πάτο. Πρέπει να είναι μέχρι 1,80 μέτρα βάθος. Δεν πάω πιο βαθιά. Πρέπει να μπορώ να πατώνω αν χρειαστεί.
Απολαμβάνουμε την ηρεμία με το φίλο μου. Οι κατασκηνώσεις έχουν κλείσει, τα παιδιά ετοιμάζονται για το σχολείο. Στην παραλία έχουν μείνει λίγοι άνθρωποι, των οποίων οι συζητήσεις περιστρέφονται γύρω από τις συμβουλές των γιατρών τους. «30 ώρες τουλάχιστον κολύμπι το καλοκαίρι κάνει καλό στα αρθριτικά». Όμως πού να συγκεντρωθούν 30 ώρες όταν με 20 λεπτά μεσ’ στο νερό τα δάχτυλα του χεριού τους αρχίζουν να πανιάζουν και θυμίζουν το ρυτιδιασμένο πρόσωπο του Φρέντι Γκρούγκερ στο «Παρασκευή και 13»; Οπότε οι συμπαθείς «μεγάλοι άνθρωποι», είναι υποχρεωμένοι να κάνουν κάθε καλοκαίρι πάνω από 40 με 50 μπάνια και τουλάχιστον ημίωρης διάρκειας.
Γύρω στις 11.00 σηκώνει ένα ελαφρύ αεράκι. Ώρα να βγαίνουμε σιγά-σιγά. Όταν έχει φτάσει το νερό μέχρι τους γοφούς, ακούω από πίσω: «Να δούμε και τι θα εξαγγείλει ο Μητσοτάκης στην Έκθεση Θεσσαλονίκης», λέει κάποιος γνωστός στο φίλο μου. Όταν πηγαίνεις στο ίδιο μέρος επί ένα μήνα, θα κάνεις και γνωστούς, αρκεί να είσαι λίγο κοινωνικός. Και οι μεγαλύτεροι συνήθως έχουν ανάγκη από επικοινωνία. «Τι να εξαγγείλει; Τα ίδια όπως κάθε χρόνο». «Ναι αλλά φέτος πριν από τον Μητσοτάκη θα μιλήσει και ο Τσίπρας, που ετοιμάζει και νέο κόμμα».
Ε, δεν αντέχω. «Πώς θα φτιάξει νέο κόμμα κύριέ μου; Παραιτήθηκε από το παλιό; Διότι δεν τον έχω ακούσει να ανεξαρτητοποιήθηκε ποτέ. Σας παρακαλώ. Εδώ ερχόμαστε για να χαλαρώσουμε. Α, και για να έχουμε καλό ρώτημα, σε ποιο κόμμα ανήκει;»
