– Έχει μπει και ο Παναγιώτης στη λίστα αναμονής για χορήγηση μεθαδόνης εδώ και ΕΞΙ!!! (6) χρόνια, αλλά είναι πριν απ’ αυτόν ακόμη χίλια (1000) άτομα.
– Θα πρέπει δηλαδή να περιμένεις άλλα 6 χρόνια, του λέει ο Θεοδωράκης.
– Ναι ακριβώς, απαντά εκείνος με σαρκαστικό μισόγελο.
– Δεν θα ζει μέχρι τότε! Ψιθύρισε η σύντροφός του. Η σύντροφος στο δράμα μόνο, γιατί τίποτα δεν έχει απομείνει από ζωή που να το μοιράζονται.
Μίλησαν κι άλλοι, πολλοί. Κοπέλες κι αγόρια κι αναφέρθηκαν όλοι στη λίστα της ΝΤΡΟΠΗΣ τού περίμενε!…
Ακούς τα νούμερα που αντιστοιχούν σε χρόνια μέσα στους τάφους με τα νεκροζώντανα παιδιά μας και σε πιάνει τρέλα. Κι όλα αυτά Γιατί;
ΝΤΡΟΠΗ!!!
Γιατρός του ΟΚΑΝΑ –κι έχει σπουδαίο επιστημονικό προσωπικό ο φορέας– μας οδήγησε εκεί ακριβώς. Στη ντροπή και όχι μόνο.
– Η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει τους χρήστες ουσιών ως ασθενείς που έχουν το ΔΙΚΑΙΩΜΑ σαν όλους τους άλλους να λάβουν ιατροφαρμακευτική αγωγή.
– Η υγεία είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ και είναι απαράδεκτο να το αρνούμεθα σε όποιον ασθενή ζητάει βοήθεια.
– Ο ΟΚΑΝΑ έχει Κέντρα Αποκατάστασης σε πολλά μέρη της Ελλάδας αλλά δεν αρκούν. Μας ζητάνε κι άλλα…
– Οι τοπικές κοινωνίες αντιμετωπίζουν αυτά τα Κέντρα «εχθρικά». Δεν τα θέλουν στον τόπο τους. Δείτε τι έγινε με το ΚΑΤ…
– Η Ελλάδα κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ των 7 χρόνων και 2 μηνών στην αναμονή για χορήγηση μεθαδόνης. Στην Ευρώπη, κάνει ο ασθενής αίτηση για το υποκατάστατο και σε 2-3 μέρες μπαίνει στο Πρόγραμμα.
– Εδώ, χτυπάμε την πόρτα του επόμενου της λίστας και μας ανοίγει η μάνα για να μας πει: Το παιδί μου δεν ζει πια. Αργήσατε 3,4,5,6 χρόνια…
❍ ❍ ❍
Με Οδυσσέα Ελύτη, Γιάννη Μαρκόπουλο και Μαρία Δημητριάδη θα γαληνέψουμε για λίγο Ανταριασμένοι μου φίλοι.
Ένα υπέροχο τραγούδι, αφιερωμένο «δαγκωτά», στα παιδιά κάθε ηλικίας, που αγωνίζονται για έναν κόσμο χωρίς θύτες, χωρίς θύματα. Καααλή σας μέρα.
Παιδί με το γρατζουνισμένο γόνατο
κουρεμένο κεφάλι όνειρο ακούρευτο
ποδιά με σταυρωμένες άγκυρες.
Μπράτσο του πεύκου γλώσσα του ψαριού
αδερφάκι του σύννεφου!
Κοντά σου είδες ν’ ασπρίζει
ένα βρεμένο βότσαλο,
άκουσες να σφυρίζει ένα καλάμι.
Τα πιο γυμνά τοπία που γνώρισες,
τα πιο χρωματιστά.
Βαθιά-βαθιά ο περίπατος του σπάρου,
ψηλά-ψηλά της εκκλησίτσας το καπέλο
και πέρα-πέρα ένα βαπόρι
με φουγάρα κόκκινα.
Παιδί με το γρατζουνισμένο γόνατο
χαϊμαλί τρελό σαγόνι πεισματάρικο.
Παντελονάκι αέρινο,
στήθος του βράχου κρίνο του νερού.
Μορτάκι του άσπρου σύννεφου!
