Το χρήμα στη διαδρομή των αιώνων ήταν ένα απλό εργαλείο συναλλαγής ανάμεσα στις ανθρώπινες ομάδες για να μην τρώει ο ένας τον άλλο. Μετά την τεχνολογική επανάσταση και τώρα την ηλεκτρονική, μετά την παγκοσμιοποίηση και την έλευση μιας άκρατης καταναλωτικής κουλτούρας έπρεπε το χρήμα να δίνει ικανοποίηση και σε άλλες ανθρώπινες αδυναμίες όπως είναι ο εγωισμός, η αρπακτικότητα και η απληστία.
Γράφει ο κοινωνιολόγος Γιώργος Σταυράκης
Η απόκτηση χρήματος και η κατοχή του σε μορφή περιουσίας και μεγάλων καταθέσεων στις τράπεζες στις συνειδήσεις των ανθρώπων, εδραιώθηκε ως η κατεξοχήν αναγνωρίσιμη αξία, αφήνοντας κατά μέρος πνευματικές και ηθικές αξίες που άντεξαν στο χρόνο. Το χρήμα ως κατάσκοπος βγάζει τον άνθρωπο από τον αληθινό σκοπό της ζωής, του αφαιρεί το χάρισμα του ήθους και της εντιμότητας, και εντέλει φθείρει την ψυχική του υπόσταση.
Μετά το ξέσπασμα της μεγάλης κοινωνικο-οικονομικής κρίσης που κυοφορούσε η χώρα μας πολλές δεκάδες οικονομολόγοι με περγαμηνές και διδακτορικά ήρθαν να μας διαφωτίσουν για το που οφείλεται η κρίση και πως θα την ξεπεράσουμε. Βιβλία γράφτηκαν από Έλληνες και ξένους γκουρού στα οικονομικά, ο καθένας ωστόσο, δίνει μία διαφορετική άποψη στο πρόβλημα.
Τα οικονομικά, στην ουσία τους, δεν είναι επιστήμη όπως (π.χ. η φυσική, η χημεία κ.α.), ούτε έχουν δίκαιους οικονομικούς κανόνες.
– Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα επινοημένο σύστημα που επιδέχεται μεγάλες και αποκλίνουσες ερμηνείες κατά το δοκούν, δηλαδή τα συμφέροντα μικρών και μεγαλύτερων κοινωνικών ομάδων π.χ. κράτη χρηματοπιστωτικοί οίκοι κ.α.
Η τυραννία του χρήματος έχει διάρκεια, είναι ύπουλη και φθοροποιός για μικρούς και μεγάλους λαούς. Ένας πιθανός πόλεμος, και μόνο που ακούγεται, τρομάζει την ανθρωπότητα.
Ο άλλος, ο οικονομικός πόλεμος που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια είναι χειρότερος από την ένοπλη σύγκρουση.
Ο οικονομικός πόλεμος καταντά μια διαρκής τυραννία που ο ίδιος ο άνθρωπος την προκαλεί με την αχαλίνωτη απληστία, η οποία απληστία, είναι νόσος της ψυχής, όπως λένε οι μεγάλοι της ψυχιατρικής επιστήμης. Καθώς μεγάλες οικονομίες του λεγόμενου Ευρωπαϊκού Νότου καταρρέουν με περίπου 50 εκατ. άνεργους στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η καλή φήμη του Καρλ Μαρξ ξανάρχεται στο προσκήνιο. Ο μαξιμαλισμός, ίδιον της ανθρώπινης φύσης μετατράπηκε σε αυτοσκοπός μεγάλων χρηματιστηριακών οίκων, φορούν μανδύα νομιμοφάνειας για να μπορούν καλύτερα να εμπορεύονται το χρήμα μέσω βαριάς τοκογλυφίας με, ή χωρίς εισαγωγικά.
Η παντοδυναμία του τραπεζικού συστήματος είναι κραταιά και είναι αυτή που επέβαλλε τους κανόνες του παιχνιδιού. Όποια πολιτική δύναμη επιχειρήσει να το μεταρρυθμίσει αργά, ή γρήγορα, το πληρώνει με την ανατροπή του. Απλά γίνονται κάποιες επιμέρους διορθώσεις και ύστερα επέρχεται ο αναγκαίος συμβιβασμός για να μην μπαίνει στα χωράφια ο ένας του άλλου. Ακολουθείται δηλαδή η πεπατημένη που είναι η ασφαλεστέρα και για τα δύο μέρη.
Η απληστία μαζί, με τον εγωισμό, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο (π.χ. άτομα, κοινωνικές ομάδες, κράτη) σύμφωνα με την κοινωνική ψυχολογία μπορεί να χαρακτηριστεί ως μία από τις πληγές της ανθρωπότητας. Διαφέρει σε βαθμό από χώρα σε χώρα, αλλά παραμένει ανθρώπινη αδυναμία από την εποχή που επινοήθηκε το χρήμα.
Είναι για τον άνθρωπο μια δεύτερη φύση, μια προέκταση της προσωπικότητάς του. Οι περισσότεροι πόλεμοι, αν εξαιρέσουμε τους θρησκευτικούς , έγιναν για το χρήμα.
