• Ζούσα σε μια πολυκατοικία κάποτε, που η πλειοψηφία των ιδιοκτητών ήθελε να βάλουμε γκαζόν στις πέντε υπαίθριες θέσεις πάρκινγκ που διέθετε.
• Υπακούοντας σε κάποιο κηπουρό «αυθεντία», που ήθελε να μας πουλήσει γκαζόν και σύστημα αυτόματου ποτίσματός του μέσα από το χώμα.
• Και όταν λέω πλειοψηφία δεν εννοώ το 57% που έχει σήμερα ο κ. Πατούλης, αλλά το 80%.
• Οι ιδιοκτήτες των 4 θέσεων, ήθελαν γκαζόν και εγώ διαφωνούσα, όχι γιατί δεν μου αρέσει το πράσινο. Μου αρέσει και πολύ μάλιστα, αρκεί να μην είναι του Παναθηναϊκού.
• Είχα διαφωνήσει, λοιπόν, διότι είχα διαβάσει στο «βιβλίο κατασκευαστή» του αυτοκινήτου μου, ότι θα πρέπει να προσέχω να μην το παρκάρω πάνω από ξερά χόρτα, γιατί η υπερθέρμανση του καταλύτη μπορεί να τους βάλει φωτιά (άκου να δεις!).
• Το θυμήθηκα, λοιπόν, και είπα στην πλειοψηφία του 80% τι είχα διαβάσει ρωτώντας «μήπως θα πρέπει να βάλουμε κάτι άλλο, γιατί παρκάροντας, μπορεί το γκαζόν να θερμαίνεται και να κιτρινίζει και να φαίνεται άσχημο;».
• Καλή τους ώρα, πρώτα γέλασαν με τον κατασκευαστή του αυτοκινήτου και «τι μας λέει τώρα αυτός;» και ύστερα αλληλοκοιτάχτηκαν, μετρήθηκαν και αποφάσισαν «μόνον εσείς δεν το θέλετε κύριε Άγγελε».
• Κατάλαβα ότι το 20% της παρέας «δεν δικαιούται δια να ομιλεί».
• Υπάκουσα, στην πλειοψηφία και περνώντας από την πολυκατοικία σήμερα, διαπιστώνω ότι το γκαζόν έχει εξαφανιστεί όχι μόνον κάτω από εκεί που παρκάρουν τα πέντε αυτοκίνητα, αλλά και γύρω-γύρω στους διαδρόμους που βαδίζουν μπαινοβγαίνοντας οι οδηγοί και οι επιβάτες.
• Ακαλαίσθητα πράγματα, που οπωσδήποτε δεν τα ήθελαν οι παλιοί μου φίλοι.
• Δεν πειράζει όμως, ο διακοσμητής εξωτερικών χώρων είχε κάνει τη δουλειά του.
• Να ζήσει και αυτός, θα μου πείτε. Ναι αλλά εις βάρος της τσέπης μας, τότε.
• Μην προσπαθείς να βγάλεις αυθαίρετα συμπεράσματα και να κάνεις παραλληλισμούς, έξυπνε αναγνώστη μου.
• Έχω και άλλη μια ιστορία.
• Έχω μια γκαρσονιέρα στο Ζούμπερι και ένας από τους λόγους που την είχα αγοράσει κάποτε, ήταν όχι μόνον η απόσταση από τη θάλασσα, αλλά και το γεγονός ότι αν και βρισκόταν σε πολυσύχναστο δρόμο διπλής κατεύθυνσης, στο μεσαίο διάζωμα υπήρχαν αιωνόβια πεύκα, τεράστιες λεύκες και θάμνοι.
• Υπέροχη θέα, μόνιμο πράσινο, σκιά το καλοκαίρι και στο βάθος κομμάτια από θάλασσα.
• Μια χρονιά, πηγαίνοντας χειμωνιάτικα στο Ζούμπερι να ανοίξω λίγο τη γκαρσονιέρα «να αεριστεί», έπαθα την πλάκα μου (που λένε) με την ανάπλαση που είχε γίνει.
• Όλα τα δέντρα και οι θάμνοι του διαζώματος είχαν εξαφανιστεί και στη θέση τους υπήρχαν φοίνικες και γκαζόν.
• «Γιατί βρε παιδιά;» ρώτησα κάποιους μόνιμους κατοίκους. «Μας είπαν ότι με αυτή την ανάπλαση γλιτώσαμε από τα φύλλα που έπεφταν και λέρωναν το δρόμο, από τις πευκοβελόνες και από τις κάμπιες».
• Ρώτησα και έναν παράγοντα του δήμου «καλά εσείς δεν διαμαρτυρηθήκατε;».
• «Μωρέ διαμαρτυρηθήκαμε, αλλά ήταν η πλειοψηφία που το αποφάσισε».
• Μικρότερη από το 57% του κ. Πατούλη, δηλαδή, αλλά πλειοψηφία.
• Σήμερα, που οι φοίνικες έχουν μικρότερη σκιά το καλοκαίρι και το γκαζόν δεν έχει καθόλου, η ζέστη στην άσφαλτο είναι περισσότερη και το μικροκλίμα του δρόμου έχει αλλάξει.
• Καίνε και οι λαμαρίνες των αυτοκινήτων, που παρκάρουν κάτω από τους φοίνικες με τη μικρή σκιά…
• Άστα να πάνε…
• Δεν θα θυμόμουνα αυτές τις ιστορίες, εάν δεν άκουγα πρόσφατα από το στόμα ενός αυθεντία καθηγητή πανεπιστημίου ότι «το χώμα είναι πολύ ζεστό σε σχέση με άλλα υλικά».
• Υλικά της μητέρας Φύσης, ή αδρανή; Δεν προσδιόρισε και μου θύμισε τον ιδιοκτήτη παραλιακού μπαρ στο Ζούμπερι, που έστρωσε την αμμώδη παραλία με χαλίκι οικοδομής (για τα τραπεζοκαθίσματα), αλλά αυτό είναι άλλη μια ιστορία πλειοψηφίας που του έδωσε την άδεια.
• Ήταν όμως της άποψης ο κ. καθηγητής, ότι οι γρανίτες είναι καλύτεροι και πιο δροσεροί.
• Ίσως να έχει δίκιο. Βλέπω άλλωστε και τα παιδιά που κάνουν skating στην πλατεία Ηρώων ότι δεν ιδρώνουν εύκολα.
• Άρα οι γρανίτες φέρνουν δροσιά.
• Άλλωστε, ο γρανίτης είναι ένα προϊόν, που το θέλει και η πλειοψηφία του 57%.
• Άρα δεν μου πέφτει λόγος.
• Και πολλά έγραψα…
