ΕΞΟΥΣΙΕΣ
Θρησκευτική Εξουσία: (Και αντιγράφω από περιοδικό)
«Η σχεδόν οκταετής παρουσία του Βενέδικτου στο τιμόνι της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας σημαδεύτηκε από πλήθος σκανδάλων που κλόνισαν την αξιοπιστία και το κύρος της Αγίας Έδρας. Σκάνδαλα που αφορούσαν σε εγκλήματα παιδεραστίας, εκβιασμούς, παράνομους χρηματισμούς….
Θωρακισμένα κλουβιά, (για την ασφάλεια του Πάπα) σωματοφύλακες, λιμουζίνες, “αλάθητα>, χλιδή, έλεγχος τραπεζών, σεξουαλικά σκάνδαλα, αμύθητα πλούτη»…
Εξουσίες ελέω… Θεού. Ποιανού Θεού και ποιανού δόγματος δεν έχει σημασία. Αυτό που πιστεύω πως έχει ουσία να προσέξουμε –ε-
μείς τα «θύματα»– είναι πως όλες αυτές οι αμφιοφόρες δυνάμεις, «στεγάζονται» σε… ΤΡΑΠΕΖΕΣ!!!
Αυτές που τρέφονται με ανθρώπινες σάρκες, που ξεδιψάνε με ανθρώπινο αίμα, που κολυμπάνε σε θάλασσες από δάκρυα απελπισμένων ανθρώπων, και των τώρα πια, εξαθλιωμένων Ελλήνων.
Νομοθετική Εξουσία:
Τι να πούμε για δαύτηνε που έχει μεταλλαχτεί σε προκρούστεια, πετσοκόβοντας τη Δημοκρατία, μέσω της αποσύνθεσης του Συντάγματος των Ελλήνων;
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Δομημένα ιδανικά με Αγώνες και Θυσίες γενεών και γενεών Ελλήνων, βρέθηκαν στη χώρα «Άνομες Εξουσίες» Επίορκων «λειτουργών» του Κράτους και δεν άφησαν πέτρα πάνω στην πέτρα.
Εκτελεστική Εξουσία: Κι αυτή από κοντά!
Υποταγμένη στις δυνάμεις Κατοχής: Γερμανία, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Συμπορευόμενη με την ευρωπαϊκή πρεσβυωπία. Βουτηγμένη μέχρι τα μπούνια μέσα στα συμφέροντα, τις μωροφιλοδοξίες, τα οικονομικά σκάνδαλα, την ανοργανωσιά της ασχετοσύνης και μ’ όλα τούτα μαζί, έστειλε τα «τυφλά» θύματά της στον Καιάδα της Ευρωζώνης, χωρίς έναν «μονόφθαλμο» μπροστάρη έστω….
Εξουσίες –και δεν αναφέρω άλλες– που λειτουργούν εκτός ΔΙΚΑΙΟΥ, μόνο θύματα μπορούν να παράγουν. Μικρά, μεγάλα, τεράστια δεν έχει σημασία. Το θύμα, είναι πάντα θύμα!….
❍ ❍ ❍
Ορέστη απ’ το Βόλο, Μαρία απ’ τη Σπάρτη
Γυρεύω το γιο μου, την κόρη μου θέλω!!!!
ΘΕΛΩ τα ΠΑΙΔΙΑ μας πίσω. Στις αγκαλιές των γονιών τους.
Στα φιλιά των ερώτων τους. Στα φτερά των Ονείρων τους.
Θέλω τα ξεριζωμένα ΠΑΙΔΙΑ της Ελλάδας, εδώ στην όμορφη Πατρίδα τους.
Θέλω η Ελλάδα, να ανθίσει τους κάμπους της, για να παίξουν ξανά, ανέμελα, χορτάτα, γερά, σμάρια αμέτρητα, από μικρά παιδιά.
Να αστράψει τις θάλασσές της με το πύρωμα του ήλιου –κάλεσμα χαδιάρικο– για δροσιστικό δελφίνισμα, από χαρούμενες παρέες αγοριών και κοριτσιών.
Θέλω το κρασί των αμπελιών της πατρίδας των Δώδεκα Θεών, να γεμίσουν τα ποτήρια γονιών και παππούδων με το κρασί στις χαρές των παιδιών και των εγγονιών τους.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΕΔΩ, Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Διότι δεν ήταν Ένα, δεν ήταν Δύο τα δολοφονημένα παιδιά μας. Είναι χιλιάδες αυτά που θα πεθάνουν με τους τρόπους που οι Εξουσίες επιβάλλουν και δεν ξέρω εάν «το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα». Εκείνο που Καμαρώνω, είναι πως η «Έξοδος του Μεσολογγίου» έγινε από Έλληνες!…
Φιλιά και καααλή σας μέρα.
