• Είμαι που λέτε στο γνωστό μου στέκι και είναι και πάλι Σάββατο πρωί.
• Ευτυχώς αυτή τη φορά καμία μοτοσικλέτα δεν μου κόβει τη θέα, αλλά μάλλον δεν θα χρειαστεί να χαζεύω, αφού δίπλα μου δεξιά έχουν ανοίξει εποικοδομητικό διάλογο τρεις θαμώνες με φραπέ.
• Η δε σερβιτόρα (17 έως το πολύ 19 Μαΐων), σήμερα φορά σορτς, που πιο κοντό δεν γίνεται.
• Μπορείς να συγκεντρωθείς; Μπορείς. Εδώ μπορείς ακόμα και επιβιώνεις παρά τα οικονομικά μέτρα. Συγκεντρώνεσαι λοιπόν και ακούς.
• «Τι έγινε ρε φίλε, είδα το έκλεισες το μαγαζί;», λέει ο πρώτος θαμώνας.
• «Μεταφέρομαι, δεν το έκλεισα και πάω Δήμητρος», απαντά ο δεύτερος.
• «Ε, κι εγώ εκεί δεν πήγα…», λέει ο τρίτος.
• «Τι έγινε ρε παιδιά; Ξαφνικά η Δήμητρος έγινε must;», ρωτάει ο πρώτος σε άπταιστα ελληνικά και προσποιείται ότι ρουφάει από το φραπέ, που συνεχίζει να μη κατεβαίνει πόντο στο ποτήρι του.
• «Της κάνουν βιοκλιματική ανάπλαση», καμαρώνει ο δεύτερος σαν μεγαλοεπενδυτής.
• «Η Δήμητρος, γίνεται δρόμος του ήλιου, φίλε μου, με ηλιοτρόπια στη μέση και πλαστικούς θόλους στις διασταυρώσεις με Πλαστήρα και Διονύσου. Τι να κάνουμε στη Λέκκα; Να ζούμε με τα κυβολιθάκια;», συμπληρώνει ο τρίτος.
• «Δηλαδή τελείωσε η οικονομική κρίση; Άρχισε η ανάπτυξη;», επιμένει ο πρώτος.
• «Δεν ξέρω τι λες εσύ, αλλά και η Ερμού θα γίνει δρόμος του Νερού και η Διονύσου με την Πλαστήρα δρόμοι του Αέρα. Θα μπάζουν από παντού», το γυρίζει στο αστείο ο δεύτερος.
• «Που σημαίνει ότι στις άλλες δυο θα πλατσουρίζουμε και θα λιαζόμαστε», τσιμπάει ο τρίτος
• «Για σιγά βρε παιδιά, γι’ αυτό φύγατε;».
• «Ναι, αλλά; Τι νόμιζες;», απαντούν οι άλλοι δύο εν χορώ.
• «Και καλά, η Λέκκα; Η Θέμιδος; Δεν ανήκουν στο εμπορικό κέντρο και θα μείνουν έτσι;», επιμένει ο πρώτος.
• «Τι μας νοιάζει εμάς ρε;», λέει ο δεύτερος.
• «Και δε μου λέτε, ούτε η 28ης Οκτωβρίου ανήκει στο εμπορικό κέντρο, ούτε η μικρή η Διάμεση;».
• «Αυτοί είναι… απόκεντρο, εσύ τι ζόρι τραβάς;».
• «Και αφού η 28ης Οκτωβρίου και η Διάμεση δεν ανήκουν στο εμπορικό κέντρο, γιατί ανήκει η πλατεία Αγίας Λαύρας, που είναι και πιο απόκεντρο;», επιμένει ο πρώτος.
• «Κοίτα να δεις, εμείς σαν έμποροι, αυτό δεν μας νοιάζει», λέει ο δεύτερος και αφήνω το συντακτικό του όπως το άκουσα.
• «Βασικά, εμείς μάθαμε ότι δεν φτιάχνονται και την κάναμε, και ας πάει να πνιγεί η Λέκκα και η Διάμεση και όλα τα… ενδιάμεσα», είπε ο τρίτος και ρούφηξε με μανία το φραπέ μέχρι πάτο, γιατί άκουσα μπουρμπουλήθρες.
• «Η Γαρδέλη, κάτω από τη Μητροπόλεως θα αναπλαστεί κι αυτή; Ή θεωρείται απόκεντρο; Τι μάθατε;», επιμένει ο πρώτος.
• «Ψιτ, φίλε. Για τα μαγαζιά, τέλος. Είδες τον Ολυμπιακό με τη Ρεάλ; Γι αυτό να μιλήσουμε. Πρωταθλητής Ευρώπης και πάλι. Και με τον δικό μας, τον Μπαρτζώκα, προπονητή».
• «Συνεχίζουμε με αθλητικές ειδήσεις», σκέφτηκα και έστρεψα το βλέμμα μου αριστερά στην παρέα με τις νεαρές, που όλες σιωπηλά έστελναν μηνύματα με τα κινητά τους.
• Σιγά μη τις ένοιαζαν τα καταστήματα, που κλείνουν στο Μαρούσι… Το χαρτζιλίκι να πέφτει… Αγορές, κάνουν και πιο κάτω…
Άγγελος Πολύδωρος
