Άρα, θα μπορούσε κανείς να συμπεράνει, καλώς δεχτήκαμε το Μνημόνιο και την εξ αυτού λιτότητα; Η απάντηση είναι ΟΧΙ! Η παγκόσμια οικονομική κρίση, ως επακόλουθο και προγραμματισμένη συνέπεια του εύκολου υπερδανεισμού, που άρχισε το 2008, έπρεπε και μπορούσε να αντιμετωπιστεί με λιγότερο επώδυνο και αποτελεσματικό τρόπο. Όταν η Κυβέρνηση Καραμανλή κατόρθωσε τα δύο τελευταία χρόνια διακυβέρνησής της, να περιορίσει τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, με χαλαρά και ανώδυνα μέτρα και με πλήρη αντίθεση και αντίδραση ολόκληρης της αντιπολίτευσης και με σθεναρή μέχρι καταστροφική αντίδραση των συνδικαλιστών, παρέδωσε πρόωρα την Κυβέρνηση για τους γνωστούς αντεθνικούς λόγους της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενώ θα ήταν δυνατό να αντιμετωπιστεί η κρίση, όπως π.χ. η Ιταλία, η Ισπανία, ακόμη και η Γαλλία και το Βέλγιο. Παρόλα αυτά παρέδωσε την ανεργία στο 7,5%, τα σπρέντ του δανεισμού στο 130, όταν η Γερμανία δανειζόταν με σπρέντ 100, δηλαδή μπορούσαμε να δανειστούμε εύκολα και φθηνά όσα χρειαζόμαστε και το δημοσιονομικό έλλειμμα ήταν κάτω του 8% και ποτέ στο 15,2% το οποίο , όπως αποδείχθηκε χρειαζόταν για να δικαιολογηθεί η υπαγωγή μας στο ΔΝΤ, το Μνημόνιο και όλα τα επακόλουθα, με την σύμπραξη των ξένων αν όχι την προτροπή τους, οι οποίοι ακόμη προστατεύουν τον ένοχο Πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ και σε κάθε περίπτωση στο τέλος του έτους. Η εξήγηση και απόδειξη του φουσκωμένου ελλείμματος είναι , ότι στους τρεις τελευταίους μήνες του 2009, με την νέα κυβέρνηση, το έλλειμμα αύξανε κατά 1,5% κάθε μήνα τουλάχιστον, αφού .. λεφτά υπήρχαν και δινόταν και επιδόματα, πλέον του 3% που αποδεδειγμένα διογκώθηκε, το έλλειμμα κατά την παράδοση της κυβέρνησης ήταν 7,7% στη χειρότερη περίπτωση.
Ο τρόπος και ο χώρος αναγγελίας της υπαγωγής μας στο πρόγραμμα στήριξης, την υπογραφή του αμελέτητου και εν πολλοίς απαράδεκτου Μνημονίου, τα σκληρά μέτρα που διέλυσαν την ιδιωτική οικονομία, η οποία τροφοδοτεί το Δημόσιο, μη αγγίζοντας τον δημόσιο τομέα, του οποίου ανήκει το έλλειμμα, μαρτυρεί την σκοπιμότητα αυτής της εξέλιξης που μας έριξε στο μάτι του κυκλώνα και εξαθλίωσε την κοινωνία.
Στο μάτι του κυκλώνα ευρισκόμενοι και σε εξέλιξη του λανθασμένου αυτού προγράμματος, τα περιθώρια διορθώσεως της πορείας είναι από περιορισμένα μέχρι αδύνατα. Σε κάθε περίπτωση, έστω και με αιματηρές θυσίες, φθάσαμε στο σημείο να ξύσουμε τον πάτο του βαρελιού και να προσδοκούμε άνοδο. Βρισκόμαστε δηλαδή στο πλέον κρίσιμο της πορείας μας προς την ανάκαμψη. Τη στιγμή λοιπόν αυτή που η δίκαιη και δικαιολογημένη δυσαρέσκεια των πολιτών βρίσκεται στο απόγειο, είναι λάθος κάποιοι να ζητούν εκλογές με κίνδυνο αποσταθεροποίησης και αποτυχίας της προσπάθειας, αλλά και πολιτικά ανέντιμο να εκμεταλλεύεται ένα κόμμα την τρέχουσα δυσαρέσκεια των πολιτών για στενά κομματικά οφέλη. Η Πορτογαλία και Η Ιρλανδία βγήκαν από το Μνημόνιο και προχωρούν στην ανάπτυξη, διότι η αντιπολίτευση συνεργάστηκε με την Κυβέρνηση, δείχνοντας ομοψυχία και δημιούργησαν εμπιστοσύνη στις αγορές. Μήπως είναι ώρα, έστω και τόσο καθυστερημένα, η αντιπολίτευση σύσσωμη, να εγκαταλείψει την άρνηση και να συνεργαστεί με την Κυβέρνηση, διορθώνοντας κατά το δυνατό την ακολουθητέα πολιτική, με ομοψυχία, αποδεικνύοντας έτσι ότι πάνω και πρώτα από όλα είναι η Ελλάδα και οι Έλληνες; Είθε!
