Βρισκόμαστε στο 58 πριν τον Χριστό και ο, ακόμα, Ύπατος και Στρατηγός της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, Ιούλιος Καίσαρ, -κι ας φωνάζει ο Κικέρων ότι αυτός θα καταλύσει τη Δημοκρατία· απλά, ο Κικέρων «έχασε» το κεφάλι του καθ΄ όμοιον τρόπον που ο Δημοσθένης, τριακόσια χρόνια πιο μπροστά, το «έχασε», φωνάζοντας για τον Μακεδονικό κίνδυνο, στους Αθηναίους- έχει περάσει τις Άλπεις και έχει μπει στα εδάφη της Gallia Transalpina (της πέραν των Άλπεων Γαλατίας).
Οι Γαλάτες είναι σκληροτράχηλοι πολεμιστές, μιλάνε μια περίεργη γλώσσα, που μόνον οι ιερείς τους (οι Δρουίδες) ξέρουν και την αποτυπώνουν γραπτά, με ελληνικούς χαρακτήρες. [Οι Έλληνες, αιώνες τώρα ασκούν εμπόριο μέσα στη Γαλατία και μέσω της Γαλατίας με τα βρετανικά νησιά, ανεβαίνοντας από τη Μασσαλία τον ποταμό Ροδανό (Rhône)].
Όταν ο Ιούλιος Καίσαρ έφθασε -μετά από πολυετείς και σκληρές μάχες- να πολεμά τους Γαλάτες του σημερινού Βελγίου (κι εδώ έχει απόλυτο δίκιο ο Goscinny με τον «Αστερίξ» του), είχε κρατήσει, ως όμηρους και εγγυητές της ασφάλειας των κατακτημένων περιοχών, γόνους των ηγετών της κάθε περιοχής.
Σαν διαπίστωσε ότι κάποιοι τού πετσόκοβαν την ουρά της στρατιάς του, με τα τρόφιμα, τα πολεμοφόδια και τους τραυματίες, κάλεσε τους όμηρους Γαλάτες και τους απείλησε, εάν το κακό δεν σταματούσε. Αυτοί, του απάντησαν ότι δεν πρόκειται για Γαλάτες που κάνουν τη ζημιά, αλλά για Γερμανούς. Ο Ιούλιος, αντέτεινε: «Δεν με νοιάζει ποιοι είναι! Θα μπω μέσα στις πόλεις και τα χωριά τους και θα τα κάψω όλα!»
Η απάντηση των Γαλατών, ομήρων: «Μα, δεν έχουν πόλεις ούτε χωριά».
«Δεν με ενδιαφέρει. Τα σπίτια τους, τις περιουσίες τους!»
«Ούτε σπίτια έχουν, ούτε περιουσίες. Αυτοί, γεννιούνται και πεθαίνουν πάνω στ΄ άλογα!».
Δηλαδή: Πενήντα χρόνια πριν τον Χριστό, οι Γερμανοί είναι ακόμα πλάνητες! Δεν έχουν καταλαγιάσει, δεν έχουν μόνιμους χώρους κατοικίας, δεν έχουν γνώση του άροτρου και της γεωργίας ούτε της κτηνοτροφικής εκμετάλλευσης. Είναι «Ουγκ!» και, βέβαια, δεν έχουν ιδέα της γραφής της γλώσσας τους.
Τελικά, οι Γερμανοί ήσαν στην ανατολική πλευρά του Ρήνου και χλεύαζαν τα ρωμαϊκά στρατά. Μέσα σε δύο ημέρες, ο Ιούλιος έζεψε με βάρκες και γεφύρωσε το Ρήνο και τσάκισε, κυριολεκτικά, όσους Γερμανούς βρήκε μπροστά του.
Έκτοτε, οι Γερμανοί προσπέσανε στους Ρωμαίους κι απετέλεσαν και επίλεκτα μισθοφορικά σώματα. Ξανασηκώθηκαν αργότερα, μέχρι να τους κατανικήσει ο Τιβέριος Δρούσος (15 π.Χ.–19 π.Χ.) που, εξ αυτού, ονομάστηκε και «Γερμανικός – Germanicus».
Η επαφή των Γερμανών με το ρωμαϊκό στοιχείο τούς έκανε τρομερό καλό. Ήρθαν σε άμεση επικοινωνία με τον τότε πολιτισμό. Καταλάγιασαν. Συγχωνεύτηκαν, αρκετά, με Γαλάτες. Επεκτάθηκαν Δυτικά και Βόρεια και Νότια. Οι ίδιοι θεωρούν ως ιδρυτή τους τον Αρμίνιους (17 π.Χ.–21 π.Χ.). Γεγονός είναι ότι στο πρόσωπο του Φράγκου (οι Frank αποτελούν ένα μπάσταρδο μίγμα Γερμανών και Γαλατών, που τελικά έδωσε και το όνομά του στη σημερινή Γαλλία – France και απετέλεσε τον πυρήνα όλων των σταυροφοριών), Κάρολου Μαρτέλ – Charles Martel ή Καρλομάγνου – Charlemagne κατενίκησαν στο Πουατιέ το 732 μ.Χ. τους Μαυριτανούς Άραβες της Ισπανίας.
Παρεμπιπτόντως: Η ιστορία της Ευρώπης που εκπονήθηκε με πρωτοβουλία και χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης –δηλ. και ημών– και κυκλοφορεί σ΄ όλα τα σχολεία της Ένωσης, (πλην ημών), αναφέρει εκείνην την χρονολογία ως σημείο της κοινής ευρωπαϊκής αφετηρίας! Και οι δικοί μας Πρωθυπουργοί, Υπουργοί Εξωτερικών, Διπλωματικοί Αξιωματούχοι, «τόκαναν γαργάρα».
Λέγεται, ότι ο Καρλομάγνος, που είχε ήδη ασπαστεί τον Χριστιανισμό, πήγε, το 800 μ.Χ. να εκπληρώσει το «τάμα» του στο Βατικανό. Εκεί που συγκινημένος και σε πλήρη κατάνυξη του νεοφώτιστου Χριστιανού, γονατιστός, προσευχόταν, δεν …αντιλήφθηκε τον Πάπα (Λέων Γ΄) που τον ευλόγησε βάζοντας και τις δυό παλάμες του στην κεφαλή του.
Από τότε, έχουμε τη σύσταση της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που είναι γερμανική, και, κατά πολλούς, την απαρχή του Πρώτου Ράιχ, που κράτησε μέχρι το 1806.
Το Τρίτο Ράιχ (του Αδόλφου), μάς έχει αφήσει ακόμα τα ίχνη του.
Ως Δεύτερο Ράϊχ, λογίζεται η περίοδος της επίσημης συνένωσης των διάφορων γερμανικών πριγκηπάτων από τον Μπίσμαρκ, μέχρι το τέλος του Πρώτου –Ηττηφόρου για τους Γερμανούς– Παγκόσμιου Πόλεμου (1871 -1919).
Για να ξαναγυρίσουμε, χρονολογικά, πίσω. Τα γερμανικά φύλα επεκτάθηκαν σ΄ ολόκληρη τη Βόρεια Ευρώπη. Αυτό που οι ίδιοι αποκαλούν “Nordic”, απετέλεσε τη γερμανική επικράτεια. Γερμανικό φύλο είναι οι Νορμανδοί, που πέρασαν τη Μάγχη, ξέκαναν όσους Κέλτες (δηλαδή, Γαλάτες) μπόρεσαν και, τελικά, αποτελούν τους σημερινούς Βρετανούς. Κυρίως Γερμανοί, είναι οι Άγγλοι. Λιγότερο, οι Ουαλλοί, που έχουν και δική τους γλώσσα. Ακόμα λιγότερο, οι Σκωτσέζοι κι ελάχιστα ή καθόλου, οι Ιρλανδοί [οι επιβιώσαντες των σφαγών του Κρόμγουελ, Καθολικοί της Βόρειας Ιρλανδίας (του Άλστερ)].
Γερμανικά φύλα είναι οι Φλαμανδοί του Βελγίου και όσοι Ολλανδοί δεν είναι Εβραίοι. Ομοίως και τα τρία σκανδιναβικά κράτη (Δανία, Νορβηγία, Σουηδία) και τα δύο βαλτικά (Λιθουανία και Λετονία). Επίσης, οι Βόρειοι Ιταλοί – εξ ου και η Lega Nord που θέλει να διασπάσει την Ιταλία σε Βόρεια (γερμανική) και Νότια (λατινική).
Οι Ρώσοι, αποτελούν ένα περίεργο παρακλάδι των Σουηδών – Γερμανών. Αυτοί, όμως, την πατήσανε. Ήρθανε πολύ νωρίς σ΄ επικοινωνία με το ελληνόφωνο Βυζάντιο και αποδέχτηκαν το Κυρίλλειο (ελληνικό) αλφάβητο και το Ορθόδοξο Χριστιανικό Δόγμα. Από τότε, έχουν μια τέλεια διαφοροποίηση από τις ρίζες τους και γι΄ αυτό οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες δεν θέλουν ούτε να τους μυρίζουν. (Χώρια που για εβδομήντα, περίπου, χρόνια, είχαν πάρει έναν περίεργο, «στραβό», δρόμο. Πώς τον λέγανε; Μαρξιστικό – Λενινιστικό; Κι από ζώα, έγιναν η πρώτη διαστημική δύναμη στον κόσμο).
Οι Γερμανοί, δεν πήραν μέρος στην Αναγέννηση. Είχαν, όμως, άφθονη συμμετοχή στον μαύρο Μεσαίωνα. Τους ταίριαζε καλύτερα. Πόλεμος επί πολέμου. Σφαγή επί σφαγής. Και μετά, οι Σταυροφορίες. Εκεί, ξεφτιλίστηκε κάθε έννοια της χριστιανικής αγάπης. Βέβαια, καμιά διακοσαριά χρόνια αργότερα, η ανακάλυψη της Νέας Γης (Αμερικής) από Ισπανούς, κυρίως, και Πορτογάλους, καθώς και το σκλαβεμπόριο και η μεταφορά εκατομμυρίων μαύρων Αφρικανών, απέναντι, από Άγγλους, Γάλλους, Ολλανδούς, κλπ., έδωσε μία καινούργια διάσταση στη … «Θρησκεία της αγάπης».
Οι Γερμανοί, πνευματικά ωρίμαζαν. Συν τω χρόνω, ανήσυχα πνεύματα, όπως ο Καλβίνος και ο Λούθηρος, αμφισβήτησαν το θεόπεμπτο τού κάθε Πάπα. Πρόοδος. Γεννήθηκαν σπουδαίοι συνθέτες και ποιητές. (Κι όποιος διατείνεται ότι η μουσική εξημερώνει, σφάλλει. Απτό, αρνητικό, παράδειγμα οι ίδιοι οι Γερμανοί!).
Και πριν ενωθούν, ως κράτος, υπό τον Μπίσμαρκ, αλλά και πιο μπροστά, πάντοτε υπήρξαν «κακοί γείτονες». Μόνο τον πόλεμο και τη διαρπαγή είχαν στο μυαλό τους.
Οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι, -ουσιαστικά, Πανευρωπαϊκοί-, που απ΄ αυτούς προκλήθηκαν κι απ΄ αυτούς διεξήχθηκαν, και οι ισάριθμες συντριπτικές ήττες, δεν τους έβαλαν μυαλό.
Τώρα, απλά άλλαξαν μέθοδο. Επειδή αποτελούν μια τρίτης κατηγορίας πολεμική δύναμη, έχουν αποφασίσει να πετύχουν την κυριαρχία τους στην Ευρώπη μέσω οικονομικών μεθόδων.
Θα έχει γούστο, όμως, να πέσουνε ξανά, σαν το αυγό ανάμεσα στις πέτρες -τα οικονομικά αφεντικά τους (Αμερικάνοι) και τους ενεργειακούς κινητήρες τους (Ρώσοι)– και να συνθλιβούν και πάλι.
Το άμεσο μέλλον, θα δείξει.
Λεωνίδας Μαγκλής, Δικηγόρος
