Έχουν λύσει τα σοβαρά…
Στο διπλανό μου τραπέζι στο καφενείο κάθονται δυο τύποι. Ο ένας γύρω στα 65, μάλλον πρόσφατος συνταξιούχος από εκείνους που μοιάζουν με 50άρηδες και δεν λένε να το βάλουν κάτω, γκριζομάλλης με θεληματικό πηγούνι (μα το Θεό, δεν γράφω μυθιστόρημα) και ζωηρά μάτια, που δεν αφήνουν να περάσει απαρατήρητη καμία ηλικίας από 18 και πάνω. Τον φωνάζουν Αντώνη. Ο άλλος, τον λένε Γιώργο, γύρω στα 60, καστανά μαλλιά και γκρίζες φαβορίτες που γυαλίζουν σαν ξανθιές, πρόσωπο κουρασμένο, ψημένο θα έλεγα. Τους ακούω που συζητούν, μιας και η παρέα μου δεν έχει έρθει ακόμα.
Αντώνης: Ρε συ, χθες το βράδυ ήμουν στο δημοτικό συμβούλιο, εδώ στο Μαρούσι και έσπασα μεγάλη πλάκα.
Γιώργος: Πηγαίνεις και στο Δημοτικό Συμβούλιο;
Αντώνης: Τι να κάνω; Τώρα που βγήκα στη σύνταξη, το θεωρώ κι αυτό μια διασκέδαση και μάλιστα δωρεάν. Παίρνω και ένα καφέ από το μπαράκι απέναντι…
Γιώργος: Δεν πάμε καλά. Για λέγε, λοιπόν…
Αντώνης: Θυμάσαι εκείνη τη σύμβουλο, που εκλεγόταν με το Τζανίκο και μετά μας ζήτησε συγγνώμη που ήταν μαζί του και πήγε με το συνδυασμό του ΣΥΡΙΖΑ στο Μαρούσι;
Γιώργος: Ναι. Την…
Αντώνης: Μη λες ονόματα. Στο καφενείο είμαστε. Με ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ ανακάλεσε την εμπιστοσύνη του στο πρόσωπό της, γιατί είχε διορισθεί -λέει- σε κάποια επιτροπή επί εποχής Βορίδη και για κάτι -λέει- που είχε γράψει στο φέισμπουκ.
Γιώργος: Σώωπα.
Αντώνης: Ναι. Σηκώθηκε η δικιά σου λοιπόν, στο Δ.Σ. και διάβασε μια ανακοίνωση, που τους πέρασε όλους γενεές δεκατέσσερες. Τι χαφιέδες, τους είπε, τι ρουφιάνους, τι Γκαιμπελικούς, τι χουντικούς Γεωργαλάδες…
Γιώργος: Τους Συριζαίους;
Αντώνης: Ναι. Αυτούς που είχαν συντάξει την προσβλητική γι’ αυτήν ανακοίνωση. Διότι φίλε μου, αυτή ήταν διορισμένη χωρίς αμοιβή -σου λέει- και άρα πρόσφερε κοινωνικό έργο στον ΕΟΠΥΥ. Τρεις σελίδες κατεβατό τούς διάβασε.
Γιώργος: Τι λες ρε παιδί μου…
Αντώνης: Ναι φίλε μου. Αυτή την εποχή, που ο κόσμος μαστίζεται από ανεργία, από ανασφάλεια για το μέλλον του και το μέλλον των παιδιών του, από μειώσεις μισθών και συντάξεων, από τον ΕΝΦΙΑ και την υπέρμετρη φορολογία, από τα λουκέτα στα καταστήματα, από την εκμηδένιση της αξίας της περιουσίας που με κόπους μιας ζωής έφτιαξε για να εξασφαλίσει την οικογένειά του, το δημοτικό συμβούλιο ασχολείται με τη διαμάχη, μεταξύ του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ και μιας δημοτικής συμβούλου; Λες και λύθηκαν τα προβλήματά μας…
Γιώργος: Και εσύ τι έκανες;
Αντώνης: Εγώ τι να κάνω; Εγώ ήμουν το κοινό. Δεν μου έπεφτε λόγος.
Γιώργος: Με τη ψήφο μας βρίσκονται εκεί μέσα. Να σηκωθείς και να πεις αυτά που μου είπες μόλις τώρα, περί του κόσμου που μαστίζεται από ανεργία, από ανασφάλεια και μπλα μπλα. Μη χαμογελάς, γιατί μου τη δίνεις…
Αντώνης: Γι’ αυτό σου είπα ότι έσπαγα πλάκα. Επειδή αυτά που προανέφερα, τα διάβαζε επί λέξει η κυρία δημοτική σύμβουλος. Δικά της είναι…
Γιώργος: Ε, γι’ αυτό σου λέω, ότι μας δουλεύουν με την ψήφο μας, τελικά.
Και με αυτά τα λόγια ο Γιώργος ξάπλωσε πιο αναπαυτικά στην πολυθρόνα του, ρουφώντας μια γουλιά από το καπουτσίνο του και αφήνοντας σύξυλο τον Αντώνη και εμένα που κρυφάκουγα.
Αγγελος Πολύδωρος
