Ωραία καθόμαστε στην πολυθρόνα μας και δεχόμαστε τον βομβαρδισμό των δημοσιογράφων: «Σήμερα, χάθηκαν στο Αιγαίο δεκατέσσερα άτομα. Οκτώ ενήλικες και έξι παιδάκια. Άλλα πέντε παιδιά, ασυνόδευτα, περιμένουν τους γονείς τους στη …».
Μετράμε, καθημερινά κι αδιάφορα, τη χαμένη μοναδικότητα κάποιων ανθρώπων, λες κι αυτό αποτελεί φυσική νομοτέλεια ή πεπρωμένο τους (κι εφόσον, ως επί το πλείστον, πρόκειται για Μουσουλμάνους, το κισμέτ τους).
Κανένας δεν έχει το θάρρος να ονοματίσει τον αυτουργό των τόσων εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και να του καταλογίσει ευθύνες.
Οι χιλιάδες των ανθρώπων που καθημερινά παίζουν τη ζωή τους «κορώνα / γράμματα», δεν είναι οικονομικοί μετανάστες. Είναι πολεμικοί φυγάδες. Αντιμετωπίζοντας το δίλημμα «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα», παίρνουν τις αποφάσεις τους να εγκαταλείψουν την πατρίδα και το σπίτι τους, να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους, να γίνουν αντικείμενο της στυγνής εκμετάλλευσης των Τούρκων «μεσαζόντων», με την προσμονή να πατήσουν πόδι σε τόπο ειρήνης κι ότι ήθελε επακολουθήσει.
Τις χώρες τους φρόντισε και τις διάλυσε ο φθίνων Αμερικανικός Ιμπεριαλισμός. Ξεκίνησε, με το άναμμα επταετούς πολέμου μεταξύ του «δικού τους» Σαντάμ Χουσεΐν (Ιράκ) και του ανέλεγκτου καθεστώτος του Ιράν (Περσίας). Το αποτέλεσμα ήταν περίπου «Χ». Η κάθε πλευρά απώλεσε περί το ένα έως ενάμισυ εκατομμύριο θύματα και υπέστη τρομερές οικονομικές καταστροφές. Άλλη, όμως, είναι η ποσοστιαία απώλεια επί πληθυσμού δεκαοκτώ εκατομμυρίων (Ιράκ), κι άλλη επί πληθυσμού, περίπου, εξήντα εκατομμυρίων (Ιράν) [Μέσω του λεγόμενου «διπλωματικού σάκκου» προωθήθηκε από την Ελλάδα υψηλής τεχνολογίας ηλεκτρονικό υλικό προς το Ιράκ. Τώρα, προς τα πού προωθήθηκε «κλασσικό» πολεμικό υλικό, από τις Αποθήκες της Μαλακάσας και αλλού, το γνωρίζουν οι τότε κυβερνώντες του ΠΑΣΟΚ και, βέβαια, το στρατιωτικό κατεστημένο. Τα λεφτά των πωλήσεων, πού πήγαν;)]
Μ’ αφορμή την απειληθείσα ακεραιότητα του Κουβέιτ, την διαβεβαίωση του «ανεξάρτητου» -υπό Σουηδό επικεφαλής- Οργανισμού Ελέγχου Πυρηνικής Ενέργειας περί υπάρξεως πυρηνικών όπλων, ίσως και χημικών, οι Αμερικανοί (και το CNN) εισέβαλαν στο Ιράκ. Αφού έθυσαν, βίασαν, λεηλάτησαν κι εξόντωσαν, άφησαν πίσω τους μια «κουρελού» από Κράτος. Το ίδιο έπραξαν και στο Αφγανιστάν. Δεν διάβασαν ιστορία για να μάθουν ότι ο Μεγαλέξανδρος πέρασε από τη Βακτριανή, έστησε τρεις πόλεις και δεν παρέμεινε. Ότι οι Βρετανοί, ουδέποτε κατόρθωσαν να καθυποτάξουν τους Αφγανούς. Ότι οι Σοβιετικοί, φάγανε τα μούτρα τους με τους αμερικανοκίνητους Ταλιμπάν, εκεί.
Πίστευαν -όπως και τριάντα χρόνια πιο μπροστά, ότι θα ήταν ικανότεροι από τους Γάλλους στην Ινδοκίνα (Βιετνάμ)-, ότι θα ήταν πιο μάγκες απ’ τους Σοβιετικούς. Ανάμειξαν όλους τους συμμάχους τους -και τους Έλληνες- στο Αφγανιστάν. Προκάλεσαν αύξηση 1.400 % στην παραγωγή οπίου, ξερρίζωσαν κόσμο. Αποτέλεσμα, μηδέν. Όπου να ναι, τα μαζεύουν και φεύγουν. Στην Τυνησία, ανέτρεψαν το καθεστώς του «δικού τους», Μπεν Άλη κι εγκατέστησαν στρατιωτική χούντα. Το ίδιο και στην Αίγυπτο. Ο γιός Μουμπάρακ -που ο «δικός τους» Γέρο (Χόσνυ) Μουμπάρακ προόριζε για διάδοχο-, προφανώς δεν ήταν της εγκρίσεώς τους και, ομοίως, ο εκλεγείς με «πετσικαρισμένες» εκλογές, Μόσρι. Έτσι, καταλήξανε κι εκεί σε στρατιωτική χούντα. Με τον Καντάφι και τη Λιβύη, ουδέποτε τα πήγανε. Επί χρόνια οι «δημοσιογράφοι» τους είχαν φροντίσει ώστε η Λιβύη να χαρακτηρίζεται διεθνώς ως χώρα τρομοκρατών (Βλέπετε, τόσον στο Ιράκ όσον και στη Λιβύη τα πετρέλαια είναι πολλά). Βάλανε, λοιπόν, το «τσιράκι τους» -την πάλαι ποτέ αγέρωχη Γαλλία – και ξεκίνησε τους βομβαρδισμούς της Λιβύης. (Κανονικά, η Λιβύη ανήκει στη ζώνη επιρροής της Ιταλίας. Ίσως, όμως, η σημερινή Κυβέρνηση της Ιταλίας να «τα στύλωσε»). Στη Συρία, βλέπουμε όλοι τι γίνεται. Αντι-καθεστωτικοί, Τζιχαντιστές και, μετά, το Ισλαμικό Κράτος, μαζί με την Τουρκία. Για να ανατραπεί το καθεστώς Άσαντ και να εξασφαλιστεί το Ισραήλ.