Για την Ελλάδα μας, δε θα πω πολλά. Απλά και επιγραμματικά θα μείνω σε τρεις εικόνες που είδα και σε μια φράση που άκουσα:
– Η αλλαγή του χρόνου έγινε στην Αθήνα –και σε πολλές πόλεις- με πολλά πυροτεχνήματα, χειροκροτήματα, μουσική, χορούς, τραγούδια και παγωμένους από το κρύο τολμηρούς, που διασκέδασαν με την καρδιά τους, αν και η θερμοκρασία ήταν κάτω από το μηδέν.
– Η Πρωτοχρονιά ήρθε με δάκρυα ανέχειας και αγανάκτησης στις σκηνές που έχουν στήσει έξω από το αρμόδιο Υπουργείο οι άνεργοι, που διεκδικούν μια θέση εργασίας, και οι συμβασιούχοι, που παρακαλούν –εδώ και πολύ καιρό- να γίνει η ανανέωση της σύμβασής τους που έληξε και είναι αμφίβολο αν θα ανανεωθεί.
– Το Νέο Έτος ήρθε στην Πλατεία Βικτωρίας, φέρνοντας ένα πλήθος εθελοντών που έτρεξε να ζεστάνει, όπως μπορούσε, τους θαλασσοδαρμένους πρόσφυγες. Κουβέρτες χοντρές, υπνόσακους, φαγητό, νερό, φάρμακα και ρούχα και παπούτσια για τα παιδιά και να τους δείξει στον ουρανό τα πολύχρωμα πυροτεχνήματα που ήρθαν και αυτά σαν παιχνίδια χαράς και ελπίδας.
– Τέλος, άκουσα και τον Πρωθυπουργό μας, σοβαρό και σίγουρο, να λέει στην ομιλία του για τον ερχομό του Νέου Χρόνου:
«Αυτή είναι μια χρονιά ανάκαμψης και ανασυγκρότησης. Μια χρονιά, ισονομίας και δημοκρατίας…»
Συνηθίζουμε να λέμε ότι: Οι πολιτικοί λένε παραμύθια. Λάθος.
– Τα παραμύθια λένε ψέματα, για να πουν την αλήθεια!
– Οι πολιτικοί λένε ψέματα, για να κρύψουν την αλήθεια!
Ελένη Κονιαρέλλη-Σιακή
