Εντάξει, ό,τι και να γράψω το έχουν πει πολλοί πριν από μένα. Μη λέμε τα ίδια. Αλλά η στήλη διαβάζεται Σάββατο. Τι πρέπει να κάνω δηλαδή, όταν πρέπει να είμαι στο τυπογραφείο την Πέμπτη για να ετοιμαστεί το φύλλο την Παρασκευή; Δεν πρέπει να έχω στείλει το γραπτό μου μέχρι την Τετάρτη το μεσημέρι; Τι μπορεί να συμβεί από Κυριακή βράδυ, μέχρι Τετάρτη για να το σχολιάσω αποφεύγοντας ένα σχόλιο για το ΤΑΕ ΚΒΟ ΝΤΟ; Όχι για την πολεμική τέχνη. Το κλειστό γήπεδο, εννοώ, όπου το βράδυ της περασμένης Κυριακής, έχασα το μέτρημα των πούλμαν, που έφερναν τους αυθόρμητους οπαδούς του κυβερνώντος κόμματος.
Λάθος η επέτειος
Και άντε να μη κάνω σχόλιο, μιας και πέρασε η βδομάδα. Να μην αναφερθώ στο μεγάλο λάθος; Ο κ. Τσίπρας δεν έπρεπε να γιορτάσει το χρόνο από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015. Δεν έπρεπε να το γιορτάσει, επειδή με εκείνη την κυβέρνηση (που είχε μέσα και τους αριστερούς) έχασε και έπεσε. Ή δεν τα πήγε καλά και του έφυγαν. Διατυπώστε το όπως θέλετε με δικά σας λόγια. Να το περάσω στο ντούκου αυτό;
Άγνοια μαθηματικών
Ο κ. Τσίπρας, που κυβερνά τώρα (αν δεν το γράψω θα σκάσω, φίλοι και φίλες μου και άλλοι) προήλθε από το αποτέλεσμα των εκλογών της 20ής Σεπτεμβρίου 2015. Αυτές που έγιναν μετά το άχρηστο δημοψήφισμα, με το αόριστο ερώτημα και φυσικά το απροσδιόριστο αποτέλεσμα. Ξεχνιούνται αυτά; Αν ήθελε, λοιπόν, να γιορτάσει επέτειο της νίκης του, θα έπρεπε να περιμένει μέχρι τις 20 Σεπτεμβρίου 2016. Τότε θα έχουμε ένα χρόνο στην εξουσία της σημερινής κυβέρνησης. Αλλά τέλος πάντων. Αν ήξεραν αριθμητική, θα είχαν λύσει και το φορολογικό. It’s simple mathematics, Alex!
Δυο πόρτες έχει η (πολιτική) ζωή
«Φίλες και φίλοι, σύντροφοι και συντρόφισσες. Τα διλήμματα σήμερα, ένα χρόνο μετά, είναι ίσως πιο καθαρά από ποτέ. Αποκρυσταλλώνεται, πλέον, σε πολιτικό επίπεδο η ταξική αντιπαράθεση που οξύνθηκε τα προηγούμενα χρόνια. Οριοθετούνται με σαφήνεια οι δύο πόλοι της αντιπαράθεσης. Από τη μια είναι η Δεξιά. Η ΝΔ του κ. Μητσοτάκη. Του νεοφιλελεύθερου κ. Μητσοτάκη, που στηρίζεται από την ακροδεξιά παρέα του κυρίου Σαμαρά και παίρνει και θέσεις αντιπροεδρίας. Και από την άλλη πλευρά είναι η Αριστερά, του ΣΥΡΙΖΑ, ο δικός μας πόλος. Όλοι εμείς οι πολλοί, απέναντι στους λίγους».
Αχαριστία ή προοπτική;
Αυτό είναι το απόσπασμα της ομιλίας στο ΤΑΕ ΚΒΟ ΝΤΟ, που αποκαλύπτει το βαθύ χαρακτήρα της Αριστεράς. Μια ώρα μίλαγε στο ΤΑΕ ΚΒΟ ΝΤΟ και ένα «ευχαριστώ» σ’ αυτούς που τον στηρίζουν ένα χρόνο τώρα δεν το άκουσα. Γιατί σύντροφε; Θα ήσουν πρωθυπουργός, αν δεν υπήρχαν οι ΑΝΕΛ; Αλλά τι ρωτάω τώρα; Πώς θα πει «ευχαριστώ» στο 3,69% του λαού που τον στηρίζει, όταν προετοιμάζει το έδαφος για το σύνθημα «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά»;
