Να ξεκαθαρίσω κατ’ αρχήν ότι ήμουν ανέκαθεν φανατικός υποστηρικτής των υβριδικών και ικανός-υπομονετικός οδηγός τους. Φυσικά είχα παρ’ όλα αυτά προβλέψει την μετριότατη εμπορική τους πορεία. Πέρασαν από τότε 23 ολόκληρα χρόνια και τέσσερις γενιές Prius! Τα τρία εκατομμύρια πωλήσεων δεν είναι μεν ευκαταφρόνητα, αλλά δεν αποτελούν ακριβώς την επανάσταση που είχαν φανταστεί ορισμένοι. Εκτός αυτού, ελάχιστα άλλα μοντέλα προστέθηκαν στην πορεία, ενώ οι συνολικές πωλήσεις των υβριδικών (κυρίως σε Ιαπωνία και ΗΠΑ) έφτασαν τα 11 εκατομμύρια. Μια αξιόλογη προσπάθεια, που δεν κατάφερε καν να ανησυχήσει τις μηχανές εσωτερικής καύσης…
Να ξεκαθαρίσω επίσης ότι ήμουν απ’ τους πρώτους που ασχολήθηκαν με τα αμιγώς ηλεκτρικά, κυρίως επειδή παρακολουθώ τις εξελίξεις στην Κίνα. Ελάχιστοι γνώριζαν ότι σε αυτή τη χώρα γινόταν δουλειά σε βάθος, με αποτέλεσμα να προηγείται σαφώς στην τεχνογνωσία. Ήδη εκεί κυκλοφορούν μόνο ηλεκτρικά δίκυκλα μικρομεσαίου κυβισμού, ενώ ως γνωστόν είναι υποχρεωτικό στον δημόσιο τομέα να προμηθεύεται τουλάχιστον τα μισά του αυτοκίνητα από τα εγχώρια αμιγώς ηλεκτρικά (plug-in). Ένα εκατομμύριο οι σταθμοί ταχείας φόρτισης! Στόχος μέχρι το 2025 να αποτελούν τα plug-in το 25% των συνολικών πωλήσεων. Μέσα σε μόλις 3 χρόνια πουλήθηκαν 4 εκατομμύρια, ενώ αυξημένος είναι και ο αριθμός (πάνω από 400.000) των αμιγώς ηλεκτρικών λεωφορείων!
Ο λεγόμενος «ειδικός Τύπος» στη χώρα μας γνώριζε ελάχιστα περί όλων αυτών! Ειδικά σε ό,τι αφορά την Κίνα, ουδείς! Και ξαφνικά… «ήρθαν οι μέλισσες»! Όλοι ανακάλυψαν την ηλεκτροκίνηση και έκτοτε ταυτίζονται με την αισιόδοξη εκδοχή του πανίσχυρου λόμπι των αυτοκινητοβιομηχανιών και των μεγάλων εκδοτικών τραστ, περί… μαζικού εξηλεκτρισμού της παγκόσμιας αγοράς αυτοκινήτου!
Το κείμενο αυτό έχει σαφείς ειρωνικές διαθέσεις και δεν φιλοδοξεί να αποτελέσει… επιστημονική ανάλυση. Θα ήθελα απλώς να θυμίσω κάποια πραγματικά γεγονότα, για όσους δεν πετούν στα σύννεφα. Παρά την εντυπωσιακή πρόοδο, κυρίως στις μπαταρίες των ηλεκτρικών, οι τρέχουσες επιδόσεις δεν καλύπτουν παρά μόνο πολύ συγκεκριμένες χρήσεις, δηλαδή εντός πόλης ή για αποδράσεις μέχρι 150 χιλιόμετρα. Κάθε άλλη χρήση απαιτεί μεγάλη υπομονή, χρόνο και την ύπαρξη εκτεταμένου δικτύου ταχυφόρτισης.
Το κόστος κτήσης τους αποτελεί… ανέκδοτο, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά ακόμη και για τις πλούσιες χώρες. Πρόκειται για είδος επίδειξης των πλουσίων, που προσθέτουν ένα ακόμα αξιοπερίεργο τρόπαιο στα γκαράζ τους, Σαφώς όχι ένα «εργαλείο», όπως αυτό συμβαίνει (και με «άνωθεν εντολή»!) στην Κίνα. Χρειάζονται πολλά ακόμη χρόνια, ώστε το ηλεκτρικό να γίνει μέρος της ζωής των Ευρωπαίων και Αμερικανών, οι δε Ιάπωνες το σνομπάρουν εμφανώς!
Πρόβλεψη; Αν περιοριστούμε στην Ελλάδα, προκαλούν το γάργαρο γέλιο μου τα δεκάδες «αισιόδοξα» δημοσιεύματα των συναδέλφων του ειδικού Τύπου, που λίγο πολύ υπόσχονται την επανάσταση των ηλεκτρικών! Θυμίζω ότι για να περάσουμε στην εποχή του… καταλύτη, χρειαστήκαμε πάνω από μια δεκαετία, ενώ ακόμη κυκλοφορεί άγνωστος αριθμός αυτοκινήτων «παλαιάς τεχνολογίας», χώρια αυτά με χαλασμένους καταλύτες!
Λέω να κλείσω με έναν παρηγορητικό λόγο, για όσους παίρνουν στα σοβαρά τις υποσχέσεις για «ηλεκτρική επανάσταση». Παιδιά, μη μασάτε! Αγοράστε όσα diesel τραβάει η καρδιά σας, ΔΕΝ πρόκειται «να απαγορευτούν» στα επόμενα πολλά χρόνια! Μη φοβάστε ότι ξαφνικά θα… σας κατασχέσουν το αυτοκινητάκι που μόλις πέρσι αγοράσατε, επειδή θα πουλιούνται μόνον ηλεκτρικά! Τουλάχιστον στην ελληνική αγορά, η ζωή θα κυλά με τους ίδιους χαλαρούς ρυθμούς και με την ίδια παραδοσιακή τεχνολογία ! Ο «εξηλεκτρισμός» είναι ακόμα πολύ μακριά για μας…
Χρήστος Φωτιάδης
