Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
θεωρώ (κι αν διαψευστώ, δεν έχω κανένα πρόβλημα να το παραδεχτώ), ότι η Νίκη Κεραμέως είναι αυτό που λέμε «ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση». Μια συγκροτημένη, καλλιεργημένη και ευγενική προσωπικότητα, με χαμηλό προφίλ και όρεξη για δουλειά, έγινε υπουργός Παιδείας. Ένα από τα πιο ευαίσθητα και «καυτά» υπουργεία, διαχρονικά. Αυτή την άποψη τη συμμερίζονται και πολλοί άλλοι συμπολίτες μου, αν κρίνω από τις προσδοκίες που έχουν από εκείνη, είτε από συζητήσεις είτε μέσα από τα social media. Επειδή, λοιπόν, πρόκειται για μια περίπτωση που, θεωρητικά τουλάχιστον, μπορεί να εμφανίσει εξαιρετική δυναμική σε βάθος χρόνου, με τα αντίστοιχα θετικά αποτελέσματα, έχω ως πολίτης και τις αντίστοιχες απαιτήσεις.
Όπως ήταν ξεκάθαρη ως προς την επίσπευση των διαδικασιών για 4.500 προσλήψεις στην Ειδική Αγωγή, έτσι αναμένουμε ξεκάθαρες απαντήσεις από την πλευρά της για το «καυτό» θέμα της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής εκπαίδευσης. Την ώρα που το πανεπιστημιακό άσυλο, οι πανελλαδικές και η ώρα του «κουδουνιού» μονοπωλούσαν την επικαιρότητα, η αβεβαιότητα για χιλιάδες γονείς και παιδιά εξακολουθεί να υπάρχει και αισίως φτάνουμε στα τέλη Ιουλίου. Και τα ερωτήματα είναι αδυσώπητα: Θα εφαρμοστεί ο νόμος σε κάθε Δήμο (πλην εκείνων που ξεκινούν το 2019-2020); Θα υπάρξουν εξαιρέσεις λόγω μη επάρκειας υποδομών, άρα και παιδιά και γονείς «δύο ταχυτήτων»; Και όπου εφαρμοστεί η δίχρονη προσχολική εκπαίδευση, θα πρέπει τα παιδιά να μπουν σε προκάτ αίθουσες και σε πολλές των περιπτώσεων σε αυλές Δημοτικών Σχολείων;
Την ίδια στιγμή, η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδος και σύλλογοι όπως ο δυναμικός Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αμαρουσίου πιέζουν στον απόλυτο βαθμό την κυβέρνηση (όπως και την προηγούμενη) για καθολική εφαρμογή του νόμου, θεωρώντας ότι όσοι Δήμοι υποστηρίζουν ότι δεν είναι έτοιμοι, το κάνουν προσχηματικά και «ψευδώς». Προσωπικά, είμαι υπέρ της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής εκπαίδευσης. Και για εκπαιδευτικούς και για πρακτικούς λόγους. Και θεωρώ ότι υπέρ είναι οι περισσότεροι γονείς και εκπαιδευτικοί.
Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν είμαι υπέρ της γνωστής νεοελληνικής «προχειροδουλειάς», του «πασαλείμματος». Ναι, να εφαρμοστεί ο νόμος. Όχι, όμως, σε προκάτ αίθουσες, σε αυλές Δημοτικών ή με Δήμους «δύο ταχυτήτων». Το σωστό θα ήταν να υπάρξει ένας ολοκληρωμένος σχεδιασμός. Να δοθεί αναστολή εφαρμογής για όλους τους Δήμους. Και το υπουργείο Παιδείας, με την ΚτΥπ Α.Ε. και τους Δήμους, να βρουν άμεσα τους απαιτούμενους πόρους, κάνοντας μια «εκστρατεία» κατασκευής Νηπιαγωγείων όπου χρειάζεται, ώστε η φιλοξενία των παιδιών να είναι η αρμόζουσα σε πολιτισμένο κράτος, η κατανομή ανά τάξη να είναι η παιδαγωγικά προβλεπόμενη από το νόμο, με το αντίστοιχο προσωπικό, αλλά και να δοθούν θέσεις εργασίας στον «πληγωμένο» τομέα της οικοδόμησης. Χιλιάδες μικρά παιδιά περιμένουν το καλύτερο δυνατό για την παιδαγώγησή τους από την Πολιτεία, στην οποία οι γονείς τους καταβάλλουν ουκ ολίγους φόρους…
