Γράφει ο Γιώργος Αράπογλου– Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας – φύλλο Ν. Φιλαδέλφεια – Ν. Χαλκηδόνα – Φιλοθέη- Ψυχικό- Μεταμόρφωση 10/11/2025
«Δώσε στα ανθρώπινα πλάσματα την ευκαιρία να γίνουν τέρατα και δεν θα σε απογοητεύσουν», γράφει ο Αμερικανός συγγραφέας Ρόμπερτ Πόμπι στο «Bloodman», ένα εξαιρετικό και ιδιαίτερα αιματοβαμμένο αστυνομικό μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε το 2012.
Αυτή η φράση ήταν η πρώτη που μου ήρθε στο μυαλό όταν πληροφορήθηκα για τη φρικαλεότητα που σημειώθηκε πριν από μερικές μέρες στην Νέα Φιλαδέλφεια και για την οποία θα διαβάσετε στη φύλλο της ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ της Δευτέρας 10 Νοεμβρίου.
Περισσότερα από 30 γατάκια που σιτίζονταν σε χωροθετημένη γατοαποικία του Δήμου, βρήκαν φρικτό θάνατο από ποντικοφάρμακο, που τους χορηγήθηκε, με συνέπεια η αποικία να εξαρθρωθεί. Η είδηση και μόνο είναι σοκαριστική. Τα γατάκια έδειχναν για μέρες σημάδια αδιαθεσίας, κάνοντας πράσινους εμετούς, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι υπέφεραν για μέρες πριν θανατωθούν.
Το ακόμα πιο σοκαριστικό είναι ότι στην ίδια περιοχή, εδώ και καιρό εθελοντές λένε ότι συχνά εντοπίζουν ζώα με σπασμένες λεκάνες, ακρωτηριασμένα, δηλητηριασμένα. Κτηνωδία είναι το λιγότερο που μπορεί να χαρακτηρίσει κάποιος αυτό που συμβαίνει.
Και το χειρότερο: ενώ όλες οι ενδείξεις και τα στοιχεία οδηγούν σε συγκεκριμένο πρόσωπο με έντονη παραβατική συμπεριφορά και παρελθόν στην κακοποίηση ζώων, δεν είναι δυνατόν να διασταυρωθούν, ώστε να γίνουν αποδείξεις και η Αστυνομία που ερευνά την υπόθεση, να φτάσει στον εντοπισμό και τη σύλληψη του δράστη.
Μέχρι να συμβεί αυτό, ακόμα προσπαθώ να διανοηθώ αυτό που συνέβη. Ποιος διεστραμμένος νους πήγε και έκανε κάτι τέτοιο; Είναι να τρελαίνεται κανείς.
Έχουμε γράψει πολλές φορές ότι ο καθένας έχει δικαίωμα να μην συμπαθεί τα ζώα. Σύμφωνοι, δεν είναι όλοι φιλόζωοι, δεν είναι πάντα εύκολο να ταΐσεις κάποιο αδέσποτο, γίνεται ρε αδερφέ να μην χαίρεται να τα βλέπει να τριγυρνούν στη γειτονιά του. Ανθρώπινο είναι και θα πρέπει να είναι σεβαστό. Εκεί, όμως, που ξεφεύγουμε από το όριο του «ανθρώπινου» και περνάμε στη σφαίρα του τέρατος, είναι όταν συμβαίνουν τέτοιες αποτρόπαιες πράξεις.
Είναι αδιανόητο και σίγουρα δεν έχει ίχνος ψυχικής ισορροπίας να βασανίζει κάποιος ένα οποιοδήποτε πλάσμα με αυτόν τον χείριστο τρόπο. Είναι σαδιστικό, είναι φρικαλέο, δεν υπάρχουν καν λόγια να το περιγράψουν. Η παραδειγματική τιμωρία του ενόχου είναι το λιγότερο αυτονόητη. Δεν αρκεί, όμως, μόνο αυτή.
Ο Δήμος, οι φιλοζωικές οργανώσεις, οι εθελοντές, η Αστυνομία, είναι ανάγκη να βγουν ακόμα περισσότερο στις γειτονιές. Να μιλήσουν στους κατοίκους για τις πρωτοβουλίες που έχουν γίνει για την προστασία των αδέσποτων, τι πρέπει να κάνουν όταν δουν κάποιο ζώο να εμφανίζει σημάδια κακοποίησης, να ενημερώσουν για το Νομικό Πλαίσιο, να τους ενισχύσουν το αίσθημα της ασφάλειας να μιλήσουν και να δίνουν πληροφορίες όταν εντοπίζουν περιστατικά σαν αυτό.
Σίγουρα η διαχείριση των αδέσποτων είναι μα δύσκολη υπόθεση και, ειδικά όσον αφορά στις γάτες, είναι αντιληπτό ότι σε ορισμένες γειτονιές μπορεί να υπάρχει κάποια όχληση. Όμως, όταν φτάνει στο σημείο κάποιος να δολοφονεί εν ψυχρώ και βάναυσα ολόκληρες αποικίες από ζώα, ξεφεύγει από κάθε όριο λογικής και δικαιολογίας.
Η λέξη «κτήνος» ετυμολογικά αναφέρεται στα κατοικίδια ζώα. Στην καθομιλουμένη χρησιμοποιείται με έντονα αρνητική χροιά για να χαρακτηρίσει τη χυδαιότητα και την ωμότητα.
Η λέξη «τέρας» από την άλλη, χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει έναν ένζωο οργανισμό που παρουσιάζει δυσμορφίες, ενώ μεταφορικά συμβολίζει την κακία, την ασχήμια και τον τρόμο.
Η ελληνική γλώσσα, όσο πλούσια είναι, δεν έχει αρκετές λέξεις για να εκφράσει περιστατικά σαν το συγκεκριμένο. Άραγε, πόσο τέρας μπορεί να γίνει ο άνθρωπος τελικά;
