Editorial – Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 11/02/2023
H κακοκαιρία «Μπάρμπαρα» ταλαιπώρησε το λεκανοπέδιο για 3η συνεχή χρονιά, αν και σε εμφανώς μικρότερο βαθμό σε σχέση με το χάος των περασμένων δύο ετών. Θα μπορούσαμε να σχολιάσουμε αρκετά πράγματα ως προς τους χειρισμούς από όλους τους αρμόδιους φορείς της Πολιτείας, αλλά όλα αυτά ωχριούν μπροστά στην αδιανόητη ανθρωπιστική καταστροφή που προκάλεσε ο Εγκέλαδος στα σύνορα της Τουρκίας με τη Συρία.
Θα σταθούμε σε δύο πράγματα, ένα θετικό και ένα αρνητικό:
Το θετικό, ασφαλώς, είναι ότι για μια ακόμη φορά η Πολιτεία μας επέδειξε άριστα αντανακλαστικά αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. Η αποστολή των διασωστών της ΕΜΑΚ στις δοκιμαζόμενες περιοχές τηρεί την παράδοση της άμεσης βοήθειας προς όσους πλήττονται από φυσικές καταστροφές, ειδικά στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου. Το θεωρούμε αυτονόητο μεν, αλλά στις παράξενες και άγριες εποχές που ζούμε (βλ. παρακάτω), αξίζει να το σημειώσουμε.
Όπως πρέπει να επισημανθεί και η άμεση κινητοποίηση σε επίπεδο Αυτοδιοίκησης, Τοπικής και Περιφερειακής, με συγκεντρώσεις ειδών πρώτης ανάγκης από τους φορείς και τους πολίτες, οι οποίες θα αποσταλούν στις περιοχές που πραγματικά διαλύθηκαν από τον τρομακτικό χορό των Ρίχτερ και θα συνεχίσουν να δοκιμάζονται για πολλούς μήνες ακόμη.
Πάμε και στα αρνητικά. Δυστυχώς, στην εποχή των social media, αναδύονται στην επιφάνεια και δυσώδεις νοοτροπίες και συμπεριφορές που πραγματικά σε κάνουν να ντρέπεσαι. Και αναφερόμαστε, φυσικά, σε θλιβερά (το λιγότερο) σχόλια μίσους και εκδικητικού χαρακτήρα προς τον τουρκικό λαό για την τραγωδία που τον βρήκε. Λες και οι άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους, τραυματίστηκαν, απώλεσαν το βιός τους και έχουν μείνει στο έλεος του χειμώνα, διαφέρουν από εκείνους κάθε άλλου λαού που θα μπορούσε να ζήσει μια τέτοια ανείπωτη καταστροφή. Λες και ο καθεστωτικός πρόεδρος που τους κυβερνά με τον χάρτινο μανδύα της δημοκρατίας, εκπροσωπεί όλους αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι νομίζουμε ότι κοιμούνται και ξυπνούν με την προσδοκία να πάνε να πολεμήσουν την Ελλάδα «κάποιο βράδυ» κι όχι για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους σε συνθήκες φτώχειας, ειδικά στα βάθη της Ανατολίας.
Αυτά τα απάνθρωπα σχόλια αδιαφορούν ακόμη και για τις παιδικές ψυχές που είτε χάθηκαν είτε εγκλωβίστηκαν στα συντρίμμια και τα αθώα μάτια τους παρακαλούσαν τους διασώστες να τα βγάλουν έξω για να συνεχίσουν να ονειρεύονται και να παίζουν.
Λες και δεν έχουμε ζήσει τις δικές μας τραγωδίες στην Αθήνα το 1981 και το 1999 ή στην Καλαμάτα το 1986.
Η αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων και των λαών, έστω και ανακόλουθη ως προς τις ηγεσίες τους πολλές φορές, είναι ο μόνος τρόπος να κατανοήσουμε ότι ο πόλεμος και η διαρκής συγκρουσιακή τριβή αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά μόνο όταν υψωνόμαστε ως άνθρωποι πάνω από τα ένστικτά μας, όταν βγάζουμε προς τα έξω το μεγαλείο ψυχής που κουβαλάμε ως όντα. Και όχι το δηλητήριο που μας εξισώνει με τα ερπετά.
Ας ελπίσουμε να μην ξαναζήσει κανείς την αδιανόητη τραγωδία που ζουν οι «απέναντι». Ή κατά καιρούς οι Ιάπωνες, οι κάτοικοι της Καλιφόρνιας και πάει λέγοντας. Το να χάνεις τη ζωή σου ή αυτή να καταστρέφεται μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα δίχως να ευθύνεσαι εσύ γι’ αυτό, μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή, παντού και στον καθένα μας. Αν το είχαμε χωνέψει αυτό όλοι μας, τα πάντα θα ήταν μια στάλα καλύτερα σε αυτόν τον πλανήτη…και ανακόλουθη ως προς τις ηγεσίες τους πολλές φορές, είναι ο μόνος τρόπος να κατανοήσουμε ότι ο πόλεμος και η διαρκής συγκρουσιακή τριβή αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά μόνο όταν υψωνόμαστε ως άνθρωποι πάνω από τα ένστικτά μας, όταν βγάζουμε προς τα έξω το μεγαλείο ψυχής που κουβαλάμε ως όντα. Και όχι το δηλητήριο που μας εξισώνει με τα ερπετά.
Ας ελπίσουμε να μην ξαναζήσει κανείς την αδιανόητη τραγωδία που ζουν οι «απέναντι». Ή κατά καιρούς οι Ιάπωνες, οι κάτοικοι της Καλιφόρνιας και πάει λέγοντας. Το να χάνεις τη ζωή σου ή αυτή να καταστρέφεται μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα δίχως να ευθύνεσαι εσύ γι’ αυτό, μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή, παντού και στον καθένα μας. Αν το είχαμε χωνέψει αυτό όλοι μας, τα πάντα θα ήταν μια στάλα καλύτερα σε αυτόν τον πλανήτη…
