Editorial – Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Eμείς από αυτό εδώ το βήμα την έκκλησή μας στον πρωθυπουργό την κάναμε πριν από δύο Σάββατα. Δυστυχώς, έπεσε στο κενό. Και, πλέον, είμαστε υποχρεωμένοι να τηρούμε μέτρα προστασίας από την εξάπλωση του κορωνοϊού, τα οποία δεν ίσχυαν καν την εποχή της καραντίνας. Η «ισχυρή σύσταση» για μάσκες έγινε «υποχρέωση μετά προστίμου» τουλάχιστον έως τις 31 Αυγούστου. Και βλέπουμε…
Τις στιγμές που γράφονται αυτές οι γραμμές, απέμεναν μερικές μόνο ώρες για τη διεξαγωγή της ημερίδας του Δήμου Αμαρουσίου «Πολιτισμός και Αθλητισμός με Ασφάλεια» στην Αίθουσα Τέχνης, Τύπου και Πολιτισμού της ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ. Η παρουσία, δίπλα στον δήμαρχο Θεόδωρο Αμπατζόγλου και τη δημοτική σύμβουλο και ιατρό Μαίρη Γώγου, δύο καθηγητών του Πανεπιστημίου Αθηνών, του πνευμονολόγου Δημοσθένη Μπούρου και του λοιμωξιολόγου Γιώργου Σαρόγλου, ο οποίος είναι και μέλος της επιτροπής εμπειρογνωμόνων του υπουργείου Υγείας, αποτέλεσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ακούσουμε τις επιστημονικές τους θέσεις και απόψεις, αλλά και να διατυπώσουμε ερωτήματα που απασχολούν όλους μας.
Ελπίζουμε όσα είχαν να πουν να βοηθήσουν έστω και κατ’ ελάχιστο στην κατανόηση των αποφάσεων που λαμβάνονται, από τη στιγμή που η κυβέρνηση πήρε το υψηλό ρίσκο να ανοίξει τα σύνορα, για να σώσει ένα κομμάτι από τη φετινή «καψαλισμένη» τουριστική «πίτα». Θα το επαναλάβουμε: Όσο κι αν η άνοδος των κρουσμάτων αποδίδεται εσχάτως σε Έλληνες – εγχώριους κατοίκους και λιγότερο στα εισαγόμενα, όλοι διαπιστώνουμε ότι ξεκίνησε από την στιγμή που άνοιξαν σύνορα και αεροδρόμια.
Κι όμως… Ο μέσος Έλληνας πολίτης, που υπάκουσε στα άκρως δυσάρεστα μέτρα της καραντίνας και συνέβαλε, μαζί με τους τότε κυβερνητικούς χειρισμούς, ώστε η χώρα να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση παγκοσμίως, είναι ο ίδιος που δύο μήνες μετά «τα ακούει» από πολιτικούς και επιστήμονες. Είναι ο ίδιος που καλείται ξανά να τηρήσει εντατικά μέτρα μέσα στο κατακαλόκαιρο, ενώ βιώνει μια απίστευτη καθημερινή πίεση από τα ΜΜΕ, με υπαινιγμούς για ακόμη σκληρότερα μέτρα προκειμένου να συμμαζευτεί μια (ενδεχόμενη) κατάσταση, για την οποία έκανε ό,τι του ζητήθηκε ώστε να αποφευχθεί!
Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση εξακολουθεί να εμφανίζεταιψύχραιμη, χαρακτηρίζει την κατάσταση «διαχειρίσιμη», επομένως θα επαναλάβουμε στον πρωθυπουργό και το κυβερνητικό επιτελείο: Η ατομική ευθύνη «έλαμψε» όταν χρειάστηκε, συνεχίζει να επικρατεί στο μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού μας, αλλά δεν είναι δυνατόν να αναπληρώνει λάθος χειρισμούς, ρίσκα που δεν «βγήκαν» και αποφάσεις που μεταθέτουν το πρόβλημα στις πλάτες και τις… μύτες του κόσμου. Πολιτικές ευθύνες υπάρχουν; Κι αν ναι, θα υπάρξουν συνέπειες σε όσους τις έχουν;
Ας ελπίσουμε ότι έστω και τώρα, κάποιος αρμόδιος θα ακούσει. Και ευχόμαστε να πάνε και αυτή τη φορά όλα καλά, με τις λιγότερες δυνατές επιπτώσεις στην υγεία όλων μας. Ώστε να μπούμε στο φθινόπωρο, με τις ίδιες (συγκρατημένα) αισιόδοξες προϋποθέσεις υπό τις οποίες βγήκαμε από την άνοιξη…
