Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Και «Βόρεια Μακεδονία» και «Μεσοπρόθεσμο»! Δεν είναι κυβέρνηση αυτή. Το πιο… «γρήγορο πιστόλι της Δύσης» είναι! Μέσα σε ένα τριήμερο, το οποίο αναμένεται να μείνει στην ιστορία της χώρας μας, το Σκοπιανό «αγκάθι» της τελευταίας 30ετίας και η τελευταία (;) «επιδρομή» στις συντάξεις και τις επαγγελματικές εισφορές πριν την έξοδο (;) από τα Μνημόνια, αλληλοεπικάλυψαν το ένα το άλλο μέσα στο χάος της ειδησεογραφίας και ο δύσμοιρος λαός ούτε που κατάλαβε, τελικά, τι τον «χτύπησε». Άσε που ξεκίνησε και το Μουντιάλ, σφίγγουν και οι ζέστες, έρχονται και τα «μπάνια του λαού», ιδανικότερες συνθήκες για να περάσει «καυτές» υποθέσεις μια κυβέρνηση δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν.
Κι αν για τη συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ το πιθανότερο είναι να υπάρξουν επιπλοκές και να τραβήξει σε μάκρος, με άγνωστη, ακόμη, κατάληξη (βλ. διάγγελμα Ιβανόφ, ενδεχόμενη πρόταση μομφής από Ν.Δ., συλλαλητήρια κ.λπ.), για το «Μεσοπρόθεσμο» Πρόγραμμα 2018-2022 τα πράγματα είναι πιο σίγουρα. Συνταξιούχοι και ελεύθεροι επαγγελματίες εκτιμάται ότι θα βιώσουν στο πετσί τους με σκληρό τρόπο την επιχείρηση «πρωτογενές πλεόνασμα», με απώτερο στόχο την έξοδο από τα Μνημόνια (για την οποία πολλοί πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές αμφιβάλλουν, μένει να αποδειχθεί αν έχουν δίκιο ή κάνουν λάθος).
Και δεν ξέρω για τη γιαγιά και τον παππού της γειτονιάς μας (και ενδεχομένως από τα παιδιά τους που μπορεί να είναι άνεργα ή με ισχνούς μισθούς και βασίζονται στις συντάξεις τους), αν είναι πιο σημαντικό να ονομάζονται τα Σκόπια «Βόρεια Μακεδονία» ή να δουν τις συντάξεις τους να περικόπτονται κι άλλο. Δεν ξέρω αν για τον ελεύθερο επαγγελματία που πληρώνει συνεχώς τα «μαλλιοκέφαλά» του σε εισφορές και φόρους και ζει με τον τρόμο ότι αργά ή γρήγορα θα αναγκαστεί να κλείσει τα βιβλία του (και μαζί τα όνειρά του), έχει μεγαλύτερη σημασία αν το Σύνταγμα των Σκοπιανών έχει αλυτρωτικές παραγράφους ή ότι η Βουλή θα εγκρίνει άρον άρον το «Μεσοπρόθεσμο» στη σκιά του Σκοπιανού ζητήματος και το «ζωνάρι» θα σφίξει κι άλλο σε βαθμό ασφυξίας. Για να μη μιλήσουμε για τον ΕΝΦΙΑ που θα έφευγε αλλά επανέρχεται δριμύτερος.
Σε κάθε περίπτωση, ζούμε σε μια κρίσιμη περίοδο, τόσο σε εθνικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Το θέμα είναι αν και πώς την αντιλαμβάνεται αυτός ο πολύπαθος και «υπνωτισμένος» λαός, πριν την ξεχάσει εντελώς για μια ακόμη φορά, αραχτός σε κάποια παραλία, σαν να μη συμβαίνει τίποτα…
Υ.Γ. Το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι στο «Μεσοπρόθεσμο» ενισχύεται το «κοινωνικό πακέτο» στήριξης των φτωχών και των ανέργων έχει και την άλλη όψη: Της έμμεσης παραδοχής ότι η φτωχοποίηση μεγάλου τμήματος του λαού δεν πρόκειται να αλλάξει ρότα προς το καλύτερο, τουλάχιστον όχι σύντομα…