Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Oι αυτοδιοικητικές εκλογές ανήκουν, πλέον, στο παρελθόν, αλλά τα προβλήματα που δημιούργησε η απλή αναλογική απασχολούν το παρόν και θα εμφανιστούν και στο μέλλον. Με αποκορύφωμα τον Δήμο Θεσσαλονίκης, δεν είναι λίγα τα Δημοτικά Συμβούλια τα οποία θα έχουν δήμαρχο μειοψηφίας, είτε θεωρητικά είτε ουσιαστικά. Βέβαια, σε πολλές περιπτώσεις κυριαρχεί το «θεωρητικά», καθώς είχαμε το φαινόμενο να σπεύδουν αρκετές παρατάξεις ή μεμονωμένοι υποψήφιοι να συνεργαστούν με τον νικητή πριν καν τον β’ γύρο, καθώς, όπως και να το κάνουμε, πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που έλκονται από την περίφημη «δυναμική εξουσίας». Επομένως, πολλά θα είναι και τα Δημοτικά ή Περιφερειακά Συμβούλια τα οποία θα κληθούν να λειτουργήσουν εξαρτώμενα από εύθραυστες ισορροπίες και συσχετισμούς δυνάμεων, καθώς μέσα σε μια τετραετία μπορούν πολλά να αλλάξουν: Από διαπροσωπικές σχέσεις, μέχρι προγραμματικές διαφωνίες ή αθέτηση συμφωνιών. Πολλά έχουν δει τα μάτια μας, άλλωστε, ακόμη και με το προηγούμενο σύστημα διεξαγωγής των εκλογών.
Η ελλιπής χρηματοδότηση από το κράτος, το νέο ΕΣΠΑ, το Οικονομικό Παρατηρητήριο, το Υπερταμείο Ακινήτων, η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική εκπαίδευση, η Πολιτική Προστασία, τα έργα υποδομών και «θωράκισης», η ψηφιοποίηση των αυτοδιοικητικών υπηρεσιών, η διαχείριση των απορριμμάτων, οι σχολικές υποδομές, οι παιδικοί σταθμοί, είναι μερικές μόνο από τις πολύ μεγάλες προκλήσεις στις οποίες πρέπει να ανταποκριθούν τα Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια στο νέο δύσκολο περιβάλλον που διαμορφώθηκε. Το μεγάλο «στοίχημα», επομένως, είναι το ίδιο για όλους: Βρείτε κοινούς τόπους για να μπορεί να λειτουργήσει ο Δήμος και η Περιφέρεια. Συνεργαστείτε, συνεννοηθείτε, βρείτε πεδία σύγκλισης, διότι τα προβλήματα τρέχουν και δεν περιμένουν ποιος θα θελήσει να βάλει «τρικλοποδιά» στον άλλον από μικροπαραταξιακό, μικροκομματικό ή προσωπικό «γινάτι».
Και κάτι τελευταίο: Είναι καλό μεν να απαιτούμε όλα αυτά από τους αυτοδιοικητικούς μας ταγούς, όμως θα πρέπει όλοι μας να σκεφτούμε αν δικαιούμαστε δια να ομιλούμε όταν εμείς οι ίδιοι απαξιώνουμε τον κοντινότερο στον πολίτη θεσμό, γυρνώντας την πλάτη μας στην κάλπη. Η τεράστια αποχή στον β’ γύρο (η οποία «παίζει» να ήταν ίδια και στο α’ γύρο αν δεν υπήρχε ο «κράχτης» των ευρωεκλογών), μόνο προβληματισμό και απογοήτευση για την εικόνα που έχει ο Έλληνας για τα κοινά σκορπίζουν…
