Editorial – Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Kαιρό είχαμε να αναφερθούμε από αυτή εδώ τη στήλη σε ειδήσεις και εξελίξεις σε πιο αυτοδιοικητικό ή τοπικό πεδίο. Άλλωστε οι εξελίξεις στο πεδίο της πανδημίας ήταν καταιγιστικές αυτό το καλοκαίρι και ενόψει του ανοίγματος των σχολείων. Πριν προχωρήσω, όμως, θα ήθελα να επισημάνω ότι με ικανοποίηση άκουσα στις αρχές της εβδομάδας τους επιστημονικούς και πολιτικούς χειριστές της πανδημίας να αλλάζουν τόνο και ύφος, υιοθετώντας πιο ανθρώπινες εκφράσεις, δίνοντας ψυχολογικό κίνητρο στον κόσμο για να τηρεί στο μεγαλύτερο δυνατό τα μέτρα, αλλά και μια πιο «παιδαγωγική» και πιο «ελαστική» προσέγγιση στο πολύ λεπτό θέμα της χρήσης μάσκας από τα νήπια και προνήπια.
Τελικά ίσως η έκδηλη δυσφορία της κοινής γνώμης από τους αυγουστιάτικους πολιτικούς και επιστημονικούς χειρισμούς να εισακούστηκε από την κυβέρνηση, ώστε αυτή να προσεγγίσει τον πολίτη ως συνεργάτη σε μια κοινή προσπάθεια. Όχι ως αποκλειστικό αποδέκτη μέτρων, προστίμων και καταστολής. Θετικό σημάδι που μπορεί να μας βγάλει και πάλι ασπροπρόσωπους στη μάχη με τον ιό στους δύσκολους και απαιτητικούς μήνες που έπονται.
Επιστρέφω στα πιο τοπικά θέματα με επίκεντρο, τι άλλο, το Μαρούσι. Στο οποίο τα «αίματα άναψαν» για τα καλά τις ημέρες που πέρασαν. Όσα έγιναν, και ομολογουμένως προκάλεσαν αίσθηση, μπορείτε να διαβάσετε στο δισέλιδο ρεπορτάζ του φύλλου που κρατάτε στα χέρια σας. Αφήνοντας έξω τον πόλεμο ανακοινώσεων μεταξύ διοίκησης και μείζονος μειοψηφίας, με τις σκληρές εκφράσεις εκατέρωθεν και τις προειδοποιήσεις με δικαστικές ενέργειες κ.λπ., το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ένα: Όταν είσαι δημόσιο πρόσωπο και μάλιστα σε θέση εξουσίας, πρέπει αφενός να γνωρίζεις ή να έχεις τους μηχανισμούς ώστε να πληροφορείσαι για το τι συμβαίνει στον Οργανισμό που διοικείς· αφετέρου να προσέχεις, ώστεκάθε σου απόφαση να μην έχει την παραμικρή πολιτική «σκιά».
Θεωρώ ότι δικαίως ο δήμαρχος Αμαρουσίου, στο μήνυμά του για τη συμπλήρωση ενός χρόνου στη δημαρχία, επικαλείται την πρωτοφανή κατάσταση που δημιούργησε και στη δημόσια διοίκηση η πανδημία. Όταν κάνεις τον προγραμματισμό σου ως νέος δήμαρχος και μάλιστα ενός «μητροπολιτικού» Δήμου όπως είναι το Μαρούσι, ενός «μεγάλου καραβιού» με τεράστιες απαιτήσεις και μείζονα θέματα σε εκκρεμότητα, το τελευταίο πράγμα που περιμένεις είναι ένα… δίμηνο lockdown και τα παρελκόμενα υγειονομικά μέτρα που πηγαίνουν πίσω ένα σημαντικό κομμάτι του σχεδιασμού σου.
Ωστόσο, γεγονότα όπως η σύλληψη του δημοτικού υπαλλήλου που φέρεται να έταζε έναντι χρημάτων διορισμούς, η απευθείας ανάθεση για αγορά μασκών από φαρμακείο που μόλις προ ολίγων μηνών έφερε το όνομα του δημάρχου στην ταμπέλα του, γεγονός που θα έπρεπε να γνωρίζει ότι αναμενόμενα και αυτονόητα θα προκαλούσε ενστάσεις και αντιδράσεις, ακόμη και η καλοκαιρινή ένταση στο αμαξοστάσιο του Δήμου με τις καταγγελίες που ακολούθησαν για απειλές βιαιοπραγίας σε εργαζόμενους, θα πρέπει να προβληματίσουν την δημοτική Αρχή. Διότι βρισκόμαστε ακόμη στον πρώτο χρόνο διοίκησης. Και αν ορισμένα πράγματα δεν προσεχθούν, μπορεί να επαναληφθούν. Με τις όποιες επιπτώσεις στη δημόσια εικόνα της.
Όσο για τη μείζονα μειοψηφία και την αποστροφή στην ανακοίνωσή της για τη σύλληψη του υπαλλήλου ότι «το θέμα μπορεί να χάθηκε από τις σελίδες του τοπικού Τύπου (άλλο μεγάλο κεφάλαιο για τα προσεχώς) αλλά δημοσιεύτηκε στην υπόλοιπη Ελλάδα», τουλάχιστον εμείς εδώ στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ, αφού την παραπέμψουμε στην άμεση ανάρτηση του θέματος στην ιστοσελίδα www.amarysia.gr, τη δημοσίευση σε κεντρικό plot της ανακοίνωσής της και στο παρόν δισέλιδο ρεπορτάζ, θα θέλαμε να προβεί σε διευκρινίσεις, ώστε αν χρειαστεί να απαντήσουμε. Διότι το Μαρούσι είναι «μεγάλο καράβι» για όλους…
