Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας, φύλλο Χαλανδρίου – Αγίας Παρασκευής – Παπάγου – Χολαργού – 08/03/2023
Ήταν από τα γεγονότα που συγκλόνισαν, εξόργισαν, συγκίνησαν ή τουλάχιστον προβλημάτισαν σχεδόν όλους τους πολίτες αυτού του τόπου. Την επομένη κιόλας της σιδηροδρομικής εγκληματικής τραγωδίας στα Τέμπη, άνοιξαν κάθε είδους συζητήσεις -ουσιαστικές, ανούσιες, συνετές ή πανικόβλητες. Μεταξύ άλλων, ήταν η αρκετά διαδεδομένη έκκληση της σιωπής όλων, ιδίως όσο αναζητούνταν απομεινάρια ανθρώπινης ζωής και ήταν άταφα τα φέρετρα των θυμάτων.
Ακολούθησαν οι κουβέντες αλλά και τα άμεσα πορίσματα -ακόμη κι από ανώτερα επίσημα χείλη- για τις ευθύνες, αλλά και οι αναφορές περί του επικείμενου «πολιτικού κόστους». Αυτές, όμως, που ανέβασαν το αίμα στο κεφάλι πολλών ήταν -ακόμη και 24 ώρες μετά την καταστροφή- οι προτάσεις για… αποζημιώσεις στις οικογένειες των επιβατών (ζωντανών και νεκρών).
Μια συμβουλή που δίνουν οι περισσότεροι γονείς στα «βλαστάρια» τους ακόμη και σήμερα, με επιρροή… αρχαίας Λακωνίας είναι ότι τη σοβαρότητα δείχνουν τα λίγα και περιεκτικά λόγια. Ή όπως λέει και ένα άλλο λαϊκό ρητό: «Να προσέχεις το στόμα σου και να θυμάσαι ότι όλα τα εισερχόμενα σε αυτό βλάπτουν μόνο εσένα, ενώ τα εξερχόμενα κυρίως τους άλλους». Αυτές οι παροτρύνσεις δεν έφτασαν στα αυτιά αρκετών στη δημόσια σφαίρα -πολιτικών με θέσεις ευθύνης, δημοσιογράφων σε άνετα τηλεοπτικά στούντιο, αλλά και σχολιαστών στο σύγχρονο καφενείο των social media.
Αν, εξάλλου, ένα ζήτημα μπορεί να ειπωθεί από αυτή την ταπεινή στήλη και σε πιο άμεση σύνδεση με τις περιοχές που πραγματεύεται το φύλλο, είναι η σπουδαία σημασία του «ακούειν», ιδίως όταν τα αυτιά ανήκουν σε ανθρώπους που ορίζουν πολιτικά τις τύχες των πόλεών μας. Για παράδειγμα, στην περίπτωση της σιδηροδρομικής τραγωδίας αποκαλύφθηκε ότι οι εργαζόμενοι στο μέσο προειδοποιούσαν -έως και λίγες μέρες πριν από το δυστύχημα- για διαχρονικές ελλείψεις και συγκεκριμένα προβλήματα που ήδη είχαν οδηγήσει στο παρελθόν -σε μικρότερης έκτασης- απώλειες ζωών, τραυματισμούς κ.α. Αντ’ αυτού, υπουργοί και βουλευτές απαντούσαν, κάνοντας λόγο για υπερβολές του προσωπικού, ενώ διοικητές & διευθυντές δεν δίσταζαν να χαρακτηρίζουν τις επισημάνσεις ως «συκοφαντίες», στέλνοντας εξώδικα!
Χωρίς διάθεση σύγκρισης, αλλά κινδύνου… επιβεβαίωσης, σύλλογοι εργαζομένων στους Δήμους, σωματεία προσωπικού σε επιμέρους τομείς όπως η Καθαριότητα, τοπικοί φορείς και όχι μόνο έχουν υπογραμμίσει -όλα αυτά τα χρόνια- σοβαρά κενά και ζητήματα που βγάζουν μάτι. Ενδεικτικά, πρόσφατα ατυχήματα σε αμαξοστάσια και ελλείψεις ασφαλείας & υγιεινής σε δημοτικά γκαράζ δεν προδικάζουν ευοίωνο μέλλον στις γειτονιές μας, αν δεν διορθωθούν τα προβλήματα.
Πολλοί, λοιπόν, σε θέσεις ευθύνης, δημόσιου λόγου αλλά και διπλανής πόρτας… σούφρωναν τη μύτη τους μπροστά σε τέτοιες διαμαρτυρίες «συνδικαλισταράδων», όπως συνήθως τους αποκαλούν ή -χειρότερα- τις αγνοούσαν. Η προσέγγιση αυτή των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι μάλλον συγκρούεται μετωπικά με την αλήθεια και μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε νεκροταφεία…
