Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 07/06/2024
Δεν τρέφω ιδιαίτερες ελπίδες ότι στις ευρωεκλογές της Κυριακής 9 Ιουνίου θα δούμε κάτι ενθαρρυντικό ως προς τα ποσοστά αποχής. Εδώ έσπασε το… κοντέρ στις βουλευτικές εκλογές, με νωπές ακόμη τις τραυματικές καταστάσεις με τα Τέμπη, για τα οποία -υποτίθεται- όλοι κόπτονταν σε έναν διαγωνισμό πόνου, θλίψης και οργής για την κυβέρνηση Μητσοτάκη και την ώρα της κάλπης πήγαν, πού αλλού; Στις παραλίες και τις ταβέρνες. Τι ακριβώς να περιμένει κανείς και αυτή την Κυριακή, με τη ζέστη να έχει κάνει νωρίς την εμφάνισή της και την προεκλογική εκστρατεία να έχει περάσει σχεδόν κάτω από τα «ραντάρ» και με την ατζέντα της να επικεντρώνεται και πάλι στα εσωτερικά και μικροκομματικά και πολύ λιγότερο στην πορεία και τη σχέση της χώρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το πάλαι ποτέ όραμά της, το οποίο εδώ και καιρό έχει αρχίσει να ξεθωριάζει.
Πόσο πολύ και διεξοδικά συζητήθηκε το θέμα της ενεργειακής πολιτικής και κρίσης και τις επιπτώσεις που έχουν οι επιλογές των Βρυξελλών στη δική μας τσέπη; Πόσο συζητήθηκε η προσέγγιση και η πολιτική της Ε.Ε. στο φλέγον ζήτημα του πολέμου στην Ουκρανία (σε άμεση συνάρτηση με το ενεργειακό) ή σε όσα φριχτά συμβαίνουν στη Λωρίδα της Γάζας; Πόσο απασχολεί τον Έλληνα πολίτη ο βαθμός απορροφητικότητας των κονδυλίων μέσω ΕΣΠΑ ή άλλων ευρωπαϊκών ταμείων; Κατά πόσο τέθηκε σοβαρά και εντατικά στο τραπέζι το μεταναστευτικό ζήτημα και η πολιτική της Ευρώπης σε σχέση με τη μείζονα χώρα υποδοχής που είναι η Ελλάδα; Συνδέθηκε το ζήτημα της ακρίβειας με τις πολιτικές σε ευρωπαϊκό επίπεδο και τις όποιες επιπτώσεις τους σε όσα τραβάει το πορτοφόλι και η καθημερινότητά μας; Είμαστε ικανοποιημένοι από την εκπροσώπηση της κυβέρνησης στα ευρωπαϊκά fora, τις πιέσεις που ασκεί ή δεν ασκεί και τις μάχες που δίνει ή δεν δίνει με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας ζωής μας; Οι κατά καιρούς προβληματισμοί και αιχμές σε επίπεδο Ε.Ε. για την δημοσιογραφική ελευθερία και αξιοπιστία απασχολούν κανέναν, πολιτικό και πολίτη;
Μιας κι αναφερθήκαμε στα Τέμπη στο ξεκίνημα, η τραγική ειρωνεία είναι ότι έπρεπε να πάνε στο Ευρωκοινοβούλιο οι χαροκαμένοι γονείς και συγγενείς των θυμάτων και να μιλήσουν από το ευρω-βήμα που τους διατέθηκε, προκειμένου για πρώτη φορά εδώ και χρόνια να «αισθανθούμε» κοντά με τις Βρυξέλλες, που εδώ και χρόνια δείχνουν όλο και πιο απόμακρες και από την Ελλάδα, αλλά και από την πάλαι ποτέ ωραία ιδέα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Και σε κάθε περίπτωση, έχει ενημερωθεί ο Έλληνας για τις προγραμματικές θέσεις των κομμάτων που ζητούν την ψήφο μας; Θα χρησιμοποιήσει τις ευρωεκλογές για να στείλει μήνυμα δυσαρέσκειας στην κυβέρνηση και κατά πόσο αυτό θα είναι σημαντικό όταν μόλις πριν ένα χρόνο επανεξελέγη με 41% και την αποχή σε δυσθεώρητα ύψη;
Πολύ φοβόμαστε ότι για όλα αυτά και πολλά άλλα, ο κόσμος για μια ακόμη φορά θα γυρίσει την πλάτη στην κάλπη. Όπως την γύρισε εν πολλοίς και στις αυτοδιοικητικές εκλογές, έστω κι αν εκεί η αποχή ευνόησε κάποιες τεράστιες ανατροπές, όπως π.χ. στον Δήμο Αθηναίων. Και το εκλογικό αποτέλεσμα που θα προκύψει το βράδι της Κυριακής θα είναι εκ των προτέρων βασισμένο σε μια «εικονική» πλειοψηφία, αλλά στην πραγματικότητα μια μειοψηφία πολιτών σε απόλυτους αριθμούς. Ελπίζουμε να διαψευστούμε αυτή τη φορά…
