Γράφει η Ξένια Γιαννάκου – Από την έντυπη έκδοση της καθημερινής ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ Κηφισιά – Νέα Ερυθραία – Εκάλη, Διόνυσος 04/07/2025
Με αφορμή το νέο ψηφιακό σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης που τίθενται σε ισχύ στην Κηφισιά την ερχόμενη Τρίτη (για αρχή πιλοτικά και από τις 22/07 κανονικά), προσπαθώ να θυμηθώ τις φορές που έχω καταφέρει να βρω θέση πάρκινγκ, σε απόσταση που δεν χρειάζεται να… πάρω ταξί για να φτάσω στο κέντρο της πόλης.
Η απάντηση είναι εύκολη καθώς, προφανώς, δεν είμαι η μόνη που το προσπαθεί… και αποτυγχάνει. Όπως δεν είμαι η μόνη που χρειάζομαι την τριπλάσια, πολλές φορές, ώρα για να φτάσω στον προορισμό μου, όταν κινούμαι στα βόρεια προάστια.
Και συνειδητοποιώ ότι από το Κεφαλάρι μέχρι την Πεντέλη και από τη Νέα Ερυθραία μέχρι τη Δροσιά, υπάρχουν στιγμές που όλα είναι… ακίνητα. Οδηγούμε παντού και για τα πάντα, για το περίπτερο, το γυμναστήριο, στο σχολείο…Χρησιμοποιούμε το αυτοκίνητο όχι μόνο ως μέσο μετακίνησης αλλά σαν προέκταση του χώρου μας, του χρόνου μας. Μέσα σε αυτό μπορούμε να ακούσουμε μουσική, να μιλήσουμε στο τηλέφωνο (ελπίζω όχι με το κινητό στο χέρι!), να πάρουμε αποφάσεις και… φυσικά να αναρωτηθούμε γιατί έχει τόση κίνηση σήμερα;
Η κατάσταση επιδεινώνεται από την απουσία αξιόπιστης δημόσιας συγκοινωνίας. Τα χιλιοταλαιπωρημένα λεωφορεία με τα αραιά δρομολόγια δεν μπορούν να εγγυηθούν ότι θα φτάσεις στον προορισμό σου στην ώρα σου. Ο Ηλεκτρικός τελειώνει στην Κηφισιά και μετά… ίδωμεν, το Μετρό (δεν) πέρασε και (δεν) ακούμπησε. Αν λοιπόν δεν έχεις Ι.Χ., είσαι χαμένος. Α, υπάρχει και το ποδήλατο αλλά αυτό είναι για εκείνους που ζουν επικίνδυνα! Όσο για τα πεζοδρόμια; Μικρά, ανύπαρκτα, ή κατειλημμένα από παρκαρισμένα αυτοκίνητα, γιατί «δεν υπήρχε αλλού χώρος».
Το «καλύτερο» δε, είναι ότι όλο αυτό είναι η κανονικότητά μας. Πόσες φορές έχουμε πει «πού να πάμε τέτοια ώρα; Έχει κίνηση» ή «άστο, δεν θα βρούμε να παρκάρουμε», λες και είναι φυσικό φαινόμενο, όπως ο καιρός και όχι δικό μας -σαν κοινωνία- δημιούργημα.
Αυτό που δεν συζητάμε αρκετά είναι πώς αυτό το μποτιλιάρισμα δεν επηρεάζει απλώς την καθημερινότητά μας, αλλά την κουλτούρα μας. Αντί να δημιουργούμε χώρους για συνύπαρξη, χτίζουμε πάρκινγκ. Αντί να διεκδικούμε ποιοτικές συγκοινωνίες, αγοράζουμε δεύτερο αμάξι γιατί ξεκινάμε μεν από το ίδιο σπίτι, πηγαίνουμε δε σε διαφορετικούς προορισμούς. Και αντί να επενδύουμε σε τοπικές υποδομές, συνηθίζουμε τη δυσλειτουργία.
Μελέτες του Ινστιτούτου Μεταφορών του ΕΜΠ για το κυκλοφοριακό στην Αττική, δείχνουν αύξηση της χρήσης του Ι.Χ. και ελλείψεις σε Μέσα Μαζικής Μεταφοράς εκτός της Αθήνας. Έκθεση της WWF έκανε λόγο για την ανάγκη βιώσιμων μέσων μεταφοράς. Οι Δήμοι μελετούν τοπικά σχέδια βιώσιμης αστικής κινητικότητας καθώς περιγράφουν την κυκλοφοριακή πίεση που δέχονται οι περιοχές τους. Όλα έχουν μελετηθεί αλλά από λύσεις… δύσκολα.
