Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας, φύλλο Χαλανδρίου – Αγίας Παρασκευής – Παπάγου – Χολαργού – 05/02/2025
H πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) για τα μπόνους δόμησης του Νέου Οικοδομικού Κανονισμού (ΝΟΚ) έγινε δεκτή με ανάμεικτα συναισθήματα. Η πλειοψηφία πολιτών και Δήμων ανακουφίστηκαν από το «φρένο» στο επιπλέον τσιμέντο, ενώ κατασκευαστικές εταιρίες, εργολάβοι, μηχανικοί & πολεοδόμοι… πονοκεφαλιάζουν.
Ωστόσο, η κατάσταση στις γειτονιές ιδίως στις περιοχές που καλύπτει το παρόν φύλλο της ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ, έχει ήδη προδιαγραφεί, σηματοδοτώντας ένα τέλος εποχής. Η μία μετά την άλλη, εκατοντάδες μονοκατοικίες αλλά και κτήρια δύο ορόφων οδηγήθηκαν σε γκρέμισμα.
Όπως προέκυψε από την καταγραφή των αδειών κατεδάφισης την περίοδο 2019-‘24, διπλασιάστηκε ο αριθμός των μονοκατοικιών που γκρεμίστηκαν σε σχέση με το παρελθόν. Η προηγούμενη χρονιά κατείχε το «ρεκόρ», αφού οι άδειες κατεδάφισης –σταθερά περί τις 1.000 ετησίως από το 2020– ξεπέρασαν τις 1.200.
Η εξέλιξη αυτή αφορούσε όλο το λεκανοπέδιο, όπως έδειξαν τα στοιχεία που δημοσίευσε η εφημερίδα «Καθημερινή». Για κάποιες περιοχές, ωστόσο, οι αριθμοί κατεδαφίσεων ήταν αποκαρδιωτικοί, την προηγούμενη πενταετία: 168 στο Χαλάνδρι, 155 σε Παπάγου – Χολαργό και 127 στην Αγία Παρασκευή!
Τι άλλο δείχνει η ανάλυση των στοιχείων; Τα σπίτια που κατεδαφίζονται είναι κυρίως προ του 1955, αλλά ένα σημαντικό ποσοστό είχε χτιστεί στις δεκαετίες ’60 και ‘70. Συχνά, οι μονοκατοικίες «φεύγουν» σε… ζεύγη, δύο σπιτάκια γειτονικών οικοπέδων, δημιουργώντας ένα νέο πιο ογκώδες κτήριο. Μάλιστα, στις γειτονιές πάλαι ποτέ «κηπουπόλεων» το γκρέμισμα αφορούσε σπίτια σε εκτάσεις ενός στρέμματος ή και μεγαλύτερα, κάτι που συνεπάγεται και σοβαρή απώλεια πρασίνου.
Ειδικοί εκτιμούν ότι η αντιπαροχή είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από τη μεγάλη άνοδο κατεδαφίσεων, χάρη στο ευνοϊκό περιβάλλον για την οικοδομή που διαμορφώθηκε από τα κίνητρα του ΝΟΚ, τη μετατροπή της κατοικίας σε «επενδυτικό» προϊόν για ορισμένους και τη συνεπακόλουθη τεράστια αύξηση των αξιών.
Αντί επιλόγου, τον τόνο δίνει καλύτερα η πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος Λυδία Καρρά: «Εκτός από την αρχιτεκτονική ταυτότητα και το στοιχείο μιας άλλης εποχής, μονοκατοικίες & διώροφα κτίσματα ήταν πολύτιμα για την ποιότητα ζωής μας. Στα στενά δρομάκια, αυτά τα σπίτια -όσο υπήρχαν- άφηναν τις ακτίνες του ήλιου και τον αέρα να περάσουν, ενώ είχαν πράσινο στις αυλές. Τι ήρθε στη θέση τους; Κτήρια διαμερισμάτων που δεν θα αφορούν τη μέση ελληνική οικογένεια, η οποία αδυνατεί να τα πληρώσει, αλλά “επενδυτές”, κυρίως ξένους. Είναι πολύ παρήγορο ότι πολλοί Δήμοι και πολίτες προσπαθούν να ανακόψουν αυτή τη μεγάλη καταστροφή, αλλά δεν ξέρω αν θα προλάβουν».
