Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 21/10/2023
Παραμαζεύτηκαν τα μαύρα σύννεφα πάνω από τα κεφάλια μας και δεν οφείλονται σε καμία κλιματική κρίση. Μιλάμε για τα μαύρα σύννεφα του πολέμου, του τρόμου, της βίας, του θανάτου μαχητών και αμάχων, των παιδιών, που υπήρχαν διάσπαρτα εδώ και πολλά χρόνια ανά τον πλανήτη, μόνο που τώρα πύκνωσαν για τα καλά.
Πρώτα στην ανατολική Ουκρανία με την εισβολή των Ρώσων σε έναν πόλεμο που κοντεύει πια τα δύο χρόνια, με αδιευκρίνιστη την κατάσταση που επικρατεί στο «μέτωπο» αυτή τη στιγμή και με απρόβλεπτη την έκβαση, άρα και τις γεωπολιτικές συνέπειες στην ευρύτερη περιοχή.
Και τώρα με την ξαφνική, πρωτοφανή και ωμή επίθεση της Χαμάς σε ισραηλινό έδαφος και την ακόμη σφοδρότερη απάντηση του Ισραήλ, ερειπώνοντας τη Γάζα.
Κοινός παρονομαστής; Την πληρώνουν, ως συνήθως, οι άμαχοι. Με απώλειες ζωών, με καταστροφές πόλεων, με μαζικές εκτοπίσεις πληθυσμών.
Και ο υπόλοιπος πλανήτης; Να προσπαθεί να βγάλει άκρη, να πολώνεται υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς, να βιώνει και εκείνος τις επιπτώσεις στην οικονομία, στους συσχετισμούς δυνάμεων, να αναρωτιέται αν το μέλλον του μπορεί να γίνει καλύτερο ή ολοένα και πιο ζοφερό.
Οι φόβοι για μεταφορά της πόλωσης στη Μέση Ανατολή μέσα στις ευρωπαϊκές πόλεις είναι επίσης έντονοι, μετά και την εν ψυχρώ δολοφονία δύο Σουηδών φιλάθλων στις Βρυξέλλες από φανατικό ισλαμιστή· γενικά κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τα μελλούμενα, παρά μόνο να λαμβάνει μέτρα ασφάλειας, όσο η διεθνής διπλωματία αδυνατεί να παίξει κάποιον ουσιαστικό ρόλο.
Εννοείται ότι ειδικά στην περίπτωση του Μεσανατολικού, οι όποιες φωνές λογικής και διαλόγου έχουν πνιγεί μέσα σε δηλώσεις στήριξης ή αποδοκιμασίας για τη μια ή την άλλη πλευρά, ενώ μειώνονται ανησυχητικά.
Και το ερώτημα είναι ένα: Υπάρχει τρόπος αυτή η αιματοχυσία να σταματήσει εδώ και τώρα; Μπορούν, όπως ήρθαν πλέον τα πράγματα, να καθίσουν για μια ακόμη φορά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να βρουν μια βιώσιμη λύση για να σταματήσουν τα παιδιά τους να ζουν σε διαρκές καθεστώς τρόμου;
Αυτή τη στιγμή κάτι τέτοιο φαντάζει αδύνατο.
Και όσο οι άμαχοι θα αποτελούν τροφή για πυραύλους μαζικής καταστροφής, όλο και μεγαλύτερος θα γίνεται ο κίνδυνος περαιτέρω ανάφλεξης, με εμπλοκή γειτονικών χωρών.
Ίσως είναι η ώρα το θέμα αυτό να απασχολήσει εσπευσμένα, σοβαρά και επισταμένα την ολομέλεια του ΟΗΕ. Με τις δύο πλευρές παρούσες και πρόθυμες να εξετάσουν τις προτεινόμενες λύσεις που θα πέσουν στο τραπέζι. Αλλιώς η διαιώνιση της σύγκρουσης και ο ατέρμονος κύκλος του αίματος στην περιοχή θα συνεχίζονται, απειλώντας με κατάρρευση ανά πάσα στιγμή τις ήδη δοκιμαζόμενες στην Ουκρανία ισορροπίες του πλανήτη τούτη τη στιγμή. Εκεί όπου άλλος ένας πόλεμος συνεχίζεται και ρημάζει μια χώρα με χιλιάδες νεκρούς από τη μια και την άλλη πλευρά, αναζητώντας επίσης μια ουσιαστική ειρηνευτική πρόταση…
