Δεν ξέρω αλλά έχω μια ευαισθησία όταν βλέπω νεαρά παιδιά, κορίτσια και αγόρια ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες να δουλεύουν, και θυμώνω όταν βλέπω άσχημες συμπεριφορές απέναντι τους.
Κάθε ένας από αυτούς επέλεξε για τους δικούς του λόγους αντί να λιάζεται σε κάποια παραλία, να ιδρώνει προσπαθώντας να μας εξυπηρετήσει.
ίσως να είναι ένας φοιτητής που προσπαθεί να βγάλει όσα περισσότερα μπορεί έτσι ώστε να αφοσιωθεί στις σπουδές του.
Ίσως πάλι να είναι ένας νεαρός που μόλις τελείωσε το Λύκειο και αντί να πάει διακοπές επέλεξε, όπως τόσα και τόσα παιδιά να εργαστούν για να εκπληρώσουν κάποια επιθυμία τους χωρίς να επιβαρύνουν τους γονείς τους.
Ειδικά η τελευταία κατηγορία νομίζω ότι αξίζει και τον θαυμασμό μας. Μόλις έχουν βγει από μια σκληρή δοκιμασία όπως είναι αυτή των πανελλαδικών και το μυαλό τους αντί να είναι στο πως να φύγουν για διακοπές ψάχνει για αυτό το εξτραδάκι όπως χαριτωμένα το αποκαλούν, έτσι ώστε να εκπληρώσουν κάποιο όνειρο τους.
Τα θαυμάζω αυτά τα παιδιά. Κάποια δουλεύουν για να σπουδάσουν, ή απλά για να αυγατίσει το χαρτζιλίκι τους και να κάνουν κάποια αγορά που δεν θα μπορούσε να αντέξει ο οικογενειακός προϋπολογισμός.
Ίσως πάλι να είναι η αρχή της επανάστασης τους και οι γονείς πρέπει να νιώθουμε περήφανοι γι΄ αυτά τα παιδιά.
Εγώ τουλάχιστον έτσι νιώθω, όταν τα βλέπω να δουλεύουν σε κάποιο καφέ, να σερβίρουν σε κάποια παραλία ,ή να προσέχουν παιδάκια που δεν έχουν σχολείο.
Κάπου διάβασα ότι αυτά τα παιδιά ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα που απλά κάνουν τις διακοπές τους.
Έχουν μια συνωμοτική ωριμότητα, μια στωικότητα, μια κατανόηση για την κατάσταση των πραγμάτων που τα υπόλοιπα παιδιά δεν έχουν.
Έχουν μια γλυκιά κούραση και ταλαιπωρία που σέρνουν πίσω τους αγόγγυστα και μια αυτοπεποίθηση που μοιάζει τόσο αταίριαστη με τη φρεσκάδα τους.
Επίσης παίρνουν μαθήματα για το πως είναι πραγματικά η ζωή, δουλεύοντας για καλά ή κακά αφεντικά σε καλές, μέτριες ή απαράδεκτες συνθήκες όπως αντίστοιχα είναι και οι πελάτες που συναντούν ή οι συνεργάτες που έχουν.
Έτσι την επόμενη φορά που στο μαγαζί γίνεται χαμός, περίμενε υπομονετικά στην ουρά σου και μην κάνεις σαν υστερικός στον υπάλληλο επειδή είναι νέος.
Αν ο καφές σου αργήσει λιγάκι, πες ένα δεν πειράζει και δείξε κατανόηση και το χαμόγελο που θα εισπράξεις θα σε αποζημιώσει…
Αυτό βέβαια ισχύει για όλους τους εργαζόμενους στους οποίους αξίζει ο σεβασμός μας και να έχουμε στο μυαλό μας ότι δεν είναι υπηρέτες μας…
