Γράφει η Ξένια Γιαννάκου – Από την έντυπη έκδοση της καθημερινής ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ Κηφισιά – Νέα Ερυθραία – Εκάλη, Διόνυσος 16/05/2025
Καθώς ολοκληρώνεται η σχολική χρονιά, δεν μπορεί παρά να εστιάσει κάποιος στα προβλήματα που παρέμειναν -για μια ακόμα φορά- άλυτα.
Ακόμα κι εδώ, στις δικές μας περιοχές που οι περισσότεροι θα χαρακτήριζαν «ευνοημένες» (πράσινο, ήσυχη ζωή κλπ.), το ζήτημα της εκπαίδευσης, συνεχίζει να παρουσιάζει σε κάποιες περιπτώσεις ένα κατώτερο, από το αναμενόμενο, επίπεδο.
Σχολικά κτήρια που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα και επηρεάζουν την ποιότητα μάθησης και την καθημερινότητα μαθητών και εκπαιδευτικών, συνεχίζουν να υφίστανται. Πολλά από αυτά είναι παλαιά και παρουσιάζουν σοβαρές φθορές. Κακοσυντηρημένες αίθουσες, προβλήματα με την υγρασία, αστοχίες στις ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις, αίθουσες που μετατρέπονται σε ψυγεία τον χειμώνα και θερμοκήπια το καλοκαίρι…
Ας ρωτήσουμε τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς του 1ου Δημοτικού Αγίου Στεφάνου πώς είναι να πηγαίνουν καθημερινά, σε ένα σχολείο όπου έχει γίνει καθίζηση μέσα σε αίθουσα (μεταξύ άλλων φθορών και κακοτεχνιών) και δεν έχει αποκατασταθεί εδώ και καιρό. Ένα κτήριο που μετράει περισσότερα από 100 χρόνια ζωής καθώς το πρώτο του κομμάτι χτίστηκε τη δεκαετία του 1920!
Ο υπερπληθυσμός είναι ένα ακόμα αγκάθι, με πρόσφατο παράδειγμα τη διαμαρτυρία του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Λυκείου Αγίου Στεφάνου, ο οποίος κάνει λόγο για 26-27 μαθητές ανά τμήμα, σε αίθουσες μάλιστα που δεν είναι κατάλληλες για τόσο μεγάλο αριθμό παιδιών, με αποτέλεσμα τόσοι οι μαθητές όσο και οι καθηγητές να δυσκολεύονται να αποδώσουν τα μέγιστα.
Και καθώς το εν λόγω σχολείο συστεγάζεται με το Γυμνάσιο Αγίου Στεφάνου, μπορεί να φανταστεί κάποιος πώς είναι να φιλοξενούνται περισσότερα από 500 παιδιά σε ένα κτήριο, το οποίο δεν πληροί τις απαραίτητες προϋποθέσεις (ελλιπείς τουαλέτες, αίθουσες περιορισμένων δυνατοτήτων κ.α.).
Αν σε όλα αυτά, προσθέσει κάποιος τις ελλείψεις στο προσωπικό και την ανεπάρκεια εξοπλισμού και τεχνολογίας, ζητήματα που φυσικά αντιμετωπίζουν σχολεία σε ολόκληρη τη χώρα αλλά και τα προβλήματα στη σχολική μεταφορά καθώς οι περιοχές μας περιλαμβάνουν απομακρυσμένες συνοικίες και οικισμούς, έρχεται να ολοκληρωθεί ένα παζλ το οποίο αποκαλύπτει μια δυσάρεστη εικόνα.
Η εκπαίδευση αποτελεί τη βάση της κοινωνίας και όχι μια πολυτέλεια ή μια υποχρέωση που διεκπεραιώνεται με τα απολύτως απαραίτητα. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα σχολεία της Κηφισιάς και του Διονύσου αποδεικνύουν ότι η γεωγραφική θέση ή η οικονομική εικόνα μιας περιοχής δεν εγγυώνται από μόνες τους ποιοτική δημόσια εκπαίδευση. Χρειάζεται συντονισμένη προσπάθεια από τους δήμους, την πολιτεία και τις τοπικές κοινωνίες ώστε να διασφαλιστούν αξιοπρεπείς συνθήκες μάθησης για όλους τους μαθητές.
