Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 22/11/2025
Mε… ανακούφιση αλλά και αισιοδοξία ότι ορισμένα πράγματα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο ως προς τους πολίτες αυτής της χώρας και τη νοοτροπία τους, παρακολουθούμε τις εξελίξεις σχετικά με το Ο.Τ. 30Α στην περιοχή του Αγίου Νικολάου – ΚΑΤ στο Μαρούσι.
Στον συγκεκριμένο χώρο και τη μελλοντική τύχη του διασταυρώθηκαν δύο από τα σημαντικότερες ιδεολογικές θέσεις της σύγχρονης εποχής: Η διαφύλαξη του περιβάλλοντος και του ελεύθερου αστικού χώρου από τη μία. Η συμπερίληψη και η μέριμνα για τα ΑμεΑ από την άλλη.
Η υπόθεση της οικοδόμησης κτηρίου για να λειτουργήσει ως Στέγη Υποστηριζόμενης Διαβίωσης (ΣΥΔ) σε τμήμα ενός χώρου που κάποτε είχε δεσμευθεί από τον Δήμο ώστε να απαλλοτριωθεί ως Κοινόχρηστος Χώρος Πρασίνου, αλλά με το πέρασμα του χρόνου και με δικαστική απόφαση κατέστη ξανά οικοδομήσιμος αφού η απαλλοτρίωση ουδέποτε επετεύχθη, αποτελεί μια από τις σπάνιες εκείνες περιπτώσεις που η βούληση των περιοίκων να μείνει ελεύθερος και εκείνη του ενός εκ των ιδιοκτητών να κτίσει ΣΥΔ για να τη δωρίσει εν συνεχεία σε σύλλογο που μεριμνά για ΑμεΑ, δεν θα έπρεπε σε καμία των περιπτώσεων να λειτουργήσει η μια σε βάρος της άλλης.
Σε αυτό το σημείο οφείλουμε να αποδώσουμε τα εύσημα στον δήμαρχο Αμαρουσίου Θεόδωρο Αμπατζόγλου για τη στάση που τήρησε και για τα επιχειρήματα που κατέθεσε στη δημόσια συζήτηση, καταφέρνοντας να τη μετατρέψει από αντιπαραθετική σε συναινετική, καταθέτοντας προτάσεις επίλυσης του προβλήματος. Μένει απλώς η επιβεβαίωση ότι κάποια από αυτές θα υιοθετηθεί και έτσι και ΣΥΔ θα γίνει (σε κάποιον άλλο χώρο) και το πάρκο θα παραμείνει ελεύθερο· ωστόσο αυτή τη στιγμή τα πάντα κινούνται στη σωστή κατεύθυνση.
Και μια ακόμη παρατήρηση: Η σπουδή της υπουργού Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας Δόμνας Μιχαηλίδου να ζητήσει σχεδόν επιτακτικά την κατασκευή της Στέγης στον συγκεκριμένο χώρο, προφανώς υπό την επήρεια ενός τηλεοπτικού ρεπορτάζ για το θέμα, το οποίο αγνοούσε ή δεν παρέθεσε όλες τις παραμέτρους του, αποτελεί τρανό παράδειγμα της τεράστιας απόστασης που χωρίζει πολλούς από τους εκάστοτε κυβερνητικούς παράγοντες από τον πολυδιάστατο χαρακτήρα που διατρέχει τα περισσότερα ζητήματα που καλείται να αντιμετωπίσει η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Κι αυτομάτως, αυτή η απόσταση τους χωρίζει και από τις καθημερινές ανάγκες των κατοίκων αυτού του τόπου. Με τα αποτελέσματα να τα βιώνουμε όλοι στο πετσί μας εδώ και δεκαετίες…
