Editorial – Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Το φετινό καλοκαίρι εξελίσσεται σε ένα από τα πιο κομβικά για τα βόρεια προάστια στον τομέα του περιβάλλοντος. Η πυρκαγιά στην Πεντέλη και ο χαμός που γίνεται με το κτήμα Συγγρού, αποτελούν τα δύο κορυφαία θέματα σε αυτό το κομμάτι, καθώς θα καθορίσουν σε σημαντικό βαθμό το μέλλον τόσο σε επίπεδο προστασίας του πρασίνου, όσο και σε επίπεδο Πολιτικής Προστασίας.
Πάνω στα αποκαΐδια της πυρκαγιάς της Τρίτης 19 Ιουλίου, η πολιτική αντιπαράθεση δίνει και παίρνει, με αποκορύφωμα τις σοβαρές καταγγελίες για το επίπεδο της αντιπυρικής προετοιμασίας από τη διοίκηση της Δήμητρας Κεχαγιά από τον πρώην υπεύθυνο των εθελοντικών ομάδων, οι οποίες οδήγησαν δύο παρατάξεις στην πόρτα του εισαγγελέα, προκειμένου να διερευνηθούν αν ισχύουν κι αν συντρέχει λόγος αναζήτησης και απόδοσης ευθυνών. Μάλιστα, όλα αυτά έρχονται μετά τις ομαδικές εκείνες παραιτήσεις από τον μηχανισμό Πολιτικής Προστασίας του περασμένου Μαΐου, συμπεριλαμβανομένης και της αρμόδιας αντιδημάρχου Νατάσας Κοσμοπούλου, οι οποίες ήταν «τροχιοδεικτικές» για τα προβλήματα που εμφανίστηκαν στη φωτιά στο Ντράφι. Προβλήματα, τα οποία, για να το ξεκαθαρίσουμε, δεν έχουν να κάνουν με την αρκετά ικανοποιητική κινητοποίηση των επίγειων και εναερίων πυροσβεστικών δυνάμεων, αλλά και της αυτοδιοικητικής βοήθειας σε επίπεδο Δήμων, Περιφέρειας και ΣΠΑΠ. Το μεγάλο διακύβευμα είναι πάντα ο μηχανισμός πρόληψης, τα σχέδια Πολιτικής Προστασίας και, εν τέλει, η αποτελεσματικότητά τους. Κι όπως φαίνεται, το πρόβλημα είναι μεγάλο στον Δήμο Πεντέλης.
Και πάμε στο Μαρούσι, όπου το δραματικό σήριαλ με το κτήμα Συγγρού βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, με την αγωνία για το μέλλον του ανεκτίμητου αυτού πράσινου «πνεύμονα» να είναι πιο μεγάλη από ποτέ.
Οι καταγγελίες του αντιδημάρχου Στέφανου Τσιπουράκη για τη λειτουργία του ΙΓΕ και τον ιδιοκτησιακό κίνδυνο που ξαφνικά προκύπτει πιο έντονος από ποτέ, προξενεί, αν μη τι άλλο, εντύπωση και αίσθηση ότι έχουν γίνει δεκτές με πολύ διαφορετικό τρόπο από αυτόν που γνωρίζαμε κατά το παρελθόν. Όταν βλέπεις τον Δήμο Αμαρουσίου και τους διαχρονικούς «θεματοφύλακες» του κτήματος «Φίλους του Δάσους Συγγρού» να διαφοροποιούνται από αυτά που καταγγέλλει ο αντιδήμαρχος δίχως πολλά – πολλά, σίγουρα απορείς. Και ακόμη περισσότερο εκπλήσσεσαι όταν διαβάζεις την ανακοίνωση των «Φίλων του Δάσους», οι οποίοι σπεύδουν να τονίσουν ότι ο Στ. Τσιπουράκης δεν εκπροσωπεί τον Δήμο Αμαρουσίου στο Δ.Σ. του ΙΓΕ, ερμηνεύοντας το καταστατικό του. Κι εκπλήσσεσαι κι απορείς ακόμη περισσότερο, διότι αυτός ο ίδιος ο σύλλογος, ο οποίος συμπλέει με τη στάση της διοίκησης του Θεόδωρου Αμπατζόγλου να αποσυνδέσει τον Δήμο από τα τεκταινόμενα και τις αποφάσεις του ΙΓΕ, είναι ο ίδιος σύλλογος που σε άλλες κρίσεις στο Συγγρού κατά το παρελθόν, ζητούσε μετ’ επιτάσεως την πολιτική παρέμβαση του Δήμου, ασκώντας έντονη κριτική όταν δεν το έπραττε! Τι ακριβώς έχει αλλάξει; Κι από πού κι ως πού ο Δήμος Αμαρουσίου δεν πρέπει να έχει λόγο και άποψη για έναν χώρο που βρίσκεται κατά 90% στα όριά του και τον κοσμεί με την καταπράσινη παρουσία και τη βαριά ιστορική κληρονομιά του;
Ερωτήματα που επιζητούν πειστικών απαντήσεων…
