Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 17/02/2024
Πρέπει να είναι κανείς ιδιαίτερα ψύχραιμος ώστε να μην αφήσει τα συναισθήματα οργής, θυμού, αγανάκτησης να κυριαρχήσουν, παρακολουθώντας όσα συμβαίνουν στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για τη σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη.
Κι αν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια να κυριαρχήσει στα ένστικτά του και την προσβολή της νοημοσύνης του ένας πολίτης που δεν έχασε κάποιον άνθρωπό του ή δεν τον είχε στο νοσοκομείο ή δεν τον έχει σπίτι του με μετατραυματικά ψυχολογικά σύνδρομα, δεν μπορούμε καν να φανταστούμε πώς ακριβώς αισθάνονται όσοι επλήγησαν σφοδρά από εκείνη την πολύνεκρη σύγκρουση. Και σίγουρα οι εκπρόσωποι του συλλόγου που έχει σχηματιστεί, γονείς κυρίως που έχασαν τα παιδιά τους, είναι αξιοθαύμαστοι και για την ψυχραιμία που έχουν επιδείξει και για την αποφασιστικότητά τους να κυνηγήσουν το θέμα και τους υπαίτιους μέχρι τέλους.
Τον λόγο για τον οποίο αναφερόμαστε από τούτη εδώ τη στήλη στην Εξεταστική, μας τον έδωσε η παρουσία του πρώην υπουργού Υποδομών και Μεταφορών Κώστα Αχιλλέως Καραμανλή στην καρέκλα του μάρτυρα. Μια παρουσία που μπορεί να χαρακτηριστεί τουλάχιστον ως αλαζονική, καθώς με όσα είδαμε και ακούσαμε κατά την εξέτασή του από τους συναδέλφους του (ύφος, στάση σώματος, τρόπος ομιλίας, απαντήσεις), θα μπορούσαμε να πούμε και βαρύτερα πράγματα. Και μόνο η σαφής «νουθεσία» του ότι ο πόνος των ανθρώπων θα έπρεπε να είναι «βουβός», δηλαδή να μη φωνάζουν, να μην αντιδρούν, να μη διεκδικούν το δίκιο τους και την απόδοση ευθυνών για τη φρίκη που ζουν, είναι αρκετή για να τον εκθέτει εφ’ όρου ζωής. Δίχως καν να συνυπολογιστούν οι μη απαντήσεις του σε καίριες ερωτήσεις ή η απίστευτη φράση/προσβολή νοημοσύνης «το εξώδικο δεν έλεγε ότι ο σιδηρόδρομος δεν ήταν ασφαλής, αλλά ότι υπάρχουν ζητήματα… ασφάλειας».
Θα πει κανείς, γιατί να μην παρουσιάζει μια τέτοια «μπλαζέ» στάση ο άνθρωπος. Τον ψήφισαν κάποιες χιλιάδες πολίτες της εκλογικής του περιφέρειας στις Σέρρες μόλις κάτι μήνες μετά την τραγωδία και τον ανέδειξαν πρώτο σε σταυρούς. Κι επειδή όλοι αναρωτιούνταν τότε πώς μπορεί να γίνεται κάτι τέτοιο, η απάντηση ήρθε από την ίδια την Εξεταστική: Από τις 210 προσλήψεις που έγιναν στον ελληνικό σιδηρόδρομο επί υπουργίας του, οι 200 προέρχονταν από τις Σέρρες. Ουδέν άλλο σχόλιο…
Αλλά και πριν τον «Αχιλλέως», όσα διαμείβονται στην Εξεταστική όλο αυτό το διάστημα, είναι ικανά να βγάλουν από τα ρούχα του οποιονδήποτε διαθέτει στοιχειώδη νοημοσύνη. Το όλο νόημα όσων εξετάστηκαν μέχρι στιγμής είναι «δεν ξέρω, δεν θυμάμαι, δεν ήμουν αρμόδιος». Μια τεράστια και δαιδαλώδης προσπάθεια να μην αποδοθούν ευθύνες σε κανέναν υψηλότερα ιστάμενο από το επίπεδο του σταθμάρχη. Με ουσιώδεις μάρτυρες να μην καλούνται να καταθέσουν, δίχως να δίνεται από το προεδρείο της επιτροπής επαρκής εξήγηση.
Την ίδια στιγμή, περνάει στα «ψιλά» ότι διατάσσεται εκ νέου έρευνα για το περιεχόμενο του φορτίου της εμπορικής αμαξοστοιχίας, μετά από την ανεύρεση ουσιών σε αντικείμενα των επιβατών που μπορεί να αλλάξουν εντελώς την υπόθεση, ενώ «μάχη» πραγματική γίνεται για το αδιανόητο «μπάζωμα» της σκηνής της σύγκρουσης, η οποία έχει φέρει ακόμη και την ποινική δίωξη του πρώην περιφερειάρχη Θεσσαλίας Κώστα Αγοραστού.
Η κοινή γνώμη δεν μπορεί να υποκαθιστά τη Δικαιοσύνη ασφαλώς, ωστόσο οι πολίτες συμμερίζονται στην πλειοψηφία τους την εκτίμηση των οικείων των εκλιπόντων ότι η σύγκρουση των τρένων συνιστά «έγκλημα» και όχι «δυστύχημα». Έχοντας όλη την καλή πρόθεση και με σεβασμό στους θεσμούς και τους πυλώνες της δημοκρατίας μας, αναμένουμε να διαπιστώσουμε αν έχουν δίκιο. Το σίγουρο είναι όμως ότι αυτό που μέχρι στιγμής συνιστά «δυστύχημα» δεν είναι τα Τέμπη, αλλά όσα θλιβερά βλέπουμε άναυδοι στην Εξεταστική Επιτροπή.
