Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 30/12/2023
Το 2023 αποχωρεί και μετά από μια χρονιά γεμάτη από άσχημα νέα, με πολέμους, φυσικές καταστροφές και διαρκή κοινωνικό αναβρασμό στην Ελλάδα και παγκοσμίως, είπε να κάνει μια τελευταία «μαύρη» δήλωση: Το θανατικό που έπεσε από τα ξημερώματα των Χριστουγέννων έως και την μεθεπόμενη ημέρα είναι άνευ προηγουμένου. Ίσως για να μας υποδηλώσει όλα τα «οικεία κακά» που μαστίζουν τη σύγχρονη ζωή.
Αρχικά η τραγική κατάληξη εδώ στη «γειτονιά» μας, στα Βριλήσσια, των δύο παιδιών, ενός 18χρονου κοριτσιού κι ενός 17χρονου αγοριού, σε ένα θανατηφόρο τροχαίο (από τα πολλά την ίδια εορταστική ημέρα της ανεμελιάς και ενδεχομένως του αλκοόλ), που μας υπενθύμισε ότι στην άσφαλτο η Ελλάδα μετρά δεκάδες νέα παιδιά, αλλά και μεγαλύτερους, αποτέλεσμα της έλλειψης σοβαρής οδηγικής παιδείας και σύνεσης.
Στη συνέχεια, η αδιανόητη τραγωδία με τη δολοφονία ενός 16χρονου από τον 18χρονο αδερφό του στη Νέα Σμύρνη πάνω σε έναν καυγά για… ρούχα, μπροστά στη μητέρα, τη γιαγιά και την κοπέλα του μεγάλου αδερφού· τραγωδία που ήρθε να μας υπενθυμίσει τις τεράστιες ενδοοικογενειακές εντάσεις και την εφηβική βία που ελλοχεύει υπό τις συνεχώς διογκούμενες κοινωνικές πιέσεις που ασκούνται στη «μετα-μνημονιακή» και «μετα-πανδημική» Ελλάδα.
Ακολούθησε η είδηση του θανάτου του 31χρονου αστυνομικού των ΜΑΤ που τελικά υπέκυψε στη σκληρή μάχη που έδωσε μετά τον μοιραίο τραυματισμό του στον μηρό από ναυτική φωτοβολίδα στα επεισόδια έξω από το κλειστό του Ρέντη. Ένας νέος άνθρωπος στον τάφο, ένας ακόμη 18χρονος στη φυλακή, πιθανόν για το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής του, δύο ακόμη διαλυμένες οικογένειες, από τις πολλές που μετράμε στην οπαδική βία. Για να μας υπενθυμίσει ότι τα μέτρα που λαμβάνονται είναι εκτός τόπου, αφού η μάστιγα έχει προ πολλού μεταφερθεί στους δρόμους και έχει κοινωνικές και οικονομικές ρίζες.
Στον τραγικό απολογισμό των Χριστουγέννων προστέθηκε ο θάνατος του πιλότου του εκπαιδευτικού αεροσκάφους στην Καλαμάτα, για να μας αποδείξει πόσο σκληρό και ενίοτε άδοξο είναι το τίμημα του καθήκοντος.
Για να ακολουθήσει η δολοφονία ενός εκτός υπηρεσίας αστυνομικού από έναν Νορβηγό σε μπαρ της Θεσσαλονίκης μετά από καυγά, για να μας υπενθυμίσει τους προ εορτών αδίστακτους και κυνικούς πυροβολισμούς κατά των τριών Κρητικών στο Γκάζι και το πόσο επικίνδυνα είναι, πλέον, ανά πάσα στιγμή, τα πράγματα στον κόσμο της νύχτας.
Και μετά ήρθε η είδηση του θανάτου του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Στο πρόσωπο του οποίου ενσαρκώθηκε όλη η οικονομική και κοινωνική «δολοφονία» του ελληνικού λαού στα χρόνια των μνημονίων. Την οποία διαδέχθηκε μετά από λίγες ώρες ο θάνατος του Ζακ Ντελόρ. Τα περίφημα «πακέτα» του οποίου αφενός έγιναν σύμβολα μιας εποχής ευμάρειας αλλά και «αρπαχτής», η οποία εν τέλει οδήγησε τη χώρα στα χέρια του Σόιμπλε, του Ντάισεμπλουμ, της Μέρκελ και όλων όσοι αποφάσισαν να μας «τιμωρήσουν» για τα ωραία χρόνια του εκσυγχρονιστικού σοσιαλισμού της (επίπλαστης όπως αποδείχθηκε) οικονομικής ευημερίας και ανάπτυξης.
Ακόμη και τα θλιβερά γεγονότα, ακόμη και οι απώλειες ζωών, πέρα από τη θλίψη και την τραγωδία, έχουν να μας διδάξουν πολλά για τις μεγάλες πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές στεβλώσεις των περίεργων καιρών μας. Το θέμα είναι αν και κατά πόσο είμαστε έτοιμοι να διδαχτούμε από αυτές έστω και τώρα, πριν η κατηφόρα γίνει ακόμη πιο απότομη…
Καλή χρονιά, με περισσότερες καλές και λιγότερες αρνητικές ειδήσεις για όλον τον κόσμο!
