Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας, φύλλο Χαλανδρίου – Αγίας Παρασκευής – Παπάγου – Χολαργού – 25/06/2025
Με ψήφισμά του το 2002, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών όρισε την 23η Ιουνίου ως Ημέρα για τις Δημόσιες Υπηρεσίες. Έκτοτε, η ετήσια επέτειος, όπως ανέφερε ο ΟΗΕ, τιμά την αξία της μη ιδιωτικής προσφοράς στην κοινότητα, τη συμβολή της στην αναπτυξιακή διαδικασία, ενώ ενθαρρύνει τους νέους να ακολουθήσουν σταδιοδρομία στον δημόσιο τομέα.
Η τελευταία παρότρυνση θα ηχούσε ευχάριστα στα αυτιά σε άλλες εποχές, όμως, πρόσφατα στοιχεία του αρμόδιου Κέντρου Προγραμματισμού – Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ) κατέγραψαν μισθολογικό χάσμα ανάμεσα στον δημόσιο και τον ιδιωτικό χώρο, υπέρ του τελευταίου.
Η ανάλυση κατέγραψε, ενδεικτικά, αμοιβές μεταξύ εργαζομένων με ίδια χαρακτηριστικά, οι οποίοι απασχολούνται στους δύο τομείς, με το καθαρό ωρομίσθιο στο Δημόσιο να είναι κατά 14,6% χαμηλότερο από του ιδιωτικού.
Με αυτά τα δεδομένα, εύλογο είναι, σε περιόδους αδιάκοπης ακρίβειας, το αίτημα των δημόσιων υπαλλήλων να επανέλθουν ο 13ος και 14ος μισθός. Για το ζήτημα εκκρεμεί η ετυμηγορία του Συμβουλίου της Επικρατείας σε πιλοτική δίκη, ενώ ο υπουργός Οικονομικών Κυριάκος Πιερρακάκης έχει ξεκαθαρίσει ότι «δεν βγαίνουμε!».
Εάν στα παραπάνω προστεθεί η συρρίκνωση και υποχρηματοδότηση Υπηρεσιών ιδίως την τελευταία 15ετία, διαμορφώνεται η «μεγάλη εικόνα». Την ίδια ώρα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του αρμόδιου μητρώου μισθοδοτούμενων από το Ελληνικό Δημόσιο, οι μετακλητοί υπάλληλοι έφτασαν τους 3.499 τον Δεκέμβριο του 2022, αριθμός που συνιστά τον μεγαλύτερο ιστορικά στα δεδομένα του σύγχρονου ελληνικού κράτους.
Σε αυτό το περιβάλλον, η κυβέρνηση άνοιξε θέμα αξιολόγησης και μονιμότητας στο Δημόσιο. Οι πρωτοβουλίες βρίσκουν ανταπόκριση σε σημαντικό μέρος της κοινής γνώμης, που -ενδεχομένως αψηφά ότι από τέτοια μέτρα μπορεί να επηρεαστούν στρατιωτικοί, αστυνομικοί, πυροσβέστες, γιατροί, οδηγοί ασθενοφόρων και τόσοι άλλοι.
Από την άλλη πλευρά, οι εργαζόμενοι ιδίως στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, αντιτείνουν ότι αξιολόγηση ισχύει ήδη, επί χρόνια, ενώ η μονιμότητα δεν είναι… ταμπού, καθώς περνάνε «κρησάρα», με δυνατότητα οριστικής απομάκρυνσης από τις θέσεις τους για σειρά λόγων.
Κάποιος-α καχύποπτος, με βάση και τη διαχείριση των δύο μεγαλύτερων εθνικών τραγωδιών της τελευταίας δεκαετίας σε Μάτι & Τέμπη, θα υποψιαζόταν μία οργανωμένη κατεύθυνση μετάθεσης ευθυνών. Στην καταστροφική πυρκαγιά της Ανατολικής Αττικής το «ανάθεμα» έπεσε σε πυροσβέστες και αστυνομικούς, ενώ για τη σύγκρουση των τρένων ευθυνόταν μόνο ο… σταθμάρχης. Τελικά, μάλλον ο σπουδαίος Λουκιανός Κηλαηδόνης συνεχίζει να δικαιώνεται και μετά θάνατον: Φταίει ο Χατζηπετρής!
Y.Γ. Ένα κεφάλαιο μόνο του, που δεν έχει μπει σε κάποια… αξιολόγηση υποδομών και συνθηκών στο Δημόσιο διαχρονικά, είναι τα εργασιακά δυστυχήματα και ατυχήματα, με την Αυτοδιοίκηση να μετρά 80 θύματα σε μια δεκαετία.
