Ο Υφυπουργός Εσωτερικών & Διοικητικής Ανασυγκρότησης Γιάννης Μπαλάφας απεύθυνε χαιρετισμό στην έναρξη των εργασιών της διημερίδας με θέμα: «Δημόσια Διοίκηση, Δημοκρατική Διακυβέρνηση και Κοινωνική Αλληλεγγύη» για τα 30 χρόνια της λειτουργίας του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης (ΕΚΔΔΑ). Αναλυτικά η ομιλία του Υφυπουργού:
«Τριάντα χρόνια λοιπόν του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης κυρίες και κύριοι. Το ΕΚΔΔΑ, είναι ο Εθνικός Στρατηγικός φορέας στήριξης της Δημόσιας Διοίκησης και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην υλοποίηση των δημόσιων πολιτικών και έχει συμβάλλει στον εκσυγχρονισμό των συστημάτων δημόσιας διοίκησης και στην ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού της, μέσω της στρατηγικής που χαράζει για την εκπαίδευση και την επιμόρφωση του ανθρώπινου δυναμικού, μέσω της παραγωγής στελεχών για τη δημόσια διοίκηση. Πολλά μπορεί να πει κανείς, να κάνει παρατηρήσεις και να επισημάνει ελλείμματα αλλά αναμφισβήτητα η προσφορά του είναι θετική.
Το ΕΚΔΔΑ καταγράφει μία πορεία έργου και δράσεων στη χώρα μας 30 χρόνων. Είναι πολύ σημαντικό κατά την γνώμη μου, ότι σήμερα με τη νέα ηγεσία επιχειρεί και μέσω αυτής της διημερίδας, την αποτύπωση και την αξιολόγηση του έργου των 30 χρόνων και σημείωσα με ενδιαφέρον και ικανοποίηση τη συμμετοχή στελεχών προηγούμενων φάσεων, στις εργασίες ιδιαίτερα της αυριανής ημέρας.
Είναι όμως απαραίτητος ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου του ΕΚΔΔΑ λαμβάνοντας υπόψη και το έργο του αλλά και τις διαχρονικές αδυναμίες του. Αλλά κυρίως με βάση την αποτύπωση των σημερινών αναγκών που επιβάλλει η αλλαγή της εποχής και σε πλήρη συνεργασία με την κυβερνητική πολιτική για να αποτελέσει ένα ουσιαστικό μοχλό ώθησης και υποστήριξης της αλλαγής που με μεγάλες δυσκολίες, επιχειρείται στη χώρα.
Εάν ήταν να πω δυο λόγια για την ουσία των πραγμάτων θα έλεγα ότι οι πολιτικές του ΕΚΔΔΑ έχουν εφαρμογή σε δύο βασικούς πυλώνες Κράτος – Αυτοδιοίκηση. Εάν επισημαίνουμε αδυναμίες του ΕΚΔΔΑ στην εφαρμογή των πολιτικών υποστήριξης στη δημόσια διοίκηση πρέπει να μιλήσουμε για απουσία στρατηγικής στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και εφαρμογή μεμονωμένων πολιτικών δράσεων χωρίς στρατηγική, σχέδιο, ιεράρχηση και προγραμματισμό. Και εδώ σημαντικές είναι και οι ευθύνες της ίδιας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που δεν αναζήτησε θεσμικά τη στρατηγική υποστήριξη και συνεργασία με ένα φορέα που θα έπρεπε να είναι και πρέπει να γίνει, ο βασικός της σύμβουλος και υποστηρικτής σε θέματα αντίστοιχης πολιτικής.
Όλοι σήμερα μιλάμε για την κρίση, αλλά η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, είναι κοινωνική, ενεργειακή, περιβαλλοντική αλλά και αξιακή, κρίση που επιτάσσει αλλαγή του αναπτυξιακού, κοινωνικού και πολιτιστικού μοντέλου και σε τοπικό επίπεδο. Σήμερα μπορεί οι αιτίες όλων των θεμάτων να είναι παγκόσμιες αλλά ο αντίκτυπός τους είναι σε σημαντικό βαθμό τοπικός.
