Θυμάστε την ιστορική ατάκα του Βασίλη Αυλωνίτη; «Ωρέ, πού πάμε»; Ε, το ίδιο ακριβώς φαίνεται ότι συμβαίνει με τη διαπραγμάτευση Κυβέρνησης – Θεσμών! Παρά το γεγονός ότι η «μηχανή» της κυβέρνησης δεν διαθέτει… Γιάνη, οι εφιάλτες του περασμένου καλοκαιριού έχουν αρχίσει να ξυπνούν, σαν ένα αδιάκοπο déjà vu, ενώ ακολουθούνται από έναν ορυμαγδό σεναρίων, ο οποίος καταλήγει ακόμη και σε… καλοκαιρινές κάλπες ή ιστορίες καταστροφής.
Να δούμε τα δεδομένα; Πρώτον, η κυβέρνηση φέρνει την ερχόμενη εβδομάδα προς ψήφιση στη Βουλή το νέο φορολογικό και ασφαλιστικό. Και όσο και αν αυτό θεωρείται από το ΔΝΤ ως «μονομερής ενέργεια», το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να επιταχύνει τις διαπραγματεύσεις – ιδίως από τη στιγμή που στα νομοσχέδια περιλαμβάνονται όσα σκληρά μέτρα έχουν συμφωνηθεί με τους Θεσμούς. Δεύτερον, το πιθανότερο είναι πως ακόμη και αν δεν προλάβουμε το Eurogroup της Παρασκευής, θα υπάρξει έκτακτη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα. Και τρίτον, παρά την επιμονή της ελληνικής πλευράς και τη στροφή Τσίπρα σε πολιτική διαπραγμάτευση, με το ταξίδι-αστραπή σε Παρίσι και Στρασβούργο, ξεχάστε σ’ αυτή τη φάση τη διευθέτηση του χρέους…
Μολαταύτα, υπάρχουν αρκετοί που εξακολουθούν να βλέπουν σκηνικό ρήξης και πολιτικές εξελίξεις μέσα στο καλοκαίρι. Οι άλλοι, όμως, θεωρούν ότι πρόκειται για επικοινωνιακό τέχνασμα της κυβέρνησης, τόσο για εσωτερική κατανάλωση -για να πείσει τους βουλευτές της να ψηφίσουν τα μέτρα- όσο και για να στείλει μήνυμα στο εξωτερικό ότι είναι πρόθυμη για μεταρρυθμίσεις.
Όσο για την ουσία των μέτρων; Η αύξηση π.χ. του ΦΠΑ στο 24% σίγουρα δεν αποτελεί… μέτρο κατά της πλουτοκρατίας. Όπως και η αύξηση των έμμεσων φόρων ή η επιβάρυνση για τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Και στο ασφαλιστικό, η λογική της κυβέρνησης ευνοεί μόνον τους σημερινούς χαμηλόμισθους των 700 ευρώ και όχι όσους παίρνουν παραπάνω χρήματα ή τους παλιούς συνταξιούχους, οι οποίοι θα δουν τις αποδοχές τους να εξαϋλώνονται.
