Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 02/10
Το 2001, όλα έμοιαζαν προδιαγεγραμμένα. Μετά το πρωτοφανές χτύπημα στην καρδιά της «μοναδικής υπερδύναμης», η επίσημη κήρυξη του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», η σχετικά εύκολη εκδίωξη των Ταλιμπάν από τα μεγάλα αστικά κέντρα (με την υποστήριξη όλων σχεδόν των χωρών του κόσμου, όμως), και η περίφημη υπεροπτική δήλωση Ράμσφελντ («Μπορούμε να διεξάγουμε τρεις πολέμους ταυτόχρονα και να τους κερδίσουμε»!), όλα αυτά και πολλά άλλα έδειχναν ότι η «Αμερική» θα… έδινε ένα καλό μάθημα σε όποιον «ανυπόταχτο»…
Ιράκ, Λιβύη, Συρία
Ο καλύτερος υποψήφιος για κάτι τέτοιο ήταν ο απρόβλεπτος και τελικά αυτοκαταστροφικός Σαντάμ. Και πάλι με ευρεία διεθνή στήριξη, η χερσαία κατάληψη του Ιράκ δεν αποτέλεσε μείζον πρόβλημα. Τα προβλήματα άρχισαν αμέσως μετά το συμβολικό γκρέμισμα του αγάλματος στην πλατεία, που άναβε το πράσινο φως στη σιιτική πλειοψηφία, ότι έφτασε η πολυπόθητη ώρα του ελέγχου της χώρας. Η συνέχεια είναι γνωστή. Στο Ιράκ οι ερπύστριες των αμερικανικών τανκς κόλλησαν, όπως των γερμανικών στη σοβιετική λάσπη.
Η μετατροπή της Λιβύης σε άλλη μια χώρα χάους καταγράφεται ως το επόμενο λάθος των αμερικανικών σχεδίων επί χάρτου.
Όμως το μεγαλύτερο ολίσθημά τους ήταν η πεποίθηση ότι θα ανέτρεπαν το ίδιο εύκολα την εξουσία στη Δαμασκό… Εκεί τα έπαιξαν όλα σε μια ζαριά και τα έχασαν. Η πανωλεθρία της Δύσης στη Συρία ήταν απείρως πιο σημαντική από την τρέχουσα στο Αφγανιστάν, παρά τους πολλούς συμβολισμούς της τελευταίας. Ισοδυναμούσε με τον εξοστρακισμό της από τη Μέση Ανατολή, μετά από αιώνες απόλυτης κυριαρχίας.
«Στροφή στον Ειρηνικό»
Η νέα αυτή στρατηγική των ΗΠΑ, που εξαγγέλθηκε για πρώτη φορά απ’ τον Ομπάμα και έγινε αποδεκτή από τους διαδόχους του ως επίσημο δόγμα, οδήγησε στην απεμπλοκή από όλα τα υπόλοιπα μεγάλα μέτωπα αντιπαράθεσης με τις χώρες που δεν αποδέχτηκαν την παγκόσμια αμερικανική κυριαρχία. Στην ουσία, όμως, η άτακτη υποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν επιβεβαίωσε αυτό που οι αναγνώστες μας κουράστηκαν να διαβάζουν σε τούτες εδώ τις σελίδες: τη γενικευμένη αποδρομή τής κατ’ όνομα κοσμοκράτειρας! Η υπεροπτική προοπτική μιας αναμφισβήτητης παγκόσμιας Pax Americana πριν μόλις δυο δεκαετίες, ηχηρή κατάρρευση, που σφραγίστηκε με τις απίστευτες εικόνες στο αεροδρόμιο της Καμπούλ. Εικόνες που έκαναν ορισμένους να ξεχάσουν τις αντίστοιχες στο «ναό» του Καπιτωλίου, λίγους μόλις μήνες πριν. Οι άλλοι μπορεί να τις ξέχασαν, όμως η Ιστορία τις θυμάται πολύ καλά…
Πράγματι, το Αφγανιστάν και η συντριβή των αμερικανικών φαντασιώσεων στο έδαφός του, αποτελούν και την πρόγευση των όσων θα συμβούν στο μοναδικό πλέον ανοιχτό μέτωπο της Δύσης με την εν δυνάμει ισχυρότερη χώρα στον κόσμο. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός της άμεσης κάλυψης του αμερικανικού κενού από την Κίνα. Απλά, πολύ απλά, όταν την προηγούμενη εικοσαετία οι ΗΠΑ έκαναν επίδειξη στρατιωτικής ισχύος και στρατηγικής ανικανότητας, η Κίνα γιγάντωνε σιωπηρά την ισχύ της στην οικονομία, την τεχνολογία και τις προηγμένες επιστήμες, ενισχύοντας ταυτόχρονα και τις αμυντικές της ικανότητες, με πιο εντυπωσιακό δείγμα την ανάδειξη του κινεζικού πολεμικού στόλου στον μεγαλύτερο και πιο σύγχρονο παγκοσμίως!
Η έναρξη της «αναμέτρησης στον Ειρηνικό», αποτελεί πλέον το νέο κεφάλαιο της σύγχρονης Ιστορίας. Η αναμέτρηση αυτή τα έχει όλα: Ένα μπραντεφέρ τεραστίων διαστάσεων στην οικονομία, με αιχμή τις νέες τεχνολογίες. Μια σύγκρουση των δυο κυρίαρχων συστημάτων, του γνωστού ιμπεριαλιστικού κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού της Δύσης και του κινεζικού κρατικού καπιταλισμού ή κατ’ εκείνους «σοσιαλισμού με κινεζικά χαρακτηριστικά», που θα κόβει την ανάσα ημών των θεατών! Μια αντιπαράθεση συμβατικών στρατιωτικών δυνάμεων που θα θυμίζει την εποχή του πρώτου ψυχρού πολέμου, καθώς ο νέος έχει ήδη ξεκινήσει σε όλα τα πεδία.
Αν θέλετε την… πρόβλεψή μας, αυτή η αναμέτρηση έχει ήδη κριθεί, σε βάρος των ΗΠΑ και της Δύσης! Με απόλυτη ασφάλεια μπορούμε να μιλάμε για την επικράτηση της Κίνας και των συμμάχων – εταίρων της, σ’ αυτό το «μετα-αμερικανικό» γεωπολιτικό τοπίο. Τίποτα δεν μπορεί να αντιστρέψει μεσοπρόθεσμα τις ήδη διαμορφωμένες δυναμικές των δυο πλευρών!
