Καιρός ήταν! Το «κουβανικό μοντέλο» είχε προ ετών εκπληρώσει τον ιστορικό του προορισμό. Έχει καταγραφεί με χρυσά γράμματα στην Ιστορία, από το 1953 που άρχισε η ουσιαστική του γέννηση, μέχρι και τον τιτάνιο αγώνα της επιβίωσής του, μετά την καταστροφή του υπαρκτού σοσιαλισμού. Απομονωμένη, στο στόμα του λύκου και με τα τσακάλια να περιμένουν τη «σίγουρη» κατάρρευση, η Κούβα έκανε άλλη μια «επανάσταση στην επανάσταση». Κατάφερε να συσπειρώσει τον υπερήφανο λαό της και να υπερασπίσει τα μεγαλύτερα αγαθά: την ανεξαρτησία, την τιμή και την αξιοπρέπειά της!!!
Όμως, λες και η βαριά (ευτυχώς όχι ανίατη, όπως επίσης διαβεβαίωναν σχεδόν όλοι!) ασθένεια του ιστορικού της ηγέτη και ενός από τους μεγαλύτερους επαναστάτες όλων των εποχών, λες και σηματοδοτούσε την ανάγκη διορθωτικών ενεργειών. Ο Ραούλ, αγαπημένος αδελφός και σύντροφός του, κάπως πιο «πραγματιστής» και λιγότερο δεμένος με το συναίσθημα της πάγιας επανάστασης, προετοίμαζε συστηματικά αυτές τις αλλαγές. Χωρίς ίχνος «αντιγραφής» κάποιων μοντέλων, κάτι σαν τον «κουβανικό δρόμο προς τον σοσιαλισμό», για να θυμηθούμε και την αρκούντως δυσφημισμένη κινεζική εκδοχή…
Πράγματι, η σύγκριση του σοβιετικού και του κινεζικού μοντέλου έγειρε την πλάστιγγα συντριπτικά υπέρ του δεύτερου. Το άνοιγμα ξεκινά με την απελευθέρωση κάποιων υπηρεσιών (οδηγοί ταξί, τεχνίτες, μικρομαγαζάτορες, μικροβιοτέχνες κλπ.), με στόχο την ενίσχυση της οικονομίας, που έχει πληγεί από τη διεθνή κρίση και τις καταστροφικές θεομηνίες.
Προσαρμογή και όχι προδοσία
Αυτό που εγκαταλείπεται στην Κούβα δεν είναι ο σοσιαλισμός, αλλά η απόλυτα εξισωτική μορφή του. Τα μέτρα, που «αναλύθηκαν» κατά το δοκούν από τα δυτικά παπαγαλάκια (πόσω μάλλον τα ελληνικά!) συζητήθηκαν σε όλες τις βαθμίδες επί μία τετραετία και δεν είναι αποτέλεσμα πανικού, όπως (κακή ώρα) γίνεται στην Ελλάδα!!!
Οι Κουβανοί μελέτησαν βαθιά τα μοντέλα της Κίνας, του Βιετνάμ και της Βενεζουέλας, ώστε να επιλέξουν τον δικό τους δρόμο.
Όσοι ονειρεύονται επιστροφή στον καπιταλισμό και την «ελεύθερη αγορά» θα απογοητευθούν. Όπως και όσοι είχαν, έως πρόσφατα, την Κούβα ως μοναδικό εναπομείναν «πρότυπο ιδεολογικής καθαρότητας»! Η Κούβα «προόρισται να ζήσει και θα ζήσει», με σεβασμό στον παγκόσμιο ιστορικό της ρόλο, αλλά και σε βασικές οικονομικές αλήθειες…
Χρήστος Φωτιάδης
