Οι σχέσεις μου με το κράτος που χάνεται ήταν πολύ έντονες και μου έδωσαν την ευκαιρία να το γνωρίσω πολύ καλά. Ασφαλώς δεν ανήκα ποτέ σ’ αυτούς που το θεωρούσαν παράδεισο, όμως γνώρισα καλά τα σοβαρά πλεονεκτήματα που είχε το σύστημα για τους πολίτες του.
Ο υπαρκτός σοσιαλισμός δεν ήταν ούτε τα προπαγανδιστικά φυλλάδια με τα χαμογελαστά πρόσωπα και τα ωραία εργοστάσια, ούτε οι εικόνες φρίκης και ερήμωσης που μετέδιδε η δυτική προπαγάνδα. ΄Ηταν μια πρώτη προσπάθεια εφαρμογής των σοσιαλιστικών ιδεών στην πράξη, χωρίς ιστορικό προηγούμενο και πείρα, σε χώρες κατά κανόνα υποανάπτυκτες και με συνεχή προσπάθεια αποσταθεροποίησης από το εξωτερικό και το εσωτερικό. Κι όμως, αυτός ο κουτσός υπαρκτός σοσιαλισμός ήταν το πιο δίκαιο σύστημα στην ιστορία της ανθρωπότητας και κατάφερε να λύσει κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, που ούτε οι πιο ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες δεν μπόρεσαν να λύσουν»!
Ο πανδαμάτορας χρόνος και η υπομονετική Ιστορία, δίνουν στο πιο πάνω απόσπασμα μια άλλη διάσταση απ’ αυτήν που είχε το 1990, όταν όλα έμοιαζαν τόσο, μα τόσο ρόδινα για τον… νικηφόρο καπιταλισμό. Δεν θα ασχοληθώ αναλυτικά με το περιεχόμενο του άρθρου του “Spiegel”, το οποίο θα μας απασχολήσει σίγουρα σύντομα, αφού μπορεί να θεωρηθεί αληθινή τομή στη δημοσιογραφική (και όχι μόνο…) προσέγγιση του ζητήματος της Ενοποίησης. Μεγαλύτερη σημασία έχουν οι λιγοστές τότε «αντιρρήσεις» στην παγκόσμια χαρά και αγαλλίαση που προκάλεσε η Ενοποίηση. Αξίζει πραγματικά να θυμηθούμε πόσο προφητικά ήσαν τα λόγια του Δημήτρη Δεσύλλα, πρώην ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, που αποχώρησε το 1990 μετά τη δημιουργία της τότε «συγκυβέρνησης» με τον Μητσοτάκη:
«Κατά τη γνώμη μου, η αποικιακή προσάρτηση της ΓΛΔ και η δημιουργία της γερμανικής υπερδύναμης:
● Στοχεύει τόσο στη γερμανική μονοπώληση της αποικιακής εκμετάλλευσης των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης όσο και στη γερμανική επικυριαρχία στην ΕΟΚ.
● Θα οξύνει όλες τις αντιθέσεις (οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές, περιφερειακές) τόσο στην Ευρώπη όσο και διεθνώς.
● Θα συμπιέσει προς τα κάτω τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων στην Δυτική και Ανατολική Γερμανία, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
● Δρομολογεί τον υπαρκτό κίνδυνο δημιουργίας ενός “4ου Ράιχ“»!
Νομίζω ότι δεν χρειάζονται ειδικές γνώσεις για να κρίνει κάποιος την αντοχή των προβλέψεων του Δημήτρη Δεσύλλα στο χρόνο, την πλήρη και δραματική επαλήθευση σχεδόν κάθε λέξης αυτού του κειμένου!
Ναι, είναι αλήθεια ότι τα πράγματα δεν έγιναν όπως περίμεναν «οι πολλοί», αλλά όπως με δέος προβλέπαμε «οι λίγοι»! Αντί της Νιρβάνας που θα έφερνε η εξαφάνιση (στην κυριολεξία!) της σοσιαλιστικής Γερμανίας και του «κακού» σοσιαλισμού, απελευθερώθηκαν παλιά και νέα τζίνια της καταστροφής, από το μαγικό και σκανταλιάρικο λυχνάρι της Ιστορίας. Δυστυχώς, η λειψή ενημέρωση των ΜΜΕ συνεχίζει να είναι υπόθεση αυτών «των πολλών», που έχουν ανυπολόγιστη συμμετοχή σε αυτή την καταστροφή…
Χρήστος Φωτιάδης
