Διαχρονική και διόλου πρωτότυπη η διαπίστωση. Λίγο πριν συμπληρωθούν 20 ολόκληρες δεκαετίες από τη δημιουργία του νέου ελληνικού κράτους, δεν είναι απίθανο αν το πολιτικό σύστημα και οι πολίτες ξεχάσουν να γιορτάσουν το ολοστρόγγυλο Ιωβηλαίο!
Αλήθεια, από όλες τις γενιές που ήρθαν και έφυγαν στη διάρκεια των δυο αυτών αιώνων, πόσες ήταν αυτές που στάθηκαν τυχερές, ώστε να βιώσουν το ύψιστο αίσθημα της εθνικής δικαίωσης και της αληθινής υπερηφάνειας για τη χώρα τους; Ακόμα και στις ελάχιστες εξαιρέσεις, η χαρά δεν κράτησε παρά πολύ λίγο. Οι θρίαμβοι στους Βαλκανικούς Πολέμους ακολουθήθηκαν γρήγορα από τη Μικρασιατική Καταστροφή, ενώ η εποποιία της Εθνικής Αντίστασης και της Απελευθέρωσης απ΄την τριπλή κατοχή οδήγησε στον Εμφύλιο, την επικράτηση των προσκυνημένων και την Ελλάδα της μόνιμης υποτέλειας, του «Ανήκομεν εις την Δύσιν»!
Εθνική ασθένεια;
Τι είναι αυτό που οδηγεί τους βασικούς συντελεστές του ελληνικού καθεστώτος σε μονοπάτια υπονόμευσης του μέλλοντος της χώρας; Πώς γίνεται να επικρατούν στις βαθμίδες των εξουσιών άτομα μέτριων ικανοτήτων και ελάχιστης ηθικής; Γιατί μια χώρα όπως η Ελλάδα παίζει διαρκώς το ρόλο του κομπάρσου, σε διεθνές αλλά και περιφερειακό επίπεδο;
Δεν είναι τυχαίο ότι οι οραματισμοί του Ανδρέα Παπανδρέου για μια διαφορετική Ελλάδα οδήγησαν σε μια μόλις τετραετία στο ΠΑΣΟΚ των σκανδάλων, ενώ η ειλικρινής και εμπνευσμένη προσπάθεια του Κώστα Καραμανλή, για αποδέσμευση από τον απόλυτο θανάσιμο εναγκαλισμό της Δύσης υπονομεύθηκε από τα θλιβερά «στελέχη» του άμεσου περίγυρού του! Οι δε προσωπικές του σχέσεις με τους προέδρους της Κίνας και της Ρωσίας καταστράφηκαν σε χρόνο μηδέν από τον ακατονόμαστο διάδοχό του, τον Γιωργάκη!
Η Ελλάδα μονίμως απούσα…
Την ώρα που το ελληνικό πολιτικό σύστημα βιώνει άλλον ένα δικομματισμό εξαιρετικά χαμηλής ποιότητας, σχεδόν όλες οι χώρες των Βαλκανίων προβληματίζονται για την επόμενη μέρα τους και αναζητούν εναλλακτικές λύσεις στα αδιέξοδα του καπιταλισμού – καζίνο των ΗΠΑ και της αδιέξοδης καταστροφικής λιτότητας του «δόγματος Μέρκελ». Στις 16 – 18 Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε στο Βελιγράδι η «3η Σύνοδος Κορυφής Κίνας – Χωρών Ανατολικής & Κεντρικής Ευρώπης», με τη συμμετοχή δέκα έξι (16) χωρών!
Από τις ακτές της Βαλτικής, μέχρι αυτές της Αδριατικής, όλες οι χώρες ανατολικά των συνόρων της Γερμανίας και της Αυστρίας συμμετέχουν πλέον σ΄αυτό το υψίστης σημασίας διακρατικό όργανο!
Χαρακτηριστικός ήταν ο κεντρικός τίτλος της Συνόδου: «Νέα μηχανή ανάπτυξης – Νέα ενέργεια – Νέα πλατφόρμα»!
Στη Σύνοδο συμμετείχαν ακόμη και οι στενοί σύμμαχοι των ΗΠΑ (φασιστικά κρατίδια της Βαλτικής, Πολωνία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Αλβανία, Σκόπια, Μαυροβούνιο), αλλά και της Γερμανίας (Τσεχία, Κροατία, Σλοβενία), ενώ ηγετικό ρόλο παίζουν η Σερβία, η Ουγγαρία, η Σλοβακία και η Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας. Οι βασικοί στόχοι της Συνόδου είναι ο διπλασιασμός των εμπορικών ανταλλαγών με την Κίνα, που σήμερα είναι ήδη 55 δις $ το χρόνο, η διάθεσή επενδυτικού πακέτου 10 δις $ από την Κίνα, η ενθάρρυνση κινεζικών εταιρικών επενδύσεων με τραπεζικά δάνεια και δημιουργία επενδυτικών ταμείων και –κυρίως- η προώθηση της νέας υπερσύγχρονης σιδηροδρομικής γραμμής Βελιγραδίου – Βουδαπέστης, που θα συνδέει «τη Μεσόγειο με το Δούναβη και την Ευρώπη με την Κίνα»!
Χαρακτηριστικό είναι ότι σήμερα το ταξίδι Βελιγράδι – Βουδαπέστη διαρκεί 8 ολόκληρες ώρες, ενώ με τη νέα υπερταχεία σύνδεση θα μειωθεί σε 2,5! Θα έχει μήκος 400 χιλιόμετρα και θα χρηματοδοτηθεί από την «Αναπτυξιακή Τράπεζα Κίνας», με κόστος 3 δις. $ και ολοκλήρωση μέχρι το καλοκαίρι του 2017.
Στο περιθώριο της εργώδους Συνόδου έγιναν πολυμερείς και διμερείς συναντήσεις, ενώ υπογράφηκαν πολλές ακόμη συμφωνίες. Μάλιστα, η πρωθυπουργός της Πολωνίας ανακοίνωσε τη συγκρότηση «Μεικτής Οικονομικής Επιτροπής» με έδρα τη Βαρσοβία, όπου θα συμμετέχουν όλες οι χώρες – μέλη της Συνόδου και φυσικά η Κίνα!
Αν και ο Κινέζος πρωθυπουργός αναφέρθηκε ρητά στο σημαντικό ρόλο του Πειραιά, η Ελλάδα ήταν απούσα από το τεράστιας σημασίας φόρουμ! Σε μια σπάνια ομοφωνία, το σύνολο του πολιτικού και δημοσιογραφικού κόσμου «σνομπάρει» την Κίνα και θεωρεί τη Ρωσία… «παρία της Ευρώπης»! Όπως θα έλεγε και ο Μανώλης Αναγνωστάκης, «δε φταίνε αυτοί, τόσοι είναι»…
Χρήστος Φωτιάδης
