Έχουμε μιλήσει πολύ για το συριακό δράμα εδώ στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ. Τα έχουμε πει σχεδόν όλα. Όμως, κατά την προσφιλή μας μέθοδο, επιλέγουμε σήμερα κάποιον άλλον να μιλήσει για το θέμα, που έχει εξελιχθεί πλέον σε προσφυγική τραγωδία και οδηγεί την Ευρώπη σε νέα επικίνδυνα μονοπάτια.
Ο Γιώργος Μαλούχος γράφει μόνιμα στο «Βήμα» εδώ και χρόνια. Οι βασικές του θέσεις είναι γνωστές. Λατρεύει τις ΗΠΑ και φυσικά εμπιστεύεται τη Δύση γενικά, με την εξαίρεση της Γερμανίας, ειδικά. Διαβάστε το σύντομο άρθρο του, μήπως και δεν έχετε ακριβώς καταλάβει τι συμβαίνει στη Συρία…
Θύτες και υποκριτές: η Ευρώπη στα χειρότερά της
Γ. Μαλούχος
Όλο και περισσότερο απειλεί πλέον να στοιχειώσει την Ευρώπη η τρομερή ανθρωπιστική καταστροφή της Συρίας. Μια καταστροφή που προκάλεσε, χωρίς καμία αιτία, η ίδια η Δύση, η οποία τώρα –με τις οδηγίες των επικοινωνιολόγων των ηγετών της– εκφράζει τη… θλίψη και τη συγκίνησή της, με τα θύματα αυτής της πολιτικής να πολλαπλασιάζονται ραγδαία.
Το αποκορύφωμα υπήρξε το τρίχρονο αγοράκι από τη Συρία, ο Αϊλάν Κούρντι, που τον βρήκαν πνιγμένο στα τουρκικά παράλια. Διάφοροι ηγέτες έσπευσαν να κάνουν δημόσιες σχέσεις και διαχείριση εικόνας πάνω στο πτώμα του μικρού παιδιού. Δεν τους είχε πει κανείς ότι υπάρχουν περιπτώσεις που είναι πολύ πιο πειστικό το να μην πεις τίποτα;
Οι ηγέτες των μεγάλων κρατών της Δύσης, Ευρώπης και Αμερικής, φέρουν το κρίμα αυτής της άνευ λόγου και χωρίς τέλος τραγωδίας στο λαιμό τους. Αυτοί βάλθηκαν να ρίξουν το καθεστώς της Συρίας χωρίς να καταλαβαίνει κανείς το γιατί και χωρίς να έχουν μπει στον κόπο να σκεφτούν το τι θα κόστιζε όλη αυτή η ιστορία, ούτε το τι θα γινόταν μετά.
Για να το πετύχουν, εξόπλισαν και χρηματοδότησαν, μόλις πριν από λίγο καιρό, τους τζιχαντιστές που σήμερα καίνε ανθρώπους ζωντανούς και ανατινάζουν στον αέρα αρχαίες πόλεις – κιβωτούς της ιστορίας του Κόσμου. Ο τρόμος που σπέρνουν, οι χιλιάδες νεκροί που μένουν πίσω από τις συγκρούσεις και τα σπίτια που πέφτουν μαζικά, στέλνουν αθώους ανθρώπους, μέχρι χθες ανυποψίαστους για όλα αυτά, να πνίγονται κατά εκατοντάδες στη Μεσόγειο η οποία είναι λίαν αμφίβολο αν έχει γίνει άλλοτε στην Ιστορία θάλασσα τέτοιας άδικης εκατόμβης αμάχων ανθρώπων.
Τώρα λοιπόν, υπό την πίεση των γεγονότων που κάνουν την κοινή γνώμη στην Ευρώπη να αρχίζει πλέον να αηδιάζει, να αναρωτιέται και να αμφισβητεί, οι ηγέτες εκφράζουν τη συγκίνησή τους: δεν είναι πλέον μόνον θύτες, είναι και υποκριτές στον έσχατο βαθμό.
Όμως, στην πραγματικότητα, δεν κάνουν τίποτα ουσιώδες και τίποτα επαρκές ούτε για να ανακόψουν την πορεία των δολοφόνων, ούτε και για να στηρίξουν τα θύματά τους που είναι και δικά τους θύματα.
Κι αυτή είναι δυστυχώς η Ευρώπη της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα: η Ευρώπη στα χειρότερά της. Καταστρεπτική για τους άλλους, επικίνδυνη για τον ίδιο τον εαυτό της, ανάξια της κληρονομιάς της, θλιβερή σκιά του εαυτού της…
Χρήστος Φωτιάδης
