Η πανωλεθρία των δημοσκοπήσεων συνεχίζεται και αφήνει πίσω της ακόμη μεγαλύτερες αμφιβολίες για τις ικανότητες της σχετικής «επιστήμης». Με επικεφαλής δυο απολύτως γραφικές προσωπικότητες (τους Φάραντζ και Τζόνσον), η ψήφος υπέρ της αποχώρησης της Βρετανίας από την ΕΕ επικράτησε με σχετική άνεση των υπερασπιστών της παραμονής, που είχαν στο πλευρό τους ολόκληρο το κατεστημένο πολιτικό σύστημα της χώρας! Οι συνέπειες αυτού του δημοψηφίσματος θα γίνουν γνωστές μόνο σε βάθος χρόνου. Όμως υπάρχουν ήδη ορατά αποτελέσματα:
α) το μήνυμα προς τα διευθυντήρια της ΕΕ και το Βερολίνο είναι σαφέστατο και συμπίπτει με αυτά που έρχονται από όλες τις χώρες-μέλη. Η ΕΕ έχει χάσει κάθε επαφή με τους πολίτες και δεν αποτελεί πλέον ελκυστικό όραμα, αλλά αναγκαίο κακό!
β) Μισητό είναι πια και το κυρίαρχο επί τρεις δεκαετίες νεοφιλελεύθερο μοντέλο, που ταλαιπωρεί ολόκληρο σχεδόν τον πλανήτη. Τα συμπτώματα αυτής της ασθένειας αποτελούν τροχοπέδη στην ανάπτυξη και την ευημερία δισεκατομμυρίων ανθρώπων.
γ) Στην ίδια τη Βρετανία γίνονται εμφανή τα διαλυτικά σημάδια της ίδιας της χώρας, ιδιαίτερα στη Βόρεια Ιρλανδία, τη Σκωτία και την Ουαλία! Χειρότερο σύμπτωμα, ίσως, είναι ο βαθύς διχασμός της βρετανικής κοινωνίας, που κανείς δεν γνωρίζει πού μπορεί να οδηγήσει.
Το «κουφό» Βερολίνο
Όσοι νόμιζαν ότι το μήνυμα του BREXIT θα οδηγούσε σε μια πιο διαλλακτική στάση της Γερμανίας σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, έπεσαν γι’ άλλη μια φορά έξω. Το πολιτικό σύστημα της χώρας είναι απασχολημένο κυρίως με τις επόμενες εκλογές και τη διατήρηση των εξαγωγών σε ικανοποιητικό επίπεδο, ώστε να διασώζεται η εικόνα της περιορισμένης ανάπτυξης. Η Γερμανία δεν έδειξε σημάδια διαλλακτικότητας, αντίθετα εμφανίζεται να πιέζει προς μια ταχύτερη έξοδο της Βρετανίας, ώστε να ασχοληθεί με την επόμενη μέρα και τη συνέχιση της κυριαρχίας της, που φυσικά γίνεται (θεωρητικά…) πιο εύκολη χωρίς την «αιρετική» Βρετανία!
Οι κοινωνικές ευαισθησίες κάποιων κύκλων ή προσωπικοτήτων δεν συγκινούν τους Γερμανούς, παρά τις χαμηλών τόνων δηλώσεις του αντικαγκελαρίου Ζ. Γκάμπριελ. Τα αποτελέσματα των ισπανικών εκλογών ενισχύουν το σκληρό χαρτί του Βερολίνου και περιορίζουν την όποια σύγκλιση απόψεων, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα. Πόσω μάλλον όταν οι πρώτες αντιδράσεις στο εσωτερικό της Βρετανίας δείχνουν ότι δεν αποκλείεται μια «αναθεώρηση» της τελεσίδικης απόφασης εξόδου, όπως γίνεται κατά κανόνα με όλα τα ευρωπαϊκά δημοψηφίσματα!
Το ότι το Βερολίνο δείχνει να κωφεύει προς τα όποια μηνύματα του BREXIT, δεν σημαίνει ότι αγνοεί πλήρως τους κινδύνους για τη «γερμανική Ευρώπη». To αν θα μπορέσει να τους διαχειριστεί είναι ένα ρητορικό ερώτημα που χρειάζεται κι αυτό χρόνο για να απαντηθεί…
Καταλύτης το μεταναστευτικό
Μπορεί η Βρετανία να δέχεται μικρό αριθμό μεταναστών από τη Μέση Ανατολή, όμως, μετά τη διεύρυνση της ΕΕ προς Ανατολάς γνώρισε ένα νέο κύμα μετανάστευσης από Ανατολικοευρωπαίους, που άλλαξαν την αγγλική επαρχία, ανεβάζοντας στα ύψη τα νοίκια των σπιτιών, ρίχνοντας τους μισθούς και προκαλώντας σημαντική επιβάρυνση στο εθνικό σύστημα υγείας και στο σύστημα εκπαίδευσης. Οι Ευρωπαίοι μετανάστες έγιναν οι άμεσοι ανταγωνιστές των Αγγλων εργατών, των χαμηλά αμειβομένων υπαλλήλων και των ιδιοκτητών μικρών μαγαζιών, που δεν μπορούν να κάνουν τίποτε για να αλλάξουν τα πράγματα. Σε αυτούς οφείλεται εν πολλοίς η επιτυχία της εκστρατείας υπέρ του «ΟΧΙ»…
