Το νομικό πρόσωπο ΚΟΙΠΑΠ προσκαλεί όλους τους δημότες και κατοίκους του Δήμου Λυκόβρυσης – Πεύκης σε εθελοντική αιμοδοσία τη Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2016, από τις 10:00 το πρωί έως τις 8:00 το απόγευμα, στην αίθουσα «Μανόλη Αναγνωστάκη» του Δημαρχείου Πεύκης ( οδός Χρυσοστόμου Σμύρνης). «Η συμμετοχή σας στην κοινή προσπάθεια είναι απαραίτητη και πολύτιμη. Παρακαλούμε όπως συμβάλλετε στην εκπλήρωση του στόχου για δημιουργία Δημοτικής Τράπεζας αίματος διαθέσιμη σε όλους», επισημαίνει με ανακοίνωσή του το νομικό πρόσωπο.
Ποιος είναι ο εθελοντής αιμοδότης
Το συμβούλιο της Ευρώπης συνιστά και προωθεί τις αρχές της αυτάρκειας από την εθελοντική και μη αμειβόμενη αιμοδοσία τις οποίες προσδιορίζει ως εξής:
Η αιμοδοσία θεωρείται εθελοντική και μη αμειβόμενη αν το άτομο δίνει αίμα, πλάσμα ή κυτταρικά στοιχεία οικειοθελώς και δεν αμείβεται γι αυτό, είτε με χρήματα είτε με κάποιο άλλο τρόπο που θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι υποκαθιστά χρήματα.
Στην τελευταία περίπτωση συμπεριλαμβάνεται η άδεια από την εργασία πέραν του χρόνου που απαιτείται για την μετάβαση στο χώρο της αιμοδοσίας και την ίδια την διαδικασία της αιμοληψίας.Μικρά συμβολικά δώρα ηθικής κυρίως, αναψυκτικά και η καταβολή του άμεσου κόστους της μετάβασης θεωρούνται συμβατά με την έννοια της εθελοντικής και μη αμειβόμενης αιμοδοσίας.
Η εθελοντική αιμοδοσία δεν είναι πράξη φιλανθρωπίας
Ο εθελοντισμός αποτελεί μορφή ενεργού συμμετοχής του πολίτη στα κοινά, με την συμβολή του στην αντιμετώπιση των αναγκών της καθημερινής ζωής.Ο εθελοντισμός δεν αποτελεί πράξη φιλανθρωπίας με την οποία και δεν πρέπει να συγχέεται, γιατί αντίθετα με την φιλανθρωπία που έχει σαν βάση την κοινωνική διαφοροποίηση και ανισότητα εκείνου που προσφέρει και εκείνου που δέχεται, ο εθελοντισμός έχει σαν βάση την πολιτική και κοινωνική ισότητα εκείνου που προσφέρει και εκείνου που «εξυπηρετείται».
Να δώσεις αίμα δεν είναι ηρωική πράξη αλλά είναι δικαίωμα και υποχρέωση κάθε πολίτη.Δίνοντας αίμα, δίνεις λύση σε ένα κοινωνικό και πολιτισμικό πρόβλημα και είσαι γνώστης του προβλήματος και συμμετέχεις στην λύση του. Αν ο καθένας μας ρωτήσει την συνείδηση του, σίγουρα θα του έλεγε «Να κάνω για τους άλλους αυτό που θα ήθελα να κάνουν για μένα».
Ο κάθε υγιής πολίτης μπορεί να δώσει αίμα που αποτελεί την σημαντικότερη ύλη ζωής και από την οποία εξαρτάται πολλές φορές η ζωή άλλων ανθρώπων.
Η ανάγκη για αίμα στα νοσοκομεία αυξάνεται κάθε μέρα (χειρουργεία, ατυχήματα, αιματολογικές νόσοι, παιδιά με μεσογειακή αναιμία).Οι καινούριες θεραπείες δε για κακοήθειες απαιτούν υποστήριξη από περιοδικές μεταγγίσεις παραγώγων αίματος.
Γιατί πρέπει να γίνουμε εθελεντές αιμοδότες
•Για την προστασία του ίδιου του αιμοδότη δεδομένου ότι βρίσκεται συνεχώς σε κλινικό και εργαστηριακό έλεγχο και επιβεβαιώνεται έτσι η καλή του υγεία.
•Για την ασφάλεια του αίματος που χορηγείται, γιατί σίγουρα η ασφάλεια του αίματος του εθελοντή είναι μεγαλύτερη από αυτήν του περιστασιακού αιμοδότη όσον αφορά την πιθανότητα μετάδοσης διαφόρων ιογενών νοσημάτων.
•Για την εγγύηση ότι υπάρχει εφεδρεία αίματος σε συγκεκριμένες περιόδους όπως καλοκαίρι, Χριστούγεννα κ.λπ.
•Γιατί γίνεται μεγαλύτερη και σωστότερη αξιοποίηση του προσφερόμενου αίματος και παρέχονται τα χρονικά περιθώρια που απαιτούνται για την εργαστηριακή επεξεργασία και κλασματοποίηση.
•Γιατί όσο αυξάνεται η εθελοντική αιμοδοσία τόσο λιγότερο οι υπηρεσίες αιμοδοσίας θα “πιέζουν” το συγγενικό περιβάλλον για την κάλυψη των ασθενών την στιγμή της “ανάγκης”.Άλλωστε σίγουρα λόγω σωματικής και ψυχικής ταλαιπωρίας δεν είναι η καταλληλότερη στιγμή για να αιμοδοτήσουν.
•Γιατί ο πραγματικός εθελοντής αιμοδότης δεν έχει κανένα κίνητρο για να αποκρύψει στοιχεία που του ζητούνται φοβούμενος την απόρριψη.
•Γιατί ο εθελοντής αιμοδότης είναι άνθρωπος ευαισθητοποιημένος και με υψηλό αίσθημα κοινωνικής ευθύνης.
•Γιατί η κάλυψη των αναγκών με πραγματικά εθελοντικά προσφερόμενο αίμα δημιουργεί αίσθημα ασφάλειας (για την στιγμή της ανάγκης) και υπερηφάνειας (για την συμμετοχή) και καθιστά την χώρα μας αυτάρκη και ανεξάρτητη.
Σύλλογοι αιμοδοτών
Υπάρχουν σύλλογοι εθελοντών αιμοδοτών σε εργασιακούς χώρους, σε Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, σε εκκλησιαστικούς χώρους και πολιτιστικοί σύλλογοι.Οι υπεύθυνοι των συλλόγων συνεργάζονται με την αιμοδοσία μας κυρίως σε θέματα στρατολόγησης εθελοντών αιμοδοτών.
Πως γίνεται η αιμοδοσία
Η επιλογή των αιμοδοτών γίνεται από καλά εκπαιδευμένο και επαγγελματικά καταρτισμένο προσωπικό που έχει σαν σκοπό την ασφάλεια τόσο του αιμοδότη όσο και του δέκτη (ασθενούς).
Στην είσοδο της αιμοδοσίας υπάρχουν ειδικά έντυπα αυτοαποκλεισμού που καλούνται όλοι οι αιμοδότες να διαβάσουν.
Ποιοι δεν πρέπει να δώσουν αίμα
1.Όποιος είχε έστω και μία ομοφυλοφιλική σχέση από το 1977.
2.Όποιος έχει κάνει ενδοφλέβια χρήση ναρκωτικών από το 1977.
3.Όποιος είχε πολλούς ερωτικούς συντρόφους χωρίς τη συστηματική χρήση προφυλακτικών μέσων κατά την τελευταία δεκαετία και
4.Γενικά όποιος νομίζει ότι υπάρχει πιθανότητα να έχει εκτεθεί στον ιό που προκαλεί AIDS.
Εάν κάτι από τα παραπάνω σας απασχολεί μπορείτε να το συζητήσετε με το γιατρό της αιμοδοσίας εφόσον θέλετε ή να αποχωρήσετε χωρίς να πείτε τίποτα σε κανένα.
Μη φοβάστε να δώσετε αίμα
Η ποσότητα αίματος που προσφέρεται δεν ξεπερνάει τα 450 γραμμάρια. Η αφαίρεση αυτής της μικρής ποσότητας είναι ακίνδυνη για τον οργανισμό. Ο φόβος, λοιπόν, είναι αδικαιολόγητος και επιπρόσθετα ο τρόπος είναι τελείως ανώδυνος. Οι συσκευές που χρησιμοποιούνται είναι μιας χρήσεως. Το νοσηλευτικό προσωπικό πρόθυμο τις ώρες αιμοληψιών που έχουν καθοριστεί
Πόσο αίμα χρειαζόμαστε στην Ελλάδα
Οι ανάγκες της χώρας μας σε αίμα, ανέρχονται περίπου σε 650.000 μονάδες το χρόνο (μεσοσταθμική προσέγγιση της τελευταίων ετών), ενώ ακόμα, δεν έχουμε κατορθώσει να γίνουμε αυτάρκεις σε αίμα, γι’ αυτό και εισάγουμε από το εξωτερικό. Η έλλειψη αίματος, είναι ένα κοινωνικό πρόβλημα που δεν έχει αντιμετωπιστεί με την ίδια σοβαρότητα, όπως αντιμετωπίζονται άλλα προβλήματα, τόσο από την πολιτεία όσο και από τους ίδιους τους πολίτες.
Αρνητική η άποψη της κοινής γνώμης
Η άποψη της κοινής γνώμης για την προσφορά αίματος στην Ελλάδα, είναι αρνητική. Ένα ποσοστό 42% θεωρεί ότι είναι και επικίνδυνη. Τα στοιχεία δείχνουν ότι κυριαρχεί ο φόβος και η προκατάληψη και ότι οι εκστρατείες ενημέρωσης είναι ανεπαρκείς χωρίς να πετυχαίνουν τον στόχο τους. Εκείνοι που πρόσφεραν αίμα για συγγενικό ή φιλικό περιβάλλον, δηλώνουν στην πλειοψηφία τους ότι θα ξαναδώσουν αίμα μόνο αν παραστεί ανάγκη σε συγγενικό τους πρόσωπο. Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το εύρημα ότι από εκείνους που δηλώνουν εθελοντές αιμοδότες (από το ελάχιστο 6,7%) ένα ποσοστό της τάξης 77,5% δεν απαντά αν θα αιμοδοτήσει ξανά. Είναι με άλλα λόγια «χαμένοι» εθελοντές.
