Λίγο μετά τις φοιτητικές εκλογές, στις οποίες η ΔΑΠ πήρε την πρωτιά με συρρικνωμένα ποσοστά, προφανώς λόγω της στάσης της καθ' όλη τη διάρκεια των κινητοποιήσεων για τον νόμο-πλαίσιο, μίλησαν στην «Α» τρεις Μαρουσιώτες φοιτητές, σχολιάζοντας το αποτέλεσμα των κινητοποιήσεων και ξεκαθαρίζοντας τις προθέσεις του φοιτητικού κινήματος για το επόμενο ακαδημαϊκό έτος.
Η Σοφία Τσάδαρη, ο Κώστας Προβατάς και ο Βασίλης Καραγκούσης δεν παρέλειψαν να μιλήσουν, με την ιδιότητα των κατοίκων Αμαρουσίου, για την αποτυχημένη απόπειρα ίδρυσης ιδιωτικού πανεπιστημίου στα όρια του Δήμου από την προηγούμενη δημοτική αρχή, αλλά και να δώσουν μια απάντηση σε όλους εκείνους που ανησυχούν, διότι μαζί με το υπουργείο Παιδείας θα «μετακομίσουν» στο Μαρούσι και οι πορείες διαμαρτυρίας.
Πώς κρίνετε τ' αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών;
Κώστας: Οποιαδήποτε κριτική πάνω στις φοιτητικές εκλογές θα πρέπει να τη δούμε βάσει των κινητοποιήσεων που έγιναν. Ήδη από τον Μάιο του 2006, που αρχίσαμε τις κινητοποιήσεις, σημειώθηκαν στο σύνολό τους πέντε μήνες καταλήψεων, κατά τους οποίους το φοιτητικό κίνημα δεν κατάφερε να πετύχει ακριβώς τον στόχο του, δηλαδή την ανατροπή του νόμου-πλαισίου. Η νίκη μας, σχετικά με το άρθρο 16 και την αναθεώρηση του Συντάγματος, είναι σημαντική, αλλά παραμένει ένας στόχος ημιτελής.
Ο κύριος εκφραστής της κυβέρνησης, η ΔΑΠ, έκανε ό,τι ήταν δυνατό για να συγκρατήσει την εκλογική της δύναμη. Από αυτή την άποψη θα έλεγα ότι τα αποτελέσματα ήταν ενθαρρυντικά για τις αριστερές φοιτητικές παρατάξεις. Η ΔΑΠ έχασε ποσοστά. Οι δυνάμεις της Αριστεράς σημείωσαν σημαντική εκλογική άνοδο και κατάφεραν μια καλύτερη πανελλαδική δικτύωση στις σχολές.
Σοφία: Οι εκλογές έγιναν πραγματικά στο έδαφος των κινητοποιήσεων της προηγούμενης χρονιάς. Υπάρχει, όμως, ένα κλίμα πόλωσης. Από τη μια μεριά είναι η ΔΑΠ, η οποία δεν φθείρεται όσο θα περίμενε κανείς -μετά από όλες τις κινητοποιήσεις των φοιτητών ενάντια στον νόμο πλαίσιο- και από την άλλη οι δυνάμεις τις Αριστεράς, δίχως την άνοδο που θα περίμενε κανείς και για αυτό ευθύνεται, κατά τη γνώμη μου, η έλλειψη ενότητας. Το αντίπαλο δέος στη ΔΑΠ το αποτέλεσαν οι δυνάμεις τις Ριζοσπαστικής Αριστεράς και συγκεκριμένα η ΕΑΑΚ, που κατείχε έναν πρωτοπόρο ρόλο στο φοιτητικό κίνημα.
Η κινητοποίησή σας καθ' όλη τη διάρκεια του ακαδημαϊκού έτους ήταν εντυπωσιακή. Πιστεύετε ότι καταφέρατε να δημιουργήσετε ένα ουσιαστικό εμπόδιο για την εφαρμογή του νόμου-πλαισίου;
Βασίλης: Αναμφισβήτητα οι κινητοποιήσεις μας είχαν ένα χαρακτήρα νίκης. Το άρθρο δεν ψηφίστηκε με περισσότερους από 151 βουλευτές, γεγονός που οφείλεται αποκλειστικά στις πιέσεις που άσκησε το φοιτητικό κίνημα. Όποιος εξακολουθεί να ισχυρίζεται ότι την επόμενη τετραετία θα αναθεωρηθεί το άρθρο 16, δεν έχει συναίσθηση της πραγματικότητας! Είναι σαφές ότι το άρθρο 16 την επόμενη τετραετία δεν θα είναι υπό αναθεώρηση. Ακόμα και οι καθηγητές του πανεπιστημίου, που τα προηγούμενα χρόνια είχαν μια περισσότερο αναθεωρητική στάση, μετά τις κινητοποιήσεις αρνούνται να διεξάγουν διαδικασίες με βάση τον νόμο-πλαίσιο. Έχει δοθεί μια πολύ ηχηρή απάντηση προς την κυβέρνηση και νομίζουμε ότι το αποτέλεσμα θα είναι με το μέρος μας.
Κώστας: Εδώ και τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια το «εκπαιδευτικό» αποτελεί μόνιμο πυρήνα αναταραχών, το οποίο φανερώνει ένα άγχος από την πλευρά όλων των κυβερνήσεων να «βελτιώσουν» το εκπαιδευτικό σύστημα. Όσον αφορά στο άρθρο 16 το μήνυμα δεν ήταν απλά προς την κυβέρνηση. Ας μην ξεχνάμε ότι η προηγούμενη δημοτική αρχή προσπάθησε με διάφορους τρόπους να ιδρύσει στο Μαρούσι ιδιωτικό πανεπιστήμιο. Ακόμα, λοιπόν, και τέτοιες περιφερειακές κινήσεις «χτυπήθηκαν» άμεσα από τις κινητοποιήσεις των φοιτητών. Η μάχη για τον νόμο-πλαίσιο δεν έχει λήξει. Βρισκόμαστε σε ένα ιδιότυπο ημίχρονο.
Αφού η αστυνομία δεν μπόρεσε -ή κατά πολλούς δεν ήθελε- να εμποδίσει την εμπλοκή των κουκουλοφόρων, οι φοιτητές πήραν κάποια μέτρα ασφαλείας στις πορείες;
Σοφία: Προσπαθούσαμε να σχηματίζουμε αλυσίδες, περιφρουρώντας την πορεία μας, αλλά πρέπει να τονίσω ότι ουσιαστικά είχαμε ν' αντιμετωπίσουμε τις δυνάμεις καταστολής και όχι τους κουκουλοφόρους! Πολλές φορές, όλη αυτή η κατάσταση ήταν κατευθυνόμενη, ώστε η προσοχή της κοινής γνώμης να στραφεί στις φασαρίες των αναρχικών και όχι στον αγώνα μας και αυτό βόλεψε την κυβέρνηση.
Κώστας: Η στάση των αστυνομικών δυνάμεων απέναντι στις διαδηλώσεις φαίνεται χαρακτηριστικά από το πώς αντιμετώπισαν τους φοιτητές, οι οποίοι μετά από πανελλαδική πορεία φρουρούσαν τις πόρτες του ΕΜΠ, παρουσία και της πρυτανικής αρχής. Αντί, λοιπόν, οι αστυνομικοί να προβούν σε συλλήψεις ή να πετάξουν τα δακρυγόνα στους κουκουλοφόρους, τα πετούσαν στους φοιτητές και στην πρυτανική αρχή! Και οι κάμερες επικεντρώθηκαν στους κουκουλοφόρους, ο αριθμός των οποίων δεν ήταν μεγάλος.
Υπάρχουν μαθητές που δεν αντιμετωπίζουν αρνητικά την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα, γιατί θεωρούν ότι θα τους γλιτώσουν από τα έξοδα των σπουδών στο εξωτερικό. Εσείς, αν δεν καταφέρνατε να κατοχυρώσετε μια θέση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, θα σκεφτόσασταν να πάτε σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο άλλης χώρας;
Kώστας: Το θέμα δεν είναι αν θα επιλέγαμε να πάμε σ' ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο του εξωτερικού, αλλά ν' αναρωτηθούμε τους λόγους, για τους οποίους όλοι προσπαθούμε να σπουδάσουμε. Ήδη από το 1998 -μετά τον νόμο Αρσένη- ο φοιτητικός πληθυσμός διογκώθηκε απίστευτα και το ποσοστό των παιδιών που έφευγαν για να σπουδάσουν στο εξωτερικό μειώθηκε. Οι οικογένειες θεωρούν ότι τα παιδιά τους πρέπει να σπουδάσουν, να μάθουν και δυο-τρεις ξένες γλώσσες και γενικότερα ν' αποκτήσουν μια σειρά από αυξημένες δεξιότητες, τις οποίες θα κληθούν να κατέχουν ως εργαζόμενοι, σε ένα ρευστότατο εργασιακό περιβάλλον και σε μια κοινωνία με οξύτατο ανταγωνισμό και ανεργία.
Σοφία: Θεωρώ ότι θα έπρεπε το κάθε παιδί να τελειώνει το Λύκειο και να συνεχίζει στο πανεπιστήμιο χωρίς εξετάσεις και να μπορεί να σπουδάζει όπου θέλει. Αν εφαρμοστεί αυτό, κανένας μαθητής δεν θα σκεφτεί να πάει σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο και η Παιδεία θα είναι πραγματικά δημόσια και δωρεάν.
Βασίλης: Θα πρέπει να σκεφτούμε, επίσης, τις επιπτώσεις που θα έχει στα δημόσια πανεπιστήμια η ίδρυση ενός ιδιωτικού, λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα. Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια λειτουργούν με πολύ διαφορετικούς όρους από τα δημόσια, όσον αφορά στο επίπεδο των παρεχόμενων πτυχίων και στο ρυθμό των σπουδών. Πιστεύω ότι μέσα από τον ανταγωνισμό οι επιπτώσεις στα δημόσια θα είναι αρνητικές.
Θα δούμε νέο κύκλο κινητοποιήσεων από το ερχόμενο ακαδημαϊκό έτος;
Σοφία: Αρχικά θα πρέπει να μαζικοποιηθούν πάλι οι γενικές συνελεύσεις των φοιτητών και στη συνέχεια να προχωρήσουμε αταλάντευτα στη συνολική κατάργηση του νόμου-πλαισίου. Από εκεί και πέρα, αν η κυβέρνηση φέρει και άλλο νομοσχέδιο όπως έχει εξαγγείλει, σχετικά με τα μεταπτυχιακά και την έρευνα, προφανώς θα βρει μπροστά της τις κινητοποιήσεις μας και ίσως να είναι ακόμα πιο οξυμένες.
Δεν είναι κάτι που μπορεί να προγραμματιστεί από τώρα, αλλά το σίγουρο είναι ότι υπάρχει η διάθεση και η δυνατότητα.
Οι Μαρουσιώτες, και περισσότερο οι κάτοικοι της περιοχής γύρω από το υπουργείο Παιδείας, ανησυχούν πως ό,τι διαδραματιζόταν τους προηγούμενους μήνες στους δρόμους της Αθήνας θα «μεταφερθεί» στο Μαρούσι. Πιστεύετε ότι οι ανησυχίες τους μπορεί να επαληθευτούν;
Κώστας: Η μετακόμιση του υπουργείου Παιδείας ήταν ένας επιπλέον τρόπος για να μην καταλήγουν οι πορείες έξω από αυτό. Οι κινητοποιήσεις γίνονται στο κέντρο της πόλης και δεν νομίζω ότι είναι εύκολο να «μεταφερθούν» στο Μαρούσι. Οι πορείες θα καταλήγουν σε κάποιο πανεπιστήμιο, όπως γινόταν όλη την προηγούμενη χρονιά που συγκεντρωνόμασταν στο Πολυτεχνείο, το αμφιθέατρο του οποίου γέμιζε ασφυκτικά. Στο Μαρούσι δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα.
Όσον αφορά στην αγωνία των κατοίκων του Αμαρουσίου και ιδιαίτερα της περιοχής κοντά στο υπουργείο, πρέπει να πω ότι εκεί ήδη επικρατεί χαοτική κατάσταση, λόγω του εμπορικού κέντρου «Mall». Οι ελεύθεροι χώροι πρασίνου έχουν γίνει τσιμέντα και ο χώρος της ΑΣΠΑΙΤΕ παραμένει σε άθλια κατάσταση. Οι δρόμοι είναι κατεστραμμένοι, γεμάτοι λακκούβες και το κτήριο του υπουργείου είναι περιβαλλοντικά απαράδεκτο. Αυτό έχει να κάνει, βέβαια, και με μια ευρύτερη πολιτική και του ίδιου του Δήμου Αμαρουσίου. Και μιλάμε για έναν Δήμο ο οποίος θεωρείται πρωτοπόρος τόσα χρόνια!
Το Μαρούσι έχει πολλά προβλήματα. Νομίζω ότι το τελευταίο πράγμα που θα έπρεπε να απασχολεί τον κόσμο, είναι αν κάποιες φορές οι διαμαρτυρίες επιβαρύνουν την κυκλοφοριακή συμφόρηση της πόλης.
Πιστεύετε ότι το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού πρέπει ν' αποσυρθεί;
Σοφία: Αν ισχυριστούμε κάτι τέτοιο, θα είναι σαν να αποδεχόμαστε όλα τα προηγούμενα ως σωστά.
Κώστας: Θεωρούμε, δηλαδή, ότι τα προηγούμενα βιβλία ήταν ιστορικά ακριβή; Κατά τη γνώμη μου, εδώ μπαίνει το ερώτημα για το ποιος τελικά γράφει την Ιστορία. Δυστυχώς, σε κανένα βιβλίο δεν αποτυπώνεται ορθά η ιστορική πορεία της Ελλάδας.
Xρήστος Φωτιάδης, Άννα Nάζου
