Ευτυχώς τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Ασφαλώς η “ωραία εικόνα” είναι πλεονέκτημα επιτυχίας, γι’ αυτό και βλέπουμε άλλωστε να επιδιώκεται σχεδόν παντού, με θρησκευτική ευλάβεια και πολύ συχνά και με μεγάλη υπερβολή: υποψήφιοι βγαλμένοι από το life-style, εκλεκτοί θαμώνες σκηνοθετημένων τηλεοπτικών προβολών, έργα βιτρίνας, πομπώδη εγκαίνια, επεξεργασμένες φωτογραφίες και εντυπωσιακά φυλλάδια με κούφια, μεγάλα λόγια.
Όμως ευτυχώς για το δημοκρατικό πολίτευμα, πάντα υπάρχει κι ένα σημαντικό ποσοστό πολιτών που δεν επηρεάζεται εύκολα, που πριν αποφασίσει θέλει να πειστεί, να βεβαιωθεί ή τουλάχιστον να πάρει όλες εκείνες τις απαντήσεις που θα κρίνει ικανοποιητικές και που απωθείται και μπαίνει σε υποψίες από την κραυγαλέα εικόνα. Είναι το ποσοστό που πάνω του στηρίζεται και παίρνει δύναμη μια ικανή και σωστή αντιπολίτευση, προκειμένου να διεκδικήσει με αξιώσεις και να αναλάβει τη διοίκηση.
Το πρόβλημα είναι ότι στο δύσκολο εγχείρημά της, πέρα από την αδιαμφισβήτητη ικανότητα που πρέπει να διαθέτει, και πέρα από το κοινό της, χρειάζεται να πείσει και τμήμα από το κρίσιμο εκλογικό ποσοστό των παρορμητικών κι ευκολόπιστων πολιτών που είναι έτοιμοι να ανταποκριθούν θετικά σε κάθε είδους “εντυπωσιακή βιτρίνα”.
H μάχη αυτή είναι άνιση, αλλά η νίκη εφικτή και απαιτεί την τήρηση πολύ λεπτών ισορροπιών, ώστε να μη προδοθούν οι αρχές, να μην υποβαθμιστεί η ουσία και ταυτόχρονα να υπάρχει μια παρουσία σύγχρονη και διεισδυτική στην κοινωνία.
Παναγιώτης Αρετάκης, υποψήφιος
Δημοτικός Σύμβουλος του Συνδυασμού «Ενότητα, Ανατροπή και Έργο για το Μαρούσι»
