«Φρένο» έβαλε το Συμβούλιο της Επικρατείας στην εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων στην πολεοδόμηση των οικισμών και στη μετατροπή των «τυφλών» και άρα μη οικοδομήσιμων οικοπέδων σε οικοδομήσιμα.
Ταυτόχρονα σταμάτησε το «κόλπο» της δωρεάν παραχώρησης από ιδιώτες ελάχιστης έκτασης στους δήμους για τη δημιουργία μικρών οδών ή κοινοχρήστων χώρων, προκειμένου τα οικόπεδά τους να μετατρέπονται σε οικοδομήσιμα και μάλιστα με αυξημένο συντελεστή δόμησης.
Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο έκρινε ότι δεν είναι δυνατόν «ο σχεδιασμός των οικοδομήσιμων και κοινοχρήστων χώρων να ρυμουλκείται από πραγματικές καταστάσεις οι οποίες δημιουργούνται με πρωτοβουλία ιδιωτών προς εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων, όπως είναι η κατάτμηση ακινήτων, με σκοπό τη μεταβίβαση και την οικοδόμησή τους.
Κατά το ΣτΕ, «ο καθορισμός των κοινοχρήστων χώρων πρέπει να αποτελεί αντικείμενο της πολεοδομικής μελέτης, που πρέπει να καταρτίζεται κατ' εκτίμηση των αναγκών της περιοχής, δυνάμει πολεοδομικών κριτηρίων» και όχι με «την παραχώρηση από ιδιώτες εδαφικών λωρίδων και τη θέση τους σε κοινή χρήση, προκειμένου να καταστούν οικοδομήσιμα ακίνητα στερούμενα προσώπου σε κοινόχρηστο χώρο και μη δυνάμενα να δομηθούν».
Η ισχύουσα πολεοδομική νομοθεσία προβλέπει ότι κάθε οικόπεδο για να είναι οικοδομήσιμο πρέπει να έχει «πρόσωπο» σε κοινόχρηστο χώρο ή σε δρόμο τουλάχιστον τεσσάρων μέτρων. Αν δεν έχει πρόσωπο σε κοινόχρηστο χώρο ή δρόμο, τότε μπορεί ο ιδιοκτήτης του «τυφλού» οικοπέδου να παραχωρήσει δωρεάν έκταση στον δήμο για τη δημιουργία κοινοχρήστου χώρου (ο οποίος θα συνδέεται με το οδικό δίκτυο) ή την κατασκευή δημοτικής οδού. Επιπροσθέτως ο οικοπεδούχος που παρέχει δωρεάν την έκταση στον δήμο λαμβάνει και «μπόνους». Δηλαδή, μπορεί να αυξήσει τη δόμηση του ακινήτου που θα κατασκευάσει κατά ποσοστό 30% επί της έκτασης που παραχώρησε δωρεάν στον δήμο.
