«…Τι ήταν αυτή η μεταφυσική πνοή, το αλλόκοτο φύσημα, αυτή η αόρατη παρουσία;
….Η πνοή φανερώνεται σε εκείνους που έχουν την ικανότητα να τη νιώσουν, να την καταλάβουν, να τη δεχτούν…
….Η πνοή διαχέεται γύρω-γύρω και ανεβαίνει επάνω…
…..Δίπλα μυρίζει λιβάνι ανακατεμένο με το λεπτό άρωμα του γιασεμιού, που το τροφοδοτεί η ανερμήνευτη πνοή της ιστορίας, της μοίρας των ταπεινών και των μεγάλων Ελλήνων…»
Μόλις είχε γίνει η αρχή του ταξιδιού, του άγνωστου, του μαγικού… Το ταξίδι στην Ανατολή…
Η Κλαίρη αναμόχλευε μνήμες σε χρόνους απώτερους και τωρινούς. Η Κλαίρη θυμάται το αφηρημένο βλέμμα του πατέρα της, που της δημιουργούσε απορίες από τα παιδικά της χρόνια. Σε ξεθωριασμένα γράμματα αλληλογραφίας, μαζί με τον αδελφό της, Δήμο, βρήκε την αλήθεια, σκεπασμένη από τη σκόνη του χρόνου. Μυστικά που έπρεπε να μείνουν μυστικά…
Μια παράξενη δύναμη την έσπρωχνε να ψάξει κάτι, που δεν γνώριζε κι όμως το αναζητούσε…
Το πεπρωμένο μιλούσε από τα παιδικά τους χρόνια. Καθόριζε τη ζωή των δυο αδελφιών. Το πεπρωμένο τους καλούσε.
Η Μαίρη έβλεπε τις εικόνες να ανακατεύονται και να συνθέτουν κομμάτι – κομμάτι το παζλ της ζωής της και των δικών της: την παιδική ηλικία με τους γονείς της , τον αδελφό της τον Δήμο, τους παππούδες της, τον παππού Δήμο, την άγνωστη – αγαπημένη Φυντάν-Φωτεινή, τη μητέρα του πατέρα τους, τον σύνδεσμό της με τον μακρινό πρόγονο Θεοδόσιο-Ρωμανό, τις σπουδές της, τον γάμο της, την επιστήμη της, την ιστορία με τον Βλαδίμηρο…
Οικογενειακά μυστικά αποκαλύφτηκαν.
Ανακάλυπτε η Μαίρη αναπάντεχα τόσα πολλά, για τόσους ανθρώπους, τόσα χρόνια πριν. Βρέθηκε μπροστά σε μεγάλες αλήθειες! Άραγε, υπάρχουν κι άλλες; Κρυφές ακόμη; Μήπως καιροφυλακτούσε κάποια συνέχεια στον χορό των αποκαλύψεων;
Υπήρχε κάποια ανεξήγητη αγάπη στα δυο αδέλφια, για την Κωνσταντινούπολη, τη Μικρά Ασία και την Καππαδοκία.
Το ταξίδι για την Ανατολή άρχισε.
Κάποια αόρατη δύναμη οδηγούσε τα δυο αδέλφια. Έφερνε στο δρόμο τους τα κατάλληλα πρόσωπα και διαμόρφωνε συγκυρίες για να έχει αποτέλεσμα η αναζήτησή τους. Τα βήματά τους ήταν πια καθορισμένα. Άγνωστα στο παρόν, με σύνδεση από το παρελθόν και προδιαγεγραμμένη κατάληξη στο μέλλον.
Συνδετικός κρίκος ήταν τα όνειρά τους, οι ανεξήγητες μνήμες από ζωές που δεν ζήσανε και συναισθήματα για τόπους, που επισκέπτονταν πρώτη φορά, με τους οποίους ένιωθαν ένα απροσδιόριστο δέσιμο, μια νοσταλγία, σαν να τους γνώριζαν από παλιά…
Πότε; Πού; Πώς; Γιατί; Ποιος; Ποιοι; Τι ζητούσε, τι ζητούσαν από αυτούς; Τι θέλει να τους πει; Τι είδους κάρμα έπρεπε να εκπληρώσουν σε αυτή τη ζωή;
Κοιτούσαν, έψαχναν κι αναζητούσαν στις εκκλησίες και στις αγιογραφίες της Μικράς Ασίας.
Τα τοπία που έβλεπαν ήταν γνωστά. Άραγε, επειδή τα είχαν ήδη επισκεφθεί; Ή επειδή ακατάληπτες μνήμες επανέρχονταν σε καθαρό μυαλό;
Καταλάβαιναν τα δυο αδέλφια ότι κάποιο υπεράνθρωπο συναίσθημα τους έφερε μέχρι την Ανατολή, ότι σίγουρα κάτι υπάρχει πάνω και πέρα από αυτούς, που κάτι θέλει, κάτι ζητά να τους φανερώσει.
Έφθασαν στην καρδιά της Ιωνίας, εκεί όπου οι δρόμοι συναντώνται στην κοινή πατρίδα. Ίσως τους χρώσταγε η Ανατολή, από τη δραματική ιστορία του μοναχού Ρωμανού. Το τέλος του καλόγερου Ρωμανού παίχτηκε στο μοναστήρι της Αγίας Φωτεινής στην Καππαδοκία;
Ποιο μυστικό πληρώνουν η Κλαίρη και ο Δήμος;
Ο στρατηγός Θεοδόσιος και ο μοναχός Ρωμανός μήπως ζούσαν μέσα τους; Μήπως η πνοή τους είναι μέσα τους; Μήπως το άρωμά τους έχει διαποτίσει την ταυτότητά τους;
Εκεί, στη μαγική, μυστηριακή, εξωγήινη Καππαδοκία, χτίζονται γερές βάσεις σπάνιας φιλίας ανάμεσα στους: Κλαίρη και Κενάι, Δήμο και Γκιουλσούν . Τι τους συνέδεε; Τι έψαχναν; Πού πήγαιναν; Δύο αδέλφια και δύο αδελφικοί φίλοι; Δύο Ρωμιοί με δύο Τούρκους; Δύο Χριστιανοί με δύο Μουσουλμάνους;
Οι Τούρκοι φίλοι ήρθαν αρωγοί πολύτιμοι να ξετυλίξουν μαζί το «μίτο της Αριάνδης» στα σκοτεινά άδυτα του χρόνου…
Και οι τέσσερις καθοδηγούνται από την ίδια πνοή, εκεί, στην Ανατολή, στο σταυροδρόμι των διαφορετικοτήτων, των πολιτισμών, των κόσμων, των θρησκειών. Να βρουν, να εντοπίσουν το μέρος, που έζησε και έσβησε μια μεγάλη αφανής μορφή, που τόσο παράξενα αποκαλύφθηκαν στίγματα της παρουσίας της. Ακόμη πιο παράξενος ο σύνδεσμος μαζί της. Σε αυτή την προσπάθεια ενώνονται και καλλιεργούν κλίμα φιλίας και σχέση εμπιστοσύνης, για να συμπορευτούν.
Τι θα ανακάλυπταν στο ταξίδι στην Ανατολή; Πόσα βιώματα, συνήθειες, επιθυμίες, γεύσεις αγαπημένες από την παιδική ηλικία, θα έβρισκαν την ερμηνεία τους;
Είχε έλθει εκεί το τέλος; Υπήρχε ένα ανολοκλήρωτο τέλος; Μια οφειλή;
Μήπως ήταν η κάθαρση για το παρελθόν, για τις επιλογές του παρόντος, για τις προσδοκίες του μέλλοντος;
Υπάρχει σύνδεση ανάμεσα στο παρόν, το παρελθόν και το μέλλον ;
Μήπως οι μνήμες τους και τα όνειρά τους έχουν τον πόνο των Πατρίδων, που χάσαμε;
