Πίσω από τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι, τον ναύαρχο Χανς Βίλελμ Κανάρη, τον Γκαίμπελς και τον Χάινριχ Χίμλερ, τις Γερμανικές και Ιταλικές δυνάμεις Κατοχής στην Ελλάδα, τις οικονομικές συμφωνίες της Ζίμενς και της Τελεφούνκεν, κρύβονται ελληνικές οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις, που συνεργάστηκαν, βοήθησαν και ανέχτηκαν πολλά…
Αυτό είναι το μήνυμα που εκπέμπει το μυθιστόρημα της Ιζαμπέλλας Παλάσκα, για τον Ιωάννη Βουλπιώτη, τον «αμφιλεγόμενο» πατέρα της.
Ο Ιωάννης Βουλπιώτης, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κατηγορήθηκε ως οικονομικός και πολιτικός δωσίλογος, αλλά αθωώθηκε.
Η Ιζαμπέλλα Παλάσκα έγραψε αυτό το βιβλίο, για να αποκαταστήσει τη μνήμη του πατέρα της και για να ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα γύρω από την προσωπική του ζωή.
Όμως, ο ρόλος που έπαιξε ο Ιωάννης Βουλπιώτης στην Ελλάδα, πριν από τον Πόλεμο και τα σκοτεινά χρόνια της Κατοχής, δεν ήταν καθόλου θετικός.
Επιχειρήσεις, μίζες, λίρες, ξένα συμφέροντα, πολυτελή σπίτια, καμπαρέ, ταξίδια στο εξωτερικό, πούρα, ποτά, πλούσια γεύματα, ερωτικές περιπέτειες, επίσημες επιρροές, εκβιασμοί, προπαγάνδες, πουλημένα όργανα, εξαγορά εφημερίδων, χαμαιλέοντες, παρακρατικοί, προδότες, μαυραγορίτες, πράκτορες των Γερμανών και των Άγγλων, δωσίλογοι, βρώμικοι έλληνες πολιτικοί, τυφλά όργανα και υπηρέτες των ξένων… Ο πολυβασανισμένος ελληνικός λαός πεινούσε και πολεμούσε τους Γερμανούς και Ιταλούς κατακτητές…
Σήψη και αηδία.
Αυτό είναι το συμπέρασμα που θα εξάγει ο έλληνας αναγνώστης.
Ο Ιωάννης Βουλπιώτης ήταν ένας πανέξυπνος, πολύγλωσσος, κοινωνικός Έλληνας, με πολλές δυνατότητες, ιδεολόγος αντικομουνιστής, γερμανόφιλος, που σπούδασε στο Πολυτεχνείο του Μονάχου προπολεμικά, προσελήφθη στην εταιρεία Ζίμενς, αναρριχήθηκε στην ιεραρχία της εταιρείας, παντρεύτηκε τη Χέρτα, την κόρη του απρόσιτου γερμανού μεγαλοβιομήχανου φον Ζίμενς και ως γενικός διευθυντής του τομέα εργασιών εξωτερικού του συγκροτήματος Ζίμενς, είχε σημειώσει πολλές επαγγελματικές επιτυχίες.
Το μεγάλο είδωλό του ήταν το χρήμα. Ήθελε δύναμη, εξουσία, επιρροή, γνωριμίες, χλιδή και πολλά κέρδη.
Το πέτυχε στην Ελλάδα, το 1937, σε ηλικία 35 ετών.
Μετά από 20 χρόνια στη Γερμανία αποφασίζει να επιστρέψει στην Ελλάδα, να κάνει μια δεύτερη καριέρα και να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα της φίρμας Ζίμενς.
Ο Ιωάννης Βουλπιώτης θέλει να θέσει υπό τον απόλυτο έλεγχό του στην Ελλάδα τις τηλεπικοινωνίες, την ΑΕΤΕ (πρώην ΟΤΕ) και το νέο μέσο της ραδιοφωνίας. Θέλει να θέσει υπό τον έλεγχό του δύο άξονες ισχυρής παρασκηνιακής εξουσίας. Η διοχέτευση προπαγάνδας μέσω της ραδιοφωνίας θα τον καθιστούσε πανίσχυρο κυρίαρχο στην ελληνική κοινή γνώμη. Θα γινόταν ένας σπουδαίος παράγοντας, που δεν θα ανέτρεπε τη δικτατορία του Μεταξά, αλλά θα συνέβαλε στη διαιώνισή της.
Η κυβέρνηση του Μεταξά θα αποκτούσε αφανή εξάρτηση για την επιβίωσή της από τον Βουλπιώτη, ο οποίος όμως ταυτόχρονα θα ήταν αντιπρόσωπος και άλλων μεγάλων εταιρειών και έτσι θα είχε πρόσθετη πηγή εσόδων από κρατικές προμήθειες και συμβάσεις, αφού θα έδινε μεγάλες μίζες στους μανδαρίνους της κρατικής μηχανής και τους πολιτικούς.
Έτσι και έγινε.
Ζητάει ακρόαση από τον Ιωάννη Μεταξά…
Ο Βουλπιώτης αναπτύσσει όλα αυτά τα χρόνια δημόσιες σχέσεις με ισχυρούς στρατιωτικούς, πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες, αριστοκράτες και διπλωμάτες, Έλληνες και Γερμανούς .
Γνωρίζει τον Κυριάκο Βενιζέλο (αναμείχθηκε στο προπολεμικό σκάνδαλο Ζίμενς), γιο του Ελευθερίου Βενιζέλου, τον φανατικό ορθόδοξο καλόγερο Ντέιβιντ Μπάλφουρ -είναι ο πατήρ Δημήτριος, ο πράκτορας της Ιντέλιτζενς Σέρβις-, τον στρατηγό και πρωθυπουργό Μεταξά (γερμανόφιλο και μετά αγγλόφιλο), τον στρατηγό Θεόδωρο Πάγκαλο, τον πολιτικό Αναστάσιο Ταβουλάρη, τον… Χίτλερ, τον γερμανό ναύαρχο Χανς Βίλελμ Κανάρη, τη Σίτσα Καραϊσκάκη, δημοσιογράφο με προϋπηρεσία στο γραφείο του Γκέμπελς, τον Γιώργο Κυργιάκη, συνεργάτη του Γκέμπελς, τον απόστρατο συνταγματάρχη Ναπολέοντα Ζέρβα, τη Λουκία Ζέρβα, γυναίκα του Ν. Ζέρβα, τον Θάνο Καψάλη, τη χορεύτρια Μέλπω Φαφαλιού, την κατάσκοπο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου Κάτια Κουτούβαλη, τον υπουργό Εσωτερικών Μανιαδάκη, τον γλύπτη Άρνο Μπρέκερ και τη σύζυγό του Μιμίνα, τον πρέσβη της Ουγγαρίας στην Ελλάδα Λάζλο Βέλιτς, τον εκδότη του περιοδικού «Ιλουστρασιόν» Ζαν Λισέρ, τον συνταγματάρχη της Γερμανικής Πρεσβείας Κρίστιαν Κλεμ φον Χόχενμπεργκ, τον Γερμανό Πρέσβη Έρμπαχ τσου Σέντμπεργκ, τον απόστρατο πλωτάρχη Λυκουρέζο, τον σταυλάρχη των ανακτόρων πρίγκιπα Θεόδωρο Υψηλάντη, τον έλληνα πρεσβευτή στην Γερμανία Ραγκαβή, τον διάσημο επιστήμονα της αεροδιαστημικής Ιωάννη Χατζηαργύρη, που χρησιμοποίησαν και οι Γερμανοί και οι Άγγλοι, τον παλαίμαχο κομμουνιστή, χαρτέμπορο και ιδρυτή του Ριζοσπάστη Γιάννη Πετσόπουλο, τον Θεμιστοκλή Σοφούλη, τον διπλωμάτη της Γερμανικής Πρεσβείας Κουρτ Φριτς φον Γκρέβενιτς, τις αδελφές Ντίνα και Παμπέλα Τσιριμώκου, αδελφές του πολιτικού Ηλία Τσιριμώκου, τον κατοχικό πρωθυπουργό Κορυζή, και τον γαμπρό του Στρατή Ανδρεάδη, τον Γερμανό Πρέσβη επί Κατοχής Γκίντερ Άλτενμπουργκ, τον στρατηγό και πρωθυπουργό Στυλιανό Γονατά, τον στρατηγό Βασίλειο Ντερτιλή, τον Κομνηνό Πυρομάγλου, τον απόστρατο συνταγματάρχη και περίφημο μαυραγορίτη, υπασπιστή του Πλαστήρα, Χαράλαμπο Παπαθανασόπουλο, τον ιταλό διοικητή Κέρκυρας Πιέρο Παρίνι, τον συνταγματάρχη Γιάννη Τσιγάντε, τον κατοχικό πρωθυπουργό Ιωάννη Ράλλη, τον Πρεσβευτή της Ιταλίας Πελεγκρίνο Γκίτζι, τον διευθυντή της Ακροπόλεως Βουτσινά, τον Γιάννη Σοφιανόπουλο, τον τουριστικό πράκτορα Πλάτωνα Χατζημιχάλη, την Έντιθ φον Κέλερ, τον φιλόλογο Αθανάσιο Μερεμέτη, τον καθηγητή του στο Γυμνάσιο και γενικό γραμματέα του ΕΑΜ, Δημήτρη Γληνό, την ηθοποιό Ελένη Παπαδάκη, τον αστυνομικό Διευθυντή Αθήνας Άγγελο Έβερτ…
Αναφέρουμε κάποια έργα του Ιωάννη Βουλπιώτη:
Πριν από τις 6 Απριλίου 1941, που κηρύχθηκε ο ελληνογερμανικός πόλεμος, ο Βουλπιώτης και τρεις Γερμανοί: ο φον Γκρέβενιτς , ο συνταγματάρχης Κλεμ φον Χόχενμπεργκ και ο έκτακτος απεσταλμένος του Βερολίνου φον Άνγκερερ, ετοίμαζαν νέα κυβέρνηση, με τον Μεταξά ή τον Κώστα Κοτζιά ή τον στρατηγό Πλαστήρα, αφού θα υποχρέωναν τον βασιλιά Γεώργιο σε παραίτηση και θα γινόταν βασιλιάς ο διάδοχος Παύλος.
Ο στρατηγός Θεόδωρος Πάγκαλος εκλιπαρούσε τον Ιωάννη Βουλπιώτη, να του εξασφαλίσει μια συνάντηση με τον Μουσολίνι.
Δημιουργείται η πολιτική οργάνωση, Εθνικός Δημοκρατικός Ελληνικός Σύνδεσμος (ΕΔΕΣ), με ισόβιο αρχηγό τον στρατηγό Πλαστήρα, εκτελεστικούς αρχηγούς τον Ν. Ζέρβα και τον Πυρομάγλου, ηγετικά και ιδρυτικά στελέχη του ΕΔΕΣ τον συνταγματάρχη Χαράλαμπο Παπαθανασόπουλο, τον συνταγματάρχη Απόστολο Παπαγεωργίου-Φιλώτα και τον Ιωάννη Βουλπιώτη. Στην Αθήνα ο Βουλπιώτης, σε στενή συνεργασία με τον Πάγκαλο και τον Γονατά, είχαν θέσει υπό απόλυτο έλεγχο τον ΕΔΕΣ Αθηνών. Όταν ο συνταγματάρχης Ναπολέων Ζέρβας διαφοροποιήθηκε από την ηγεσία του ΕΔΕΣ και είχε συνδεθεί με Εγγλέζους αξιωματικούς, νέος αρχηγός του ΕΔΕΣ έγινε ο Απόστολος Παπαγεωργίου, στην πραγματικότητα η ηγεσία πέρασε στα χέρια του Ιωάννη Βουλπιώτη…
Ο Ιωάννης Βουλπιώτης έφτιαξε το σχέδιο και δημιούργησε τα Τάγματα Ασφαλείας για να προστατεύσουν τον αστικό πληθυσμό από τις αριστερές αντιστασιακές οργανώσεις. Χρησιμοποίησε οπλισμό όχι από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής και τρομάξουν οι βασιλικοί αξιωματικοί, αλλά από τους ιταλικές πολεμικές αποθήκες, όταν η Ιταλία συνθηκολόγησε. Φήμες έλεγαν τότε ότι ο Ιωάννης Βουλπιώτης ήταν αυτός που κρυβόταν πίσω από τις εμφύλιες συγκρούσεις ΕΑΜ και ΕΔΕΣ, ενεργώντας ως διπλός πράκτορας των Γερμανών και των Εγγλέζων.
Το σπίτι του στο Χαλάνδρι, μαζί με τη γυναίκα του Έλεν Ευγενίδη, το χρησιμοποίησαν ως μυστικό κέντρο για τη διάσωση καταζητούμενων των Γερμανών και Ιταλών, ακόμη και Εβραίων και κομμουνιστών. Μετά το τέλος του Εμφυλίου, ο Βουλπιώτης κλήθηκε από τον Μαρκεζίνη να βοηθήσει στην εξεύρεση επενδυτικών κεφαλαίων από τη Γερμανία, ενώ στην Ελλάδα διαπραγματεύτηκε τις συμφωνίες της Ζίμενς και της Τελεφούνκεν και πάλι ως πληρεξούσιος του συγκροτήματος Ζίμενς.
Οι Γερμανοί δεν φύγανε ποτέ από την Ελλάδα. Με τη διαχρονική Ζίμενς, τα υποβρύχια, τα μαύρα ταμεία, τις μίζες, τον Ι. Βουλπιώτη, τον Ρολφ Μέρκελ (πατέρα της Άγκελα Μέρκελ), τον Α.Τσοχατζόπουλο, τον Τσουκάτο, τον Χριστοφοράκο, τον Χ. Καραβέλα, τον Η. Γεωργίου, τον Π. Μαυρίδη, τον Σίκατσεκ, τον Μ. Κουτσενρόιτερ, τον Τ. Γκάνσβιντ, τον Φ. Ρίχτερ, τον Φ. Γιουνγκ, τον Χ.-Γ. Νοϊμπέργκερ…
Κώστας Τραχανάς
