To Cine -Δράση συνεχίζει τις προβολές του την Πέμπτη 21 Μαρτίου στις 20.15, στο ΤΥΠΕΤ (Υμηττού και Πλαταιών) με την «Διέξοδο» του Nicolás Tuozzo. Ταινία του 2004, από την Αργεντινή η οποία δείχνει τη σκληρή και απελπιστική πραγματικότητα που βιώνουν πολλές οικογένειες που έμειναν χωρίς δουλειά, ως αποτέλεσμα των πολιτικών ιδιωτικοποίησης που υιοθέτησε η κυβέρνηση Μένεμ στη διάρκεια της δεκαετίας του 1990. Ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί τις ιστορίες μιας ομάδας απολυμένων από τους σιδηροδρόμους, για να περιγράψει τις βίαιες αλλαγές που επιφέρουν στις ζωές των ανθρώπων οι απολύσεις και τη δύναμη της αλληλεγγύης για την εξασφάλιση μιας αξιοπρεπούς επιβίωσης.
H υπόθεση
Ο Κάρλος Βελμάρ, πρώην υπάλληλος σιδηροδρόμων και σήμερα άνεργος, βρίσκεται σε τηλεοπτικό κανάλι και δίνει συνέντευξη σε από έναν από τους σημαντικότερους παρουσιαστές του. Η ιστορία που διηγείται συνδέεται με τις περιπτώσεις πέντε εργατών σιδηροδρόμων διαφορετικών ηλικιών οι οποίοι έχουν όλοι απολυθεί από την εταιρεία σιδηροδρόμων μετά από μακροχρόνια απασχόληση εκεί. Αυτοί οι απελπισμένοι άντρες θα προσπαθήσουν να ξεφύγουν, από τον καταστροφικό λαβύρινθο της ανεργίας και να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους σε μια τοξική πραγματικότητα που τους ξεπερνά και τους εκπλήσσει, καθώς φαίνεται ότι δεν θα σταματήσει ποτέ να χειροτερεύει. Σε αυτή τους τη μακρόχρονη προσπάθεια θα ζήσουν μια σειρά από έντονες συχνά θλιβερές καταστάσεις, ενώ η απόγνωση τους θα εντείνεται όσο θα αντιλαμβάνονται ότι έχουν εξαπατηθεί ατιμώρητά τόσο από τους εκπροσώπους της εταιρίας που τους πρόσφεραν το δόλωμα της εθελουσίας εξόδου με οικονομικό αντάλλαγμα, όσο και τους εκπροσώπους των συνδικάτων. Θα βρεθούν χωρίς δουλειά, χωρίς σκοπό, θα πρέπει να αναζητήσουν χόμπι ή εναλλακτικές που δεν θα κάνουν τίποτα άλλο από το να ξύνουν την πληγή της ανεργίας. Ο Κάρλος εξηγεί πώς δεν υπάρχει «φως» μπροστά σε μια τόσο δύσκολη κατάσταση, όλοι νιώθουν αποτυχημένοι και όχι πλέον χρήσιμοι στο κοινωνικό σύνολο.
Αντιμετωπίζουν δυσκολίες να ανταποκριθούν στις βασικές υποχρεώσεις τους, να φροντίσουν επαρκώς τα παιδιά τους ή να κάνουν τα ψώνια απαραίτητων αγαθών. Ένας από αυτούς, νεαρός άνεργος πατέρας με άρρωστο παιδί, καταλήγει φύλακας σούπερ μάρκετ. Άλλος, καθώς θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο για την αναγκαστική του ανεργία καταλήγει στην αυτοκτονία, αφήνοντας στους συναδέλφους του με ένα αίσθημα βάρους, μοναξιάς, θλίψης, αδυναμίας, περιθωριοποίησης. Κάποιος από όλους θα επιμένει, ακόμα και μόνος, να μένει σε αυτό που κάποτε θεωρούνταν ο τόπος εργασίας τους, ένας τέταρτος θα γίνει ταξιτζής, ο πέμπτος ληστής. Ταυτόχρονα μια ομάδα εφήβων, τα παιδιά τους, βλέποντας τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκονται οι γονείς τους, αποφασίζουν να αναλάβουν μια δική τους πρωτοβουλία, γεμάτη ριψοκίνδυνη αισιοδοξία που θα τους φέρει όλους αντιμέτωπους με άλλου είδους περιπέτειες οι οποίες θα δυναμώσουν τους μεταξύ τους δεσμούς και θα αλλάξουν για πάντα τις ζωές τους.
Η σκηνοθεσία
Ο Tuozzo αναπτύσσει με ρυθμό, φαντασία και διεισδυτικό βλέμμα τις ξεχωριστές ιστορίες αυτών των πέντε χαρακτήρων, τις υπαναχωρήσεις και την αποφασιστικότητα τους, με τρόπο υποστηρικτικό, εν τέλει αισιόδοξο παρά το γεγονός ότι η κατάσταση παραμένει άλυτη. Σε ένα σινεμά που θυμίζει Ken Loach και αρκετά την ταινία του León de Aranoa «Δευτέρες με Λιακάδα» (που έχει ήδη προβάλλει το Cine- Δράση), ασκεί βαθιά κριτική στις οικονομικές πολιτικές που οδήγησαν εδώ και εξακολουθούν επί του παρόντος να επιβάλλουν έναν άκρατο ατομικισμό (ο καθένας για τον εαυτό του) ως τη μόνη διέξοδο, αναγκάζοντας τον θεατή να ξανασκεφτεί την ηθική ή καλύτερα την έλλειψη ηθικής που συνδέεται με όλα αυτά τα φαινόμενα. Κοιτάζει τα γεγονότα χωρίς εμπάθεια ή θυμό και χρησιμοποιεί την κινηματογραφική τέχνη για να δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα που αφορούν την τύχη και τις προοπτικές όλων αυτών των ανθρώπων που επηρεάζονται περισσότερο (και πάντα, είναι οι πιο αδύναμοι), τις πιθανότητες να βρουν μια καινούρια δουλειά, τις συνέπειες στους ίδιους, τις οικογένειες και τα παιδιά τους μιας ζωής όπου όλες οι διέξοδοι δείχνουν να έχουν κλείσει. Το κάνει βασισμένος σε ένα σωστά επιλεγμένο καστ που διαθέτει πολλές περγαμηνές όπως ο πρωταγωνιστής του Αλμοδόβαρ στις ταινίες «Μίλα της» και «Julieta» Darío Grandinetti και οι Ulises Dumont, Valentina Bassi από τους πιο ταλαντούχους ισπανόφωνους ηθοποιούς , που αποδίδουν απολαυστικά τους χαρακτήρες και στοιχεία από τις ζωές αυτών των 5 εργαζομένων. Και αν κάποιοι βρούμε αφελές ή εύκολο το σύνθημα «Δεν μπορούν να μας κλείσουν όλες τις εξόδους!», για τον σκηνοθέτη είναι μια κραυγή που αντανακλά την απαίτηση κάποια πράγματα να αλλάξουν προς το καλύτερο και μάλιστα σύντομα.
Αργεντινή, Δραματική, 2004. Διάρκεια: 110’. Σκηνοθεσία: Nicolás Tuozzo. Σενάριο: Marcos Negri, Nicolás Tuozzo. Πρωταγωνιστούν: Darío Grandinetti, Pablo Rago, Mercedes Morán, Ulises Dumont, Vando Villamil, Valentina Bassi, Oscar Alegre. Μουσική: Sebastián Escofet,Φωτογραφία: Pablo Derecho
Εδώ το trailer
