Η Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων «Cine-Δράση» πιστή στο ετήσιο ραντεβού της με τους φίλους των ταινιών μικρού μήκους προβάλει και φέτος τις βραβευμένες ταινίες του Φεστιβάλ Δράμας, ενός Φεστιβάλ που πέρασε τα 40, έφτασε στα 42, ωρίμασε και γίνεται όλο και καλύτερο.
Στο 42ο Φεστιβάλ που έγινε από τις 15-21 Σεπτέμβρη δεκάδες ξένοι και Έλληνες σκηνοθέτες είχαν τη δυνατότητα να παρουσιάσουν υπέροχες και συγκλονιστικές δημιουργίες. Ταινίες μικρές αλλά ανοιχτών οριζόντων. Ταινίες-αφηγήσεις ιστοριών με ευδιάκριτο το συναισθηματικό στοιχείο, με ήρωες πρόσωπα κάθε ηλικίας που εντυπώνονται έντονα στη μνήμη του θεατή και θέματα επίκαιρα αλλά και διαχρονικά. Ένα πρόγραμμα πλούσιο και ετερόκλητο με συγκλίνουσες ωστόσο τάσεις που το διέκρινε το νεανικό ύφος και μια δυναμική αξιοπρόσεκτη ως προς τη χρήση του κινηματογραφικού μέσου στη μικρή του φόρμα.
Σπουδαστικές νέων σκηνοθετών που έχουν μέλλον, Έλληνες που δημιουργούν εκτός συνόρων στο τμήμα «Greeks of the World» και ξένες παραγωγές πραγματικά διαμάντια. Παρέες, λογοτεχνικά και κινηματογραφικά αίθρια, φιλόξενη διάθεση ήταν τα χαρακτηριστικά της διοργάνωσης.
Παρατηρήσεις – συμπεράσματα από το Φεστιβάλ
Στο σύνολό του το επίπεδο των σκηνοθετών ταινιών μικρού μήκους είναι εξαιρετικό. Εκτίμηση που αποδεικνύεται από τις περισσότερες βραβευμένες ταινίες και επιβεβαιώνεται από την ταινία «Index»του Νικόλα Κολοβού (Χρυσός Διόνυσος) και πολύ περισσότερο από την ταινία του Βασίλη Κεκάτου «Η Απόσταση ανάμεσα στον ουρανό κι εμάς» ένα ποίημα για την ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία.«Η Απόσταση ανάμεσα στον ουρανό κι εμάς», εκτός από το Βραβείο Σκηνοθεσίας στη Δράμα, είχε ήδη αποσπάσει το Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ Καννών (2019)και το Α’ Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας» (2019).Γραμμένη και σκηνοθετημένη από τον Βασίλη Κεκάτο και φωνογραφημένη υπέροχα από τον Γιώργο Βαλσαμή είναι μια ποιητική ιστορία αγάπης και τρυφερότητας. Αφηγείται την ιστορία δύο αγνώστων που συναντιούνται ένα βράδυ κάπου στην Εθνική Οδό σε ένα ξεχασμένο βενζινάδικο.
Οι δυο ερμηνευτές του φιλμ έχουν τιμηθεί ο μεν Νικολάκης Ζεγκίνογλου με Τιμητική Διάκριση Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας, ενώ ο Ιώκο – Ιωάννης Κοτίδης, με Εύφημο Μνεία. Η ταινία γεμίζει κάθε θεατή με αισιοδοξία για το τι μπορούν να κάνουν οι Έλληνες δημιουργοί με ελάχιστα χρήματα και χωρίς την υποστήριξη της πολιτείας. Και μόνο για να δει κανείς τις δύο παραπάνω ταινίες αξίζει να παρακολουθήσει τις διήμερες προβολές του Cine Δράση.
Μια δεύτερη παρατήρηση είναι ότι όσον αφορά τη θεματολογία των ταινιών παρουσιάστηκε μια γενική τάση υποχώρησης της θεματικής που αναφέρεται στην οικονομική-κοινωνική κρίση και τις συνέπειες της. Τα θέματα που κυριάρχησαν συνδέονταν περισσότερο με διαχρονικά προβλήματα όπως η αναζήτηση ταυτότητας και η αποξένωση. Ευδιάκριτη ήταν η τάση των κινηματογραφιστών για καταφυγή στο όνειρο, ακροβατώντας μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας μέσα από έναν ποιητικό λόγο, και μέσα από κάδρα με εικαστική δύναμη. Η θάλασσα υπήρξε φέτος εμβληματικός χώρος στο φεστιβάλ μέσα από πολλές ταινίες, ενώ η οικογένεια και ως επίκληση του οικογενειακού αρχείου, αναδείχθηκε καθοριστική παιδική μνήμη που σφραγίζει την ζωή των ηρώων. Ευδιάκριτη ήταν επίσης η διερεύνηση έμφυλων ταυτοτήτων, η δυνατότητα ελεύθερης επιλογής σεξουαλικού προσανατολισμού, η αμφισβήτηση φυλετικών στερεοτύπων. Το προσφυγικό ήταν παρόν και στη φετινή θεματολογία, όπως ο αυταρχισμός της εξουσίας και η επιστροφή στην ιστορία κυρίως «ως βιωμένη μνήμη και ως τραύμα».
Η μελαγχολία της νέας γενιάς μοιάζει να έχει περάσει σε πρώτο πλάνο μέσα από θέματα όπως η αναγκαστική μετανάστευση στο εξωτερικό, οι συμμορίες, η νεανική παραβατικότητα, αλλά και ο τρόπος που νέοι άνθρωποι εισπράττουν την ασθένεια των γονιών τους, η οποία συχνά σημαδεύει ανεξίτηλα το μέλλον και τις ζωές τους. Η θεματολογία αλλά και οι παρεμβάσεις των νεαρών στην πλειοψηφία τους σκηνοθετών που παρευρέθηκαν στο Φεστιβάλ και υποστήριξαν τις δημιουργίες τους αποδεικνύουν ότι πρόκειται για ανθρώπους που βλέπουν τα πράγματα αντισυμβατικά και παρουσιάζουν το θέμα τους χωρίς αγκυλώσεις.
Μια τρίτη παρατήρηση – συμπέρασμα είναι ότι σε τεχνικό επίπεδο οι ταινίες του ελληνικού διαγωνιστικού τμήματος ήταν φέτος πολύ πιο κοντά σε αυτές του διεθνούς. Τα φιλμ διέθεταν μεγάλη εικαστική δύναμη, φωτογραφία υψηλού επιπέδου, εξαιρετική επεξεργασία ήχου, ενώ η μουσική τους είναι συνδεδεμένη με το θέμα και συνέβαλε στην ολοκληρωμένη απόδοση του. Όπως επεσήμανε η ιστορικός και θεωρητικός κινηματογράφου Ιωάννα Αθανασάτου στην αποτίμηση των εργασιών του Φεστιβάλ κάποια αρνητικά εξακολουθούν να παραμένουν και ανάμεσα τους κυρίαρχη θέση κατέχει το προβληματικό σενάριο. «Παραμένει ζητούμενο μια καλύτερη σεναριακή επεξεργασία με οικονομία στην αφήγηση και μια μεγαλύτερη εμβάθυνση στην ανάπτυξη των ιδεών» κατέληξε.
Τα Βραβεία
Χρυσός Διόνυσος: στην ταινία «Index» του Νικόλα Κολοβού
Βραβείο Σκηνοθεσίας: στην ταινία «Η απόσταση ανάμεσα στον ουρανό κι εμάς» του Βασίλη Κεκάτου
Βραβείο «Σωκράτης Δημητριάδης»: για την καλύτερη ταινία της κατηγορίας Έλληνες του Κόσμου στο «Υπνοβατώντας» της Μελίσσα Αναστάση.
Βραβείο Ντοκιμαντέρ: στην «Κλεονίκη» της Άννας Αντωνοπούλου.
Ειδικό βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη: «Ντίνος Κατσουρίδης» στο «Ρουζ» του Κωστή Θεοδοσόπουλου.
Βραβείο Καλύτερης Σπουδαστικής Ταινίας: στο «Sad Girl Weekend»των Δημήτρη Τσακαλέα & Λήδας Βαρτζιώτη.
Βραβείο Τώνια Μαρκετάκη για την καλύτερη γυναικεία σκηνοθετική παρουσία: στην ταινία «I am Mackenzie» της Αρτέμιδας Αναστασιάδου.
Βραβείο Animation :στο «Βίαιη Εξίσωση» του Αντώνη Ντούσια.
Βραβείο Σεναρίου: στον Κωστή Θεοδοσόπουλο για το σενάριο του «Ρουζ».
Τιμητική διάκριση Φωτογραφίας: στον Γιώργο Φρέντζο για την ταινία «Το βάρος της Θάλασσας» του Κωστή Αλεβίζου.
Τιμητική Διάκριση Μοντάζ: στην Λίβια Νερουτσοπούλου για το μοντάζ στην ταινία «Καρτ ποστάλ από το τέλος του κόσμου» του Κωνσταντίνου Αντωνόπουλου.
Τιμητική Διάκριση Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας: στην Σίσσυ Τουμάση για την ερμηνεία της στην ταινία «Το βάρος της θάλασσας» του Κωστή Αλεβίζου.
Τιμητική Διάκριση Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας: στον Νικολάκη Ζεγκίνογλου για την ερμηνεία του στην ταινία «Η απόσταση ανάμεσα στον ουρανό κι εμάς» του Βασίλη Κεκάτου.
Τιμητική Διάκριση Ήχου: στον Γιάννη Αντύπα για την ταινία «Pathologiesofeverydaylife» του Αλέξανδρου Παπαθανασόπουλου.
Τιμητική Διάκριση Σχεδιασμού Ήχου: στον Χρήστο Γιαννακόπουλο για την ταινία «SableNoir» του Θανάση Τρουμπούκη.
Τιμητική Διάκριση Πρωτότυπης Μουσικής: στους Νίκο Γιαννακάκη & Δημήτρη Γιαννούλη για τη μουσική στο «Chopper» του Γιώργου Καψανάκη.
Τιμητική Διάκριση Σκηνικών: στον Χρήστο Συμεωνίδη για την ταινία «Για χρόνια πλάγιαζα νωρίς» του Ιάκωβου Παναγόπουλου.
Τιμητική Διάκριση Κοστουμιών: στον Βαγγέλη Καμπέρη για την ταινία «Sad Girl weekend» των Δημήτρη Τσακαλέα και Λήδας Βαρτζιώτη.
Τιμητική Διάκριση Μακιγιάζ: στην Ιωάννα Λυγίζου για την ταινία «Ρουζ» του Κωστή Θεοδοσόπουλου.
Τιμητική Διάκριση Ειδικά Εφέ: στους Γιάννη Πατσιαούρα και Berta Valverde για την ταινία «W» του Στέλιου Κουπετώρη.
Εύφημος Μνεία: στον Αλέξανδρο Κακανιάρη για την ταινία «Ο Μάγκας »
Εύφημος Μνεία: στον Ιώκο-Ιωάννη Κοτίδη, για την εξαιρετική ερμηνεία του στην ταινία «Η απόσταση ανάμεσα στον ουρανό κι εμάς» σε σκηνοθεσία Βασίλη Κεκάτου.
Διακρίσεις- κίνητρα του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου δόθηκαν στις ταινίες: «Μίλα» του Ανδρέα Βακαλιού,«Ο Καραγκιόζης» του Μιχάλη Γιγιντή, «Στο δωμάτιο» της Γεωργίας Μ. Σωτήρχου.
Έπαινος Ένωσης Ελλήνων Κινηματογραφιστών: στη Φίλη Ολσέφσκι για την ταινία «Μίλα» τουΑνδρέα Βακαλιού.
Το Βραβείο της ΟΚΛΕ στην ταινία «Μίλα» του Ανδρέα Βακαλιού.
Το Βραβείο Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου στην ταινία «Μίλα» του Ανδρέα Βακαλιού.
Το Βραβείο Τεχνικής Αρτιότητας της Ένωσης Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης ΕΤΕΚΤ στην ταινία «W» του Στέλιου Κουπετώρη.