Ο αντιδήμαρχος Τεχνικών Υπηρεσιών Χαλανδρίου Μύρων Ανδριανάκης μιλά στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ για το ιστορικό του κτήματος Δουζένη και τους λόγους που οδήγησαν τη δημοτική αρχή στην αναγκαστική απαλλοτρίωσή του.
Συνέντευξη στην Αρετή Κοτσολάκου
Την απόφαση για αναγκαστική απαλλοτρίωση του κτήματος Δουζένη ενέκρινε ομόφωνα το Δημοτικό Συμβούλιο Χαλανδρίου στη συνεδρίαση της 4ης Αυγούστου 2009, θέτοντας έτσι τέλος σε μια μακροχρόνια ιστορία διεκδικήσεων, αγώνων και δικαστικών διαμαχών. Στην εισήγηση του για το εν λόγω θέμα ο αντιδήμαρχος Τεχνικών Υπηρεσιών Μύρων Ανδριανάκης τόνισε ότι η αναγκαστική απαλλοτρίωση γίνεται για λόγους δημόσιας ωφέλειας και ειδικότερα για τη δημιουργία Δημοτικού Πολιτιστικού Κέντρου, υπογραμμίζοντας παράλληλα τη μοναδικότητα του συγκεκριμένου ακινήτου, το οποίο χαρακτήρισε ως «σημείο αναφοράς» για το Χαλάνδρι.
Το κτήμα Δουζένη βρίσκεται στη συμβολή των οδών Σαλαμίνας και Σοφοκλή Βενιζέλου, στο οικοδομικό τετράγωνο 276 της περιοχής Κάτω Χαλανδρίου. Πρόκειται για ένα οικόπεδο 3009,88 τ.μ. το οποίο φιλοξενεί έναν βιομηχανικό χώρο των αρχών του 20ου αιώνα, το πρώην εργοστάσιο Δουζένη. Μάλιστα τα κτίσματα του ακίνητου έχουν κριθεί διατηρητέα ήδη από το 1999 (ΦΕΚ 498).
Η ΑΜΑΡΥΣΙΑ συνάντησε τον αντιδήμαρχο κ. Ανδριανάκη, ο οποίος μας μίλησε για την ιστορία, το παρόν αλλά και το μέλλον του κτήματος Δουζένη, ύστερα από την κήρυξη της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης.
Κύριε Ανδριανάκη, πότε ξεκινάει η ιστορία του κτήματος Δουζένη;
Το εργοστάσιο χτίστηκε στις αρχές του 20ού αιώνα και λειτούργησε ως οινοπνευματοποιείο έως τις αρχές της δεκαετίας του 1950. Το 1952 η επιχείρηση μεταβιβάζεται στην οικογένεια Τσιμάρα και για λίγα μόνο χρόνια λειτουργεί παράγοντας ένα βιομηχανικό προϊόν, την παρκετίνη «Υμηττός», με φθίνουσα ωστόσο πορεία.
Εν συνεχεία το κτήριο χρησιμοποιείται για λίγα χρόνια ως αποθηκευτικός χώρος από την ίδια οικογένεια, για να εγκαταλειφθεί τελικά γύρω στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Επομένως τόσο το εργοστάσιο όσο και το γύρω κτήμα αφέθηκαν για περίπου 30 χρόνια στην εγκατάλειψη, οπότε και αγοράστηκε από την εταιρεία Ektasis Development Α.Ε.
Το 1992 το κτήμα Δουζένη, με το ΦΕΚ 1157, δεσμεύεται, μαζί με πολλά άλλα ακίνητα, από τον Δήμο Χαλανδρίου και «θεσμοθετείται ως χώρος πολιτιστικού κέντρου», όπως αναφέρεται στο εν λόγω ΦΕΚ. Το 1999 -και χωρίς ο Δήμος να έχει εντωμεταξύ προχωρήσει σε οποιαδήποτε άλλη ενέργεια πέραν της δέσμευσης- το κτήριο που βρίσκεται εντός του κτήματος, δηλαδή το εργοστάσιο, χαρακτηρίζεται διατηρητέο με το ΦΕΚ 498. Στην ουσία είναι ένα ζωντανό ιστορικό μνημείο, που δείχνει τις δραστηριότητες των αρχών του προηγούμενου αιώνα στην περιοχή του Χαλανδρίου.
Πότε είναι η πρώτη φορά που ο Δήμος κάνει οποιαδήποτε κίνηση όσον αφορά στο κτήμα Δουζένη, μετά τη δέσμευση του 1992;
Το 2003 γίνεται για πρώτη φορά ένα βήμα για την απόκτηση του ακινήτου αυτού από τον Δήμο, με την εγγραφή στον προϋπολογισμό ενός κονδυλίου 1.300.000 ευρώ για να συντελεστεί η απαλλοτρίωση. Ωστόσο, τελικά αυτή δεν υλοποιείται για πολλούς λόγους, καθώς για την υλοποίηση της αγοράς του ακίνητου θα πρέπει να συντρέχουν πάρα πολλές προϋποθέσεις. \
Εν τω μεταξύ ποιες είναι οι κινήσεις από την πλευρά των ιδιοκτητών;
Από το 1992 έως το 2004 δεν είχε συντελεστεί η πράξη της απαλλοτρίωσης, δηλαδή δεν είχαν αποζημιωθεί οι ιδιοκτήτες για το δεσμευμένο ακίνητο. Έτσι, το 2004, η ιδιοκτήτρια εταιρεία, η «Ektasis Development Α.Ε.» και εφόσον είχαν παρέλθει 12 χρόνια από τη δέσμευση του ακίνητου, ζήτησε την αποδέσμευσή του, κερδίζοντας τη δίκη κατά του Ελληνικού Δημοσίου.