Παρ’ όλο που διανύει τη δεύτερη θητεία του στον Δήμο Χαλανδρίου, ο δήμαρχος Γρηγόρης Ζαφειρόπουλος δεν είναι διατεθειμένος να κλείσει ακόμα το «κεφάλαιο» Τοπική Αυτοδιοίκηση, όπως δηλώνει σε συνέντευξή του στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ.
Συνέντευξη στους Θάνο Σταθόπουλο & Αρετή Κοτσολάκου
Όπως δηλώνει, πιστεύει ακράδαντα στον συγκεκριμένο θεσμό, ενώ περιμένει ότι ο Δήμος «δικαιωματικά» θα έχει πρωτεύοντα ρόλο και στο πλαίσιο του νέου αυτοδιοικητικού χάρτη της χώρας.
Ο δήμαρχος Χαλανδρίου επισκέφθηκε τα γραφεία της ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ και συζήτησε μαζί μας, τόσο για τα μείζονα προβλήματα που αντιμετωπίζει η πόλη, όσο και για τα δικά του μελλοντικά σχέδια, καθώς και για τις σχέσεις του με τη μειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου.
Κύριε δήμαρχε, σε λίγο εισέρχεστε στον τελευταίο χρόνο της δεύτερης θητείας σας στο τιμόνι του Δήμου. Πόσο κοντά στους στόχους που είχατε θέσει στο ξεκίνημα αυτής της πολύχρονης διαδρομής αισθάνεστε ότι βρίσκεστε;
Θα έλεγα ότι είμαι αρκετά ικανοποιημένος. Αλλά ένας άνθρωπος που έχει μάθει στην καθημερινή ζωή του να ψάχνει να βρει τρόπους να λύσει τα προβλήματα της τοπικής κοινωνίας, ποτέ δεν μπορεί να είναι 100% ικανοποιημένος. Πόσο μάλλον σε έναν διαρκώς αναπτυσσόμενο Δήμο, όπως το Χαλάνδρι, όπου καθημερινώς δημιουργούνται προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίζονται άμεσα και αποτελεσματικά.
Κάνοντας, ωστόσο, έναν απολογισμό, δεν θα πρέπει να ξεχνά κανείς από πού έχει ξεκινήσει. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη περίοδο που ανέλαβα δήμαρχος στο Χαλάνδρι, την πρώτη εκείνη εφιαλτική περίοδο, όπου είχαμε να λύσουμε οξύτατα προβλήματα, μερικά από τα οποία είχαν να κάνουν με την ίδια την επιβίωση του Δήμου. Νομίζω ότι σήμερα, με την αμέριστη βοήθεια πολλών συνεργατών μου, εκλεγμένων και μη, μπορώ να υποστηρίξω ότι βρισκόμαστε σε πάρα πολύ καλό δρόμο.
Αν σας ζητούσαμε να μας απαριθμήσετε σε «τίτλους» τα πέντε μείζονα προβλήματα του Χαλανδρίου, τα οποία προφανώς αποτελούν και για εσάς προκλήσεις προς… απάντηση, ποια θ’ αναφέρατε;
Φυσικά το πρώτο απ’ όλα, ο πραγματικός «βραχνάς» για εμάς, είναι η κίνηση. Το Χαλάνδρι βρίσκεται σ’ ένα κομβικό σημείο για τη λειτουργία της Αθήνας. Βρισκόμαστε στο βορειανατολικό τμήμα της Αττικής, με πολλούς βασικούς άξονες να διέρχονται από την πόλη μας, γεγονός που επιβαρύνει τις κυκλοφοριακές συνθήκες.
Το δεύτερο πρόβλημα, συναφές με το πρώτο, είναι το θέμα της στάθμευσης, ιδιαίτερα στο εμπορικό κέντρο, το οποίο διαρκώς αναπτύσσεται, αλλά και στις περιοχές γύρω από τους σταθμούς του Μετρό.
Ένα τρίτο σημαντικό πρόβλημα που, ωστόσο, με τις προσπάθειες της δημοτικής αρχής μας και σε συνεργασία με τον ΟΣΚ και τις υπηρεσίες του υπουργείου Παιδείας, τείνει να εξαλειφθεί είναι αυτό της σχολικής στέγης. Σήμερα, είμαστε πολύ κοντά στην υλοποίηση του 100% του σχετικού προγράμματος, καθώς μας λείπουν ουσιαστικά δύο συγκροτήματα σε αντίστοιχες περιοχές, για να αντιμετωπίσουμε τις ανάγκες μας σε σχολεία.
Ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα παραμένει για εμάς η καθαριότητα. Κι εδώ υπάρχουν πολύ σοβαρές ευθύνες και στις υπηρεσίες, αλλά και σε εμάς που προϊστάμεθα πολιτικά. Γίνονται προσπάθειες για καλύτερα αποτελέσματα, αλλά η νοοτροπία ορισμένων στελεχών της διεύθυνσης, καθώς και ορισμένων εργαζομένων στην καθαριότητα, δεν διευκολύνουν το έργο μας. Πρόβλημα που επιτείνεται και από τη μη συμμόρφωση αρκετών πολιτών, που δεν συνδράμουν στο να μείνει η πόλη μας καθαρή.
Τέλος, ένα σημαντικό θέμα για την πόλη είναι αυτό των αθιγγάνων στην περιοχή Νομισματοκοπείο. Εκεί, παρά τις προσπάθειές μας -για παράδειγμα τη δυνατότητα που δόθηκε στους αθίγγανους για τη λήψη δανείων- δεν υπάρχει ανταπόκριση από την πλευρά των ενδιαφερομένων, υπό την καθοδήγηση του φερόμενου ως αρχηγού τους. Μάλιστα, το πρόβλημα εντείνεται λόγω της στάσης της αντιπολίτευσης του Δημοτικού Συμβουλίου, η οποία -προς άγραν ψήφων- δεν διστάζει να υιοθετεί συμπεριφορές ορισμένων οι οποίοι λειτουργούν με παραβατικό και αντικοινωνικό τρόπο.
Εμείς επιδιώκουμε να δώσουμε αξιοπρεπή κίνητρα στους αθίγγανους να μεταφερθούν σε άλλες περιοχές, προκειμένου -μεταξύ άλλων- να απελευθερωθούν και οι ιδιοκτησίες πολιτών που αυτή τη στιγμή καταπατούνται από τους ενοίκους του καταυλισμού. Το σίγουρο είναι ότι η κατάσταση αυτή, της ομηρίας, δεν μπορεί να συνεχισθεί για πολύ…
Ένα θέμα που έχει απασχολήσει την τοπική επικαιρότητα είναι η ανέγερση καταστήματος τροφίμων στον χώρο που χρησιμοποιούσε η «Ελληνογερμανική Αγωγή», το οποίο μάλιστα ξεκίνησε ήδη τη λειτουργία του. Ορισμένοι σας κατηγορούν εμμέσως για εξυπηρέτηση επιχειρηματικών συμφερόντων. Ποια είναι η δική σας άποψη;
Ορισμένοι δημοτικοί σύμβουλοι της μειοψηφίας ζουν στον δικό τους κόσμο. Παρά την προσπάθειά τους να μεγιστοποιήσουν το συγκεκριμένο θέμα, η πλειονότητα της κοινωνίας παραμένει παγερά αδιάφορη. Κι αν δούμε ποιοι είναι οι 65 «αγωνιούντες» κάτοικοι που υπογράφουν τις σχετικές καταγγελίες, θα καταλάβουμε και σε ποιους χώρους ανήκουν, για να μη μιλήσουμε για τη στάση που αυτοί είχαν στο παρελθόν. Γιατί εγώ τους έχω προκαλέσει να μας πουν πού ήταν όταν κτίζονταν τα μεγάλα εμπορικά κέντρα, επί δημαρχίας Κώστα Παττακού και με τη συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ.
Το θέμα έχει ως εξής: Οι ιδιοκτήτες του ακινήτου αποφάσισαν να εφαρμόσουν το συνταγματικό δικαίωμά τους να αξιοποιήσουν την περιουσία τους, παραχωρώντας την σε μια εταιρεία που σκόπευε να φτιάξει εκεί ένα κατάστημα τροφίμων. Ξεσηκώθηκαν, λοιπόν, κάποιοι κάτοικοι, που «θυμήθηκαν» ότι στην περιοχή έπρεπε να φτιαχτεί σχολείο, όταν οι ίδιοι, στο παρελθόν, διαμαρτύρονταν στο Δημοτικό Συμβούλιο, ζητώντας την απομάκρυνση της «Ελληνογερμανικής Αγωγής»! Άρα, για εμάς το θέμα είναι ότι κάποιοι νοιάζονται μόνο για την αυλή του σπιτιού τους…
Παρ’ όλα αυτά, τίθεται θέμα νομιμότητας λειτουργίας του εν λόγω καταστήματος;
Κανένα. Τα περισσότερα αντίστοιχα καταστήματα που λειτουργούν στο Χαλάνδρι, λειτουργούν με άδεια λειτουργίας καταστήματος τροφίμων, όπως και το επίμαχο. Η δημοτική αρχή δεν έχει νομικά δικαίωμα να αρνηθεί, αλλά μόνο πολιτικά. Ωστόσο, εμείς πολιτικά δεν έχουμε λόγο να αρνηθούμε.
Πιστεύετε ότι είναι ένα έργο που θα βοηθήσει την περιοχή;
Και βέβαια. Μια περιοχή, εγκαταλειμμένη για χρόνια, κερδίζει πλέον αντισταθμιστικά οφέλη, όπως η δημιουργία ενός πεζόδρομου, μιας πλατείας και μιας παιδικής χαράς, ακριβώς δίπλα στα σπίτια. Μιλάμε για έργα κόστους περίπου 250.000 ευρώ. Μήπως τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το κατάστημα διαθέτει είσοδο και έξοδο από τη Δουκίσσης Πλακεντίας, διαψεύδουν τις «Κασσάνδρες», τους κάποιους, κατ’ επάγγελμα συκοφάντες και λασπολόγους δημοτικούς συμβούλους, που λέγανε ότι η περιοχή θα «πνιγεί» από τις νταλίκες και τα αυτοκίνητα που θα διακινούνται καθημερινά στην επιχείρηση;
Από την άλλη πλευρά, ας μας πουν όλοι αυτοί που «κόπτονται» για το συμφέρον της πόλης, πότε και από ποια δημοτική αρχή εξασφαλίσθηκαν αντισταθμιστικά οφέλη από επιχειρήσεις που στήνονταν στο Χαλάνδρι; Θα σας απαντήσω εγώ: Ποτέ και κανένας τους. Αρέσκονταν σε συσκέψεις πίσω από κλειστές πόρτες και συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, τις οποίες ουδέποτε μάθαινε κανείς. Έτσι, βλέπαμε να «ξεπετάγονται» διάφορες επιχειρήσεις και εμπορικά κέντρα παντού. Λοιπόν, οι χθεσινές «εταίρες», δεν μπορούν να παρουσιάζονται σήμερα ως «καλόγριες».
Ας επιστρέψουμε πάλι στη νομιμότητα ή μη της άδειας λειτουργίας του εν λόγω καταστήματος…
Η αίτηση έγινε νομίμως για την κατασκευή ενός μικτού καταστήματος τροφίμων και πίσω από αυτό δυο πολυκατοικιών. Ο καθένας από εμάς θα είχε αυτό το δικαίωμα.
Ωστόσο, πέρα από αυτό, το κατάστημα που δημιουργήθηκε είναι το πρώτο βιοκλιματικό κατάστημα αυτής της κατηγορίας στην Ελλάδα, με 700 τ.μ. φυτεμένη οροφή και κανόνες εξοικονόμησης ενέργειας. Ποιος τα έκανε αυτά; Παρέμβαση του Δήμου ήταν και προσωπική επιλογή του δημάρχου. Σας πληροφορώ, λοιπόν, ότι οι μισοί από τους «φωνασκούντες» και «περιβαλλοντικώς ανησυχούντες», αξιοποίησαν τις δικές τους περιουσίες, φροντίζοντας να μην αφήσουν χώρο ούτε για το φύτεμα ενός δένδρου…
Όσο για την πρώτη απόρριψη της σχετικής αίτησης από την Επιτροπή 152, αυτή προκλήθηκε από καθαρά υπηρεσιακό λάθος και για κανέναν άλλον λόγο. Άσχετα εάν είναι πάγια θέση μου ότι η Επιτροπή αυτή είναι λάθος, γιατί δεν μπορεί -για παράδειγμα- ένας δικαστής πολιτικού δικαστηρίου να κρίνει διοικητικά θέματα. Για τα τελευταία υπάρχουν ο περιφερειάρχης και τα διοικητικά δικαστήρια, άρα δεν βλέπω τον λόγο ύπαρξης αυτής της Επιτροπής.
Όσο για τη δεύτερη απόρριψη, αυτή τη θεωρώ παράνομη, νομικά κατακριτέα και χωρίς καμία τεκμηρίωση. Νομίζω ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση η Επιτροπή λειτούργησε πολιτικά.
